Tarihi
Yakup köyünün adının kaynağı ve tarihi: Türk Dili ve edebiyatı Öğretmeni, Milli Eğitim Şube Müdürü Seyfettin Ceylan`ın 09.08.2007 tarihli araştırmasından:Yakup Köyü, Yakup adında bir kişinin adından gelir. Köyün kurucusu da bu kişidir.Yörede "Yaap Köyü" olarak bilinir ve böyle söylenir. Köyün içinde Yaap Dede tekkesi vardı. Bu tekke bir yatır bulunur. Bu yatırın köyün içindeki Taşbadal denilen mevkiiden yaklaşık yüz yıl önce bugünkü yerine getirilmiştir. 1950`li yıllarda da bu yatırın üzeri tek gözlü bir yapı ile kapatılarak bugünkü haline getirilmiştir. Son yıllarda buranın tekeşinliğini Kevser Abla yapmaktadır(Kevser Yılmaz).Yakup`un 1400 ile 1500`lü yıllarda yaşadığı kesindir. Çünkü Yakup`un büyük ağabeyi Hasan Hayrettin, küçük kardeşinin adı da İl Emin`dir. İl Emin yöremizde zaman içinde değişerek "ilemi" olmuştur. Bu üç kardeşin adına üç köy bugün hale vardır. Bu köylerin birbirine uzaklıkları ikişer üçer kilometredir.
Yakup`un, Hayrettin`in ve İl Emin`in babası: Merzifonlu Atüfi Hayrettin Hızır`dır. Bu zat da 2.Beyazıt ve Yavuz döneminde yaşamış; tıp alanında da bazı eserler vermiştir. Amasya Valiliğinde bulunan 2.Beyazıt`a "Hıfzıl Ebdan" (Bedenlerin korunması) adlı bir eseri ithaf eder. 2. Beyazıt Padişah olunca da Hayrettin Hızır`ı İstanbul`a medreseye başöğretmen olarak aldırır. Yavuz döneminde bu görevinden ayrıldığı ve okutmanlığa başladığı görülür. Arapça Farsça`yı anadili gibi bilen zatın İstanbul`daki kütüphanelerde 12 eseri olduğu belirtilir.
Merzifonlu Atufi Hayrettin Hızır`ın Gelgiraslı olduğu ve bugünkü Hayrettin, Yakup ve İlemi (sazlıca) köylerinin yerinin Beyazıt döneminde çiftlik olarak verildiği rivayet edilir. İşte bu çiftlik daha sonra çocukları arasında bölüşülür ve üç köy ortaya çıkar.
1530 tarihinde Yakup Karyesi`nin bir tımar mülkü olduğu geçmektedir.
Zaman içinde köye İnegöl ve taşan dağlarındaki türkmenler yerleşerek köyün nüfusu artımıştır. Köyde Oğuzların eymür, çepni, bayındır, kınık boyuna ait sülaleler olduğu sanılıyor.
Merzifonlu Hayrettin Hızır`ın babasının adı: Mahmut`tur.
Köyün 600 yıllık bir tarihi vardır. Seyfettin Ceylan 09.08.2007
Kültür
Köyün gelenek, görenek ve yemekleri hakkında bilgi yoktur.Coğrafya
Amasya iline 52 km, Merzifon ilçesine 8 km uzaklıktadır.İklim
Köyün iklimi, Karadeniz iklimi etki alanı içerisindedir.Nüfus
|-
| Yıllara göre köy nüfus verileri | |||
|---|---|---|---|
| 2007 | |||
| 2000 | 611 | 1997 | 555 |
17 Haziran 2007 tespitlerine göre:433`dür.7-Köyümüzde Nüfus ve Nüfusun ÖzellikleriBin dokuz yüz yetmişli yıllarda: yüz yirmi ev ve dokuz yüz otuz nüfus vardı. Muhtarlığın 17 Haziran 2006 tarihinde “Konutta Oturanların Tespiti” belgelerine göre: 1926 ile1940 arası doğumluların nüfusu yani 80 ile 66 yaş arasında 57 kişi, 1940 ile 1955 arası doğumluların nüfusu yani 67 ile 51 yaş arasında 81 kişi, 1956 ile 1970 arası doğumluların nüfusu yani 50 ile 36 yaş arasında 103 kişi, 1971 ile 1991 arası doğumluların nüfusu yani 35 ile 15 yaş arasında 119 kişi, 1992 ile 2006 arası doğumluların nüfusu yani 14 ile 0 yaş arasında 73 kişi bulunmaktadır. Toplam nüfus: 433`tür. Bunun 224`ü kadın, 209`u erkektir. En çok yaşayan kaçına kadar yaşıyor? Köyümüzde 100 yaşından fazla yaşayanlar olmuştur. Kamile Yiğit ve Hatice Çelik`in yüz on yaşına kadar yaşadıkları dile getirilir. Alan ve nüfus büyüklüğü, köyün 17 bin dönüm arazisi vardır.(14) Bu arazinin 13 ila 14 bin dönümü köyde oturan halka aittir. 2000 yılı sayımlarına göre köyde 611 kişi yaşamaktadır. 1997 sayımlarında köyümüzde yaşayan kişi sayısı da 555`dir.(22) Yerelnet, Alan ve köyde yaşan kişi sayısına bakıldığında; 23 dönüme bir insan düştüğü görülür. Nüfus sıklığını, köyün arazisini dört kilometrekareye dört kilometrekare olarak düşündüğümüzde kilometrekareye 50 ila 60 kişi düştüğünü görürüz. Bu da köyümüzün seyrek nüfuslu bölgelerde olduğunu gösterir. Bağımlı nüfus, 14 yaşa kadar ve ortalama 65 yaşın üzerindekiler bağımlı nüfusu oluşturmaktadır. Köyde, 13-14 yaşlarında çocuklar, tam anlamıyla olmasa da üretime katılır. Yine köyde 70 yaşına kadar çalışan erkek ve kadın nüfus kısmen söz konusudur. Ortalama insan ömrü 70 yaş civarındadır. Köyde yüz yaştan fazla yaşayanlar olduğu söylenir. Ali Ekberlerden Hanik Ebe`nin 100 yaşından çok yaşadığı ve torunun torununu gördüğü söylenir. Nüfusun okuma oranı, eğitim durumu, okuyanlar, mesleklere göre dağılım ve halkın belli başlı uğraş alanları: Köyümüzde okuma yazma bilmeyen yoktur. Nüfusun % 95 a€˜i ilkokula gitmiştir. İlkokula gitmeyenler de 80`li yıllardan sonra açılan okuma yazma kurslarında okuma ve yazma öğrenmişlerdir. Şu an çocukların okula gönderilmemesi gibi bir durum köyümüzde söz konusu değildir. Hatta bu yaklaşım ta 70`li yıllarda da vardı. Köyümüz, çocuklarının okuması taraftarıdır. Yüksek okul ve fakülte mezunu 15-20 kişi vardır. Köye ilkokul 1929 tarihinde yapılmıştır. Öğrenci sayısı son yıllarda azaldığından ve sekiz yıllık temel eğitim uygulamasının 1997 yılında yaşama geçmesinden birleştirilmiş sınıflı eğitim uygulaması ile Yakup Köyü İlköğretim Okulu eğitim ve öğretime otuz kırk öğrenci ve iki öğretmenle devam etmektedir.
Mesleklere Göre Dağılım Subaylar: Ali TAŞTEKİN, harbiye mezunu, kurmay albaylıktan 1992 yılında emekli olmuştur. Cemal ÇOBAN, harbiye mezunu, kurmay Albaylıktan 1997 yılında emekli oldu. Halil ÇELİK, fakültenin matematik bölümü mezunu, görevde; yükselmeye devam ediyor. Astsubaylar: Muharrem ÜNLÜ, Muharrem VURAL, Cemal KARTAL, Hasan YILMAZ, Halil YİÄİT, İrfan PEKTAŞ, Hasan YİÄİT, Seyfullah ÇELİK, Ali ÇELİK, Mustafa KAVUNCU, Tamer KAVUNCU, Suat ÇEVİK, Bayram YİÄİT, Sabri YİÄİT, Cemal KAYNAK, Hüseyin KURT, Talip KURT, Ferhat HÖKELEK, Cem ÜNALDI, Ali KÖMÜRCÜ, Suat YILMAZ, Haydar YILMAZ, Murat YILMAZ, Muhittin DOÄAN, Mehmet DOÄAN, UZMANLAR: Ahmet YILMAZ, Hakan BAL, Halil BAL, Müseyip KURT, Engin YİÄİT, Zafer TÜRKER, Özdemir ÖZTÜRK, Talip KURT (Astsubayların bir kısmı emekli olmuştur.)
Polisler: Sabahattin ALGIN, Muharrem YİÄİT, Haydar YILMAZ, Ahmet KURT
Mühendisler: Naci PEKTAŞ, Ali Rıza ÖZTÜRK, Alparslan PEKTAŞ, Ender BAL.
Doktorlar: Cengiz PEKTAŞ
Sağlıkçı-Hemşireler: Zerrin DOÄAN, Nazmiye YİÄİT, Zahide KARADAÄ, Ruhiye KAYNAK, Hatice ÜNALDI, Satı YILMAZ, Fatma MAYDA, Esin MAYDA, Ebru KAVUNCU, Oya YILMAZ, Pınar KARADAÄ, Fatma ACAR, Mihriban CEYLAN, Derya ÇEVİK, a€¦ daha adı tespit edilememiş sağlıkçı ve hemşire olmuş ve okulunda okuyan gençlerin olduğunu düşünüyorum. Yeni yetişen gençleri tanımadığımız için isimlerini tespit etmek zor oluyor.
Öğretmenler: Halil BÜLBÜL, Köy Enstitü mezunudur, köyün ilk okuyanlarındandır. Halil Bülbül, 1944`te Akpınar Köy Enstitüsüne girer 1949-1950 eğitim ve öğretim yılında öğretmen olur. İmamoğullarındandır, babasının adı: Arif. İsmet ÇEVİK (İlköğretim okulu müdürlüğü yapmıştır. Sınıf öğretmeni), Ahmet ÇEVİK(sınıf öğretmeni), Alaattin YILMAZ(sınıf öğretmeni), Seyfettin CEYLAN(Türk Dili ve Edebiyat Öğretmeni, Ortaokul ve İlköğretim Okullarında Türkçe dersleri ve Lise, Süper Lise ve Anadolu Lisesinde Edebiyat dersleri öğretmeni; Yatılı İlköğretim Bölge Okulu Kurucu Müdürlüğü, Milli Eğitim Şube Müdürlüğü, altı ay kadar vekaleten İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü), Bayram YİÄİT (Teknik Öğretmen, öğretmenlikte bir süre çalıştıktan sonra TOFAŞ`A teknik adam olarak geçti.) Ruhiye KÖMÜRCÜ (Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmeni), Tamer YİÄİT, Bahadır ÇEVİK(Coğrafya Öğretmeni), Aşur ÇEVİK(Fen Bilgisi) Tülay YİÄİT(Sınıf Öğretmeni), Özkan ÖZTÜRK(Matematik) Gönül ÖZTÜRK (Biyoloji Öğretmenliği mezunu) Asiye Çulha resim öğretmenliğinde okuyor. Celal KARTAL(Merzifon Lisesi Emekli Memurlarından), Selahattin ÖZTÜRK(Merzifon Lisesi Emekli Hizmetli)
Doktora Yapanlar: Nazan YİÄİT, siyasal bilgiler mezunu, bu alanda doktora yapmaktadır. Cem ÇEVİK,turizm üzerine yüksek lisans yapmaktadır.
Teknisyenler: Ali YİÄİT, ziraat üzerine yüksek okul bitirmiş ve ziraat teknisyenidir. Haydar ÇEVİK, Oktay ÇEVİK sanayi alanında, teknik adam olmuşlardır.
Belediye Başkanları: Zeki HÖKELEK (Amasya Valiliği`nde Özel Kalem Müdürlüğü de yapmıştır.)
Okul Müdürleri: İsmet ÇEVİK
Banka Müdürleri: Mahir HÖKELEK (köyün ilk memurlarından) Ferit TOPLU, Kemal ÇEVİK,
Çalgıcılar: Öcal TÜRKER, Merzifon Belediyesi Bando Takımında görev yapmıştır.
Mehmet TOPLU (Rahmetli, Kabadayı lakabıyla tanınırdı.) köyün ve civar köylerin davulculuğunu yapmıştır.Dursun YILMAZ (Rahmetli, Zorman lakabıyla anılırdı. Uzun yıllar köyün sığırtmaçlık görevini de yürütmüştür.) Zurnacıdır. Düğünleri zurnasıyla şenlendirmiştir. Ali KURT zurnacıdır. Dursun KILIÇASLAN, düğünlerde çalgıcılık yapmıştır. Hasan YEŞİLYURT, bizim gençliğimizin müthiş davulcusu ve darbukatörüdür. (Rahmetli, Gıcık Hasan lakabıyla tanınırdı.) Düğünlere renk katardı. Salim SEL, klarnetçidir. Genellikle Gıcık Hasanla düğünlerde çalardı. Kasım GÖÇERİ, davulcudur. Mehmet KURT(Paşa) namıyla bilinir. Davulcudur. Şaka kaldıran alçak gönüllü bir adamdır.
Tamirciler:
Haşim BAL, bir dönemler tek tamircilikten geçimini sağlayan, köyümüzün sanayi alanında ilk ustası. Traktör motorları bakım ustasıdır. Şu an bu mesleğini icra etmemektedir. Fakat uğraştığı işler hep ustalığın türevleridir.Vahit YILMAZ, Marangozdur. Merzifon`da dükkanı vardır. Bu işle geçinir. Yusuf YILMAZ, tornacıdır. Merzifon`da dükkanı vardır. Bu işle geçinir. Salih YİÄİT, su tesisatçısıdır. Merzifon`da dükkanı vardır. Kasım Yiğit`in çocuklarından Hüseyin YİÄİT de terzidir. Merzifon`da dükkanı vardır. Ergani PEKTAŞ, kaportacıdır. Merzifon`da dükkanı vardır. Gazi PEKTAŞ, kaportacıdır. Köyde çiftçilikle uğraşmaktadır. Nadir SEL, su tesisatçısı ve doğramacıdır. İstanbul`da mesleğini icra etmektedir.
Berberler: İbrahim ÇEVİK, evlerde berberlik mesleğini bir zamanlar icra etmiştir. İbrahim Çevik`in babası Ahmet Çevik ve Memiş Kömürcü de köyün evlerinde ve tarlalarında berberlik mesleğini bir zamanlar icra etmiştir. Kadir ÜNALDI mesleğini yürütmek üzere köye ilk berber dükkanını açan berberdir. İsmail ACAR, rahmetli, berberlik mesleğini yürütmek için köyde ikinci berber dükkanı açan berberdir. Ali Rıza TÜRKER ve Aytekin TÜRKER Merzifon`da berber dükkanları vardır.
Ustalar: Durmuş ERDOÄDU, Ahmet ÇEVİK (Rahmetli, Kel Ahmet lakabıyla bilinirdi.) Ahmet ÇEVİK. (Rahmetli, Pala Ahmet ve Türkmen Ahmet lakabıyla bilinirdi.) Halil İbrahim SEVER. Bunlar bilinen yapı ustalarıdır. Satılmış YEŞİLYURT çatı ve inşaat ustası. Adnan ÖZTÜRK çatı ve inşaat ustası. Görenekten kendini yetiştirmiştir. Meraklı bir ustadır.
Çiftçiler:Köy halkının yüzde doksan yedisi çiftçidir. Köyümüzde örnek, çalışkan ve girişimci çiftçiler vardır.
Sucular: Köyün bilinen sucuları, Rahmetli İsmail ÇULHA, Kamil YILMAZ bir başladı mı günlerce tarlalarda su sularlarmış. Birkaç günlük sulama işini herkes yapar, köylü olup da sulama işini bilmeyen pek yoktur. Burada belirtilenler, suculuğu meslek haline getirmiş insanlardır. Başka köylere de parayla sulama işlerine giden insanlardır.
Değirmenciler: Ahmet YİÄİT, Bayram YİÄİT, Hüseyin YİÄİT, Salih YİÄİT.
Minibüsçüler: Satılmış BAL, 1972-1973. İbrahim ÇEVİK, 1974`den sonra. Salim SEL, 1970-1980`li yıllar. Hayrettinli Ali, 1970-1980`li yıllar. Hayrettinli Nail, 1970`li yıllar. Burhan ÇALIŞKAN, Bahri ÇALIŞKAN ve Cemal KARADAÄ da İstanbul`da öğrenci taşımacılığı yaparlar. Şefik TURAN 1970`li ve 1980`li yıllarda taksicilik. Nazım TÜRKER, 1980`li ve 2000`li yıllar. Hüseyin YİÄİT, 1990`lı ve 2000`li yıllarda. Mehmet ÇULHA, 1990`lı ve 2000`li yıllarda. Bayram TÜRKER, 1990`lı ve 2000`li yıllar Aydın TÜRKER, 2000`li yıllar. Ankara Belediyesinde Otobüs Şoförleri: Fuat ÇEVİK Hüseyin ARSLAN Ali Rıza SEL(Kendi otobüsüyle taşımacılık yapmaktadır. Halk Otobüsleri) Fatih-Kızılay arası çalışır.
Gardiyanlar: Köyün ilk gardiyanı, Necati YILMAZ`dır. Senem GÖÇERİ.
Bekçiler: Memiş YEŞİLYURT. Ali ÇEVİK. Ali ÖZEL. Kazım ALKIM.
Eski Pehlivanlar: Aşur ÇEVİK Muharrem ÜNLÜ Mehmet KURT(Paşa) Dursun ERDOÄDU Hasan BAL Muharrem ASLAN Hüseyin ÇEVİK İsmail KARADAÄ, güreş sporuna Ankara`da bir süre devam etmiştir. Bu spora bilimsel olarak ilk eğilen güreşçimiz, “Isbık” namıyla bilinen İsmail Karadağ`dır. Ve Diğer Meslek Erbabından Olanlar: Galip Karadağ, İsmail Karadağ, Kemal Karadağ, Sefa Karadağ, Rumi Kömürcü, Ali Kurt, Ziyram Kurt, Kemal Kartal, Bayram Kurt, Ali Kavuncu, Rahmetli Sarı Rızaa€¦bilinen çobanlardır. Selami ÖZTÜRK ve Cemalettin ŞAHİN postacıdır. Alattin CEYLAN Merzifon Belediyesi`nde greyder operatörü, İhsan CEYLAN Ankara Şeker Fabrikalarında işçi başı, Mehmet Çevik`in kızı Neşe, maliye memurudur. Mehmet Erdoğdu ve Ali Şahin`in aşıklığı vardır. Seyfettin Ceylan`ın 09.08.2007 tarihli araştırmasından.
Ekonomi
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır.Muhtarlık
Yerleşim yerinin köy tüzel kişiliği alması ile birlikte köyün tüzel kişiliğini temsil etmesi için köy muhtarlık seçimleri de yapılmaktadır.Seçildikleri yıllara göre köy muhtarları:
2004 - Cemal Yiğit
1999 - Tahsin Çulha
1994 - Haşim Bal, 1995-Cemal Yiğit,
1989 - Haşim Bal
1984 - Süleyman Sel.
1977- Feramus Yiğit.
1976- Ziyram Duran. Vekil olarak
1974-Turgut Basmacı.
1968-Hüseyin çevik.
1965-İsmail Abalı.
1964-Dursun Çelik.
1963-Ali Bal.
1962-Hasan Ünaldı.
1960-Ali yılmaz.
1960-Halil Bülbül(Birkaç ay, köyün öğretmeni)
1954-Dursun Çelik.
1950-Rıza Çelik.
1946-Hüseyin Korkmaz.
1940`lı yıllarda-Mustafa Ünaldı.
1930`lu yıllar Ali Bal.
1928-Ömer Hökelek- Üç dönem üst üste muhtarlık yapar.
1924-Halil Çelen köyün ilk mazbatalı muhtarı.
Altyapı bilgileri
Köyde, ilköğretim okulu vardır ancak kullanılamamasının yanı sıra taşımalı eğitimden yararlanılmaktadır. Köyün içme suyu şebekesi vardır ancak kanalizasyon şebekesi yoktur. Ptt şubesi yoktur ancak ptt acentesi vardır. Sağlık ocağı vardır ancak sağlık evi yoktur. Köye ayrıca ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.SEYFETTİN CEYLAN`IN ARAŞTIRMASI 09.08.2007 Okul, köyün tek taş binası. Bu bina, köyçüne doğru gelirken Kumluk Deresi`ni geçtikten sonra solda kalır. Okulun yeri tarladan alınmadır. Bu tarlanın o zamanlar Tün Üsüğün olduğu söylenir. Bu taş yapı tek katlıdır. Yapının her tarafında pencereler vardır. Bahçenin yola cephe tarafında duvar bulunur. Yine duvarın bitiminde, köyden tarafta okulun pınarı vardır. Okulun ana binasından uzakta -yolun altında- tuvaletlerin ve kömürlüğün bulunduğu küçük bir yapı daha vardır. Bizim öğrencilik yıllarımızda bu binanın doğu cephesinde, yolun altında okulun kavaklığı vardı. Bu kavaklık seksenli yıllarda bozulup kavakların yerine köy adına düğün salonu ve değirmen yapıldı.
Okulun tarihi, ilk bina 1928-1929 yılında yapılır. Açılışından 1939`a kadar üç yıllık bir ilköğretim eğitimini köyün ve bölgedeki köylerin çocuklarına verir. 1939`dan sonra beş yıllık bir eğitim ve öğretim süresi uygulanmaya başlanır ve 1997 yılında da sekiz yıllık zorunlu eğitim süresine geçilir. Eskiyen ve ihtiyaca cevap vermeyen bu bina yıkılarak ve yeri biraz değiştirilerek bugünkü taş yapı 1960`lı yıllarda inşa edilir.
Okulun eğitim öğretime başlama yılı, 1928-1929`dur. Hayrettin, Karatepe, Kıreymir ve Uzunyazı köylerine, bölge okulu olarak açıldığından bu yıldan itibaren hizmet vermeye başlar. Bu, kesintisiz yetmiş sekiz yıllık bir eğitim hizmetidir.
Köye Atanan İlk Öğretmen: İsmail Hakkı Bey, Çorumlu olduğu söyleniyor. Öğrenci mevcudu ve derslik durumuna göre tek öğretmenli yıllardan, iki, üç ve beş öğretmenli yıllara ve sekiz yıllık temel eğitim uygulaması ve öğrenci sayısının azalması nedeni ile de bir, iki öğretmenli yıllara tekrar dönmüştür. 1970`li yıllarda okula devam eden öğrenci sayısı 130-140 arasıydı.
Okulun eğitim ve öğretime başladığı yıllarda muhtar Ömer Hökelek`tir.
Köy toprakları içinde bir de okula ait bir tarla vardır. Bu tarlanın geliri okul ihtiyaçlarında kullanılır.
Belgelerde,
Okulda hale saklanmakta olan Talebe Kütük Defterinin bir nolu öğrencisi Melek Şahin. Bu kütükte, Melek Şahin ile ilgili şu bilgiler yer alıyor: Doğum yeri, Yakup Köyü. Doğum yılı, 1933. Baba Adı, Rıza Şahin. Ana Adı, Münire Şahin. Velisinin Adı, Rıza Şahin. Babanın mesleği, Çiftçi. Ev Adresi, Köy. No, 28. Okula kayıt olduğu tarih, 1.Xl. 1945. Okuldan çıktığı tarih, “yaşı okul çağını doldurduğundan çıkarılmıştır.” 25.lll.1950Bu bilgiler, Yakup Köyü İlokulunun Talebe Kütük Defteri`nden alınmıştır. Bu defterin demirbaş no iç sayfada “D.No: 83” yazılıdır. Okulun ilk Talebe Kütük Defteri`ne rastlanamamıştır. SEYFETTİN CEYLAN`IN ARAŞTIRMASI. 09.08.2007
Sağlıkocağı: Merzifon Kıreymir yolundan köye doğru sapınca yolun sağında dört tarafı duvarlarla çevrili bir bahçe ve bahçenin içinde, birkaç tane tek katlı binalar ve köyün belki de tek çınar ağacı ve köyün ilk birkaç çamıa€¦ Ve ilk binanın yola bakan tarafında “Yakup Köyü Sağlıkocağı” tabelası.
Köylülerin ve çevre köylerin yara bere olduğunda, iğne işlerinde gittiği bir kurum. Doktoru, hemşiresi, sağlıkçısı, hizmetlisi, memuru bir var, bir yok. Böyle bir kurum. Köye yararlı hizmetler vermiştir. Şu an ulaşım kolay olduğundan halk Merzifon Devlet Hastanelerine gider. Sağlıkocağının temeli, dönemin muhtarı rahmetli Hüseyin Çevik zamanında bin dokuz yüz yetmiş üç yılında atılır ve bin dokuz yüz yetmiş dört yılında Turgut Basmacı`nın muhtarlığında faaliyet göstermeye başlar. Bu kuruma ilk doktor ancak bin dokuz yüz seksenli yıllarda gelir. Doktor da: İzmirli Bahtiyar Bey`dir.SEYFETTİN CEYLAN`IN ARAŞTIRMASI 09.08.2007
Yol, Yol yönünden planlanmış bir durum göze çarpmaz. Köy içindeki yollar zaman içinde doğal bir oluşumla meydana gelmiştir. Bu yolların kimi yerleri dar, kimi yerleri de gereğinden fazla geniştir. Yollar mülklerin yanından geçtiği için ihtiyacı karşılayacak şekilde yol olmuştur. Bu yüzden köy içi yolları, bazı yerlerde eğri, bazı yerlerde de dosdoğrudur. Merzifon yolu köyçüne kadar asfalttır. Köyün diğer yolları doldurulma ve topraktır. Otuz yıl önce köyün yolları yağışlarda ve kışları diz boyu çamur olurdu. Son yıllarda köyün içinde aşırı bir çamura rastlanılmaz.
Su “Mısır, Nil`in bir hediyesidir. Her şeyin aslı sudur.” İçme suyu, köydeki hayatın kuruluş tarihiyle yaşıttır en azından. Köyün ilk içme suyu Değirmenocağı`ndaki su gözelerinden sağlanmıştır. Daha sonraki tarihlerde su ihtiyacı artıkça Pınarınbaşı mevkii başta olmak üzere değişik bölgelerdeki su gözelerinden yararlanılmıştır. Köy içme suyu ihtiyacını şebeke yoluyla karşılamaya başlamadan önce, kuyu vurarak su çıkarma yoluna da gidilmiştir. Su kaynakları, akar pınarlar ve zaman içinde kuruyan pınarlar, kitabın değişik yerlerinde işlenmiştir. Köyde içme suyu sorunu vardır. Şimdi sular Ahmetkoca`dan evlere basılır. Köy yerde, şebeke suyunun olması lüks bir hizmet sayılabilir. Şebeke suyunun köyde gerçekleşmesinde emeği geçenlere çok teşekkür eder ve saygılar sunarım. Bu güzel bir hizmet. Köy kuruluş itibariyle bir yamaç köy görünümünde olduğundan ve son yıllarda köyün düzlük kesimine, tarıma elverişli topraklara evler çok yapıldığından depodaki su aşağılardaki evlere güzel, yeterli bir hizmet götürmekte, bir memnuniyet yaratmakta; köyün yukarı mahalleleri ise suyu belki gece yarılarında görmektedir. Gündüz temizlik ve ev işleri zorlaşmaktadır. Yukarıdaki evler susuz kalmaktadır. Yazları, tatillerde köye gittiğimizde susuzluktan temizlik için Cami Pınarı`na gidesimiz geliyor. Bakıyoruz, Cami Pınarı da akmıyor, eski günlere özlem duyuyoruz. Bu su sorunu kalkmalıdır. Köy daha fazla aşağı kaymadana€¦ Su Sorununun Çözümü: Acilen Cami Pınarı`nın olduğu yere bir su deposu yapılmalı. Yapılan bu su deposu, elektrik gücü ve masrafı gerektirmeden Emir Dayı`nın Ev`in oradaki su dağıtım yerinden kendiliğinden gelecek olan suyla doldurulacaktır. Bu depo, Köyçün`ün yüksekliğinin altında kalan mahallelere suyu rahatlıkla basacaktır. Bu bir fizik kuralıdır. Su aşağıya kendiliğinden gider. Mevcut su boruları birkaç eklentiyle yine işe yarayacaktır. Yeraltı şebekesi fazla bir iş çıkarmayacaktır. Ahmetkoca`daki su deposu da yukarı mahallelere rahatlıkla yeteceğinden daha az elektrik masrafıyla köyün tamamı suya kavuşacak ve şebekenin güzelliği, lükslüğü o zaman köye eşit olarak yansımış olacaktır. Su sorunu çözüldüğünden köy, eski arsaları değerlendirerek yeni evlerini buralara yapacaktır. Tarım alanları da evlerle, beton yığınlarıyla yok edilmeyecektir. Bu bir düşüncedir. Sorunlar düşünerek çözüme kavuşur. Benden söylemesia€¦ Bu proje, köy için hayati bir önem taşımaktadır. Yoksa köy aşağıdaki verimli topraklara kaymaya devam edecektir. Bu da milli servete büyük bir zarar anlamına gelir. Ayrıca, köyün nerdeyse beşte üçüne elektrik masrafı etmeden bedava su sağlamak varken, neden elektrik harcayarak o kadar evin suyunu önce Ahmetkoca`ya çıkarıp para ve boşa elektrik harcıyoruz. Bunu da anlamış değilim. Bu mühendislik işinin bir izahı olmalıdır. Bilen varsa anlatsın. Buna ihtiyacım var. Muhtar Cemal Yiğit`in su sorunu çalışmaları: 2006 yılının yaz aylarından temmuzda Dereninbuçuk ile mezarlık arasında kalan eski Yenice yolunun Dereninbuçuk`a yakın bir yerine sondaj çalışması yaptırmaktadır. Muhtar Cemal Yiğit, resmi girişimlerde bulunarak Samsun Özel İdare Genel Sekreterliği`ne ait su arama makinelerini belirtilen yere getirt+miş ve sondaj çalışmalarına başlanılmıştır. Bu makinenin bulacağı su ve suyun yeniden Ahmetkoca Tepesine yapılacak su deposuna basılması ile su sorununun çözümüne inanılmaktadır. Umarız bu çalışma ile köyün su sorunu son bulur.
İki bin altının yazında çalışmalarına tanık olduğum su çıkarma işlerinin seri ve kesintiye uğramadan devam etmesi için Köyün azalarından, Mehmet Çulha, Mustafa Sel, Veli Vural Köy bekçileri Orhan Karakaya, Dursun Yılmaz ve en başta da Muhtar Cemal Yiğit sondaj çalışmalarının olumlu bir şekilde bir an önce tamamlanması için olağanüstü çalışıyorlardı.
Elektrik Lüksler(löküs), on dört numara lambalar, fenerler ve ahır yolunda dev gölgeler resmeden kel kazların bir anda kullanım dışı kalması bin dokuz yüz yetmiş altı yılında elektriklerin gelmesiyle olmuştur. Dönemin muhtarı da Turgut Basmacı`dır.
Telefon Bin dokuz yüz seksenli yıllarda tek telefonla köy idare ederken doksanlı yılların başında her eve bir telefon hizmeti gelmiştir. Köyde telefonu olmayan yok gibidir. Telefon sesleri en çok duyulan teknoloji sesidir televizyonlardan sonra.
Kanalizasyon Köye bu hizmetin gelişi dönemin muhtarı Süleyman Sel zamanında 1986 yılına rastlar. Kanalizasyon hizmetinden önce, tuvalet ayakları evlerin avlusunda pokluklara yakın kurulmuştur. Banyo ihtiyacı da evinde suyu olmayanlarca köy yunaklarından karşılanmaktadır. Çamaşır için yunaklar ve sondajlar kullanılmıştır. Köy pınarlarının ayakları akımına, açıktan köyün değişik yerlerinden yataklar oluşturarak su arklarına karışmaktaydı. Köyün içinde bulunan ortak helaların ayakları da pınar ayaklarının üstündeydi ve atıklar açıktan giderdi. 1986 yılından sonra sağlıksız görünüm arz eden bu durum son bulmuştur. Kanalizasyonlar 1998 yılında dönemin muhtarı Cemal Yiğit tarafından var olan döşenmiş hat tamamen elden geçirilmiş ve kanalizasyon uzunluğu sekiz kilometreye çıkarılarak köyün kanalizasyon sorunu kökünden çözüme kavuşmuştur. Seyfettin Ceylan`ın. 09.08.2007 tarihli araştırmasından.
Linkler
Merzifon belde ve köyleri