"el-Mansur" | başlık = İslam Halifesi | hüküm süresi = 754 - 775 | tam adı = Ebu Cafer el-Mensur Abdullah bin Muhammed el-İmam; أبو جعفر "المنصور" عبد الله بن محمد الإمام | önce gelen = Seffah | sonra gelen = Mehdi | hanedan = Abbasiler | babası = Muhammed bin Ali bin Abdullah bin Abbas bin Abdulmuttalib bin Haşim | annesi = | doğum tarihi = 7 Ekim 714 | ölüm tarihi = 775 }} Mansur ya da Ebu Caʿfer "el-Mansur" ʿAbd Allah bin Muhammed el-İmam (d. 714 ( 95 Hicri) - ö. 775 (158 Hicri) Mekke) ; ; Ebū Caʿfer el-Manṣūr ʿAbd Allāh bin Muḥammed el-İmām). İkinci Abbasihalifesidir. 754 (136 hicri) ile 775 (158 hicri) döneminde arasında halifelik yapmıştır.. Yaşamı Mansur, Hicaz göçü sonrası Abbasi ailesinin evinde 714 (h.95) tarihinde dünyaya geldi. Annesi Berberi bir kadındı. 754'den 775'e kadar yönetimde kaldı. 762'de başkenti Bağdat'a taşıdı. Mansur daha sonra kandökücü (Seffah) lakabıyla tanınan kardeşi Ebul Abbas'ın ölümünden sonra yönetimde sıkıntılar yaşadı. 755'de Ebu Müslim Horasani öldürüldüğünde tahtta Mansur oturuyordu. Ebu Müslim , 3. İslam İç Savaşı'nda Emevilere karşı Abbasi güçlerine liderlik etmiş, sadık bir kişiydi. Mansur'un emrinde olmasa da İran ve Maveraünnehir'in şüphesiz tek hakimiydi. Ebu Müslim suikasti imparatorluğun bir iktidar mücadelesi engel olmak için yapılmış gibi görünüyordu. Bazı kaynaklara göre ise Ebu Hanife, Mansur tarafından hapse atıldı ve işkence gördü. İmam Malik, kuzeni olduğu halde onun tarafından kırbaçlatıldığı da rivayet edilir. Obur olduğundan ve çok yediği için öldüğünden bahsedilir.. Döneminde , İslam Edebiyatı çok gelişmiştir. Abbasiler İran halkı üzerinde Emeviler kadar baskıcı olmamıştır. Her ne kadar Emevi halifesi Hişam bin Abdülmelik, Fars pratiklerini benimsemiş olsa da Mansur döneminden önce Fars edebiyatına İslam dünyasında gerçek anlamıyla değer verilmemişti. Mansur'un Fars milliyetçiliği üzerindeki sansürü gevşetmesi Farsi akademisyenler arasında 'Shu'ubiya'nın ortaya çıkmasını sağladı. Shu'ubiya Araplar'dan daha üstün bir noktada olan Farsça sanat ve kültürü ile inançların ifade edildiği edebi bir akımdı ve bu hareket sekizinci yüzyılda Arap-Fars diyaloglarının ortaya çıkmasını hızlandırdı. Fars dönüşümünün en önemli faydası Arap olmayan birçok milletin müslümanlığı kabul etmesi oldu. Emeviler müslüman olmayanlardan cizye vergisi topluyordu, ama bu müslüman sayısını artırmıyordu. Buna karşın Abbasiler döneminde bu sayı arttı ve El Mansur döneminde ülkedeki nüfusun 8%'i müslüman iken bu oran Mansur döneminin sonuna kadar 15%'e çıktı. Mansur, ayrıca Bağdat'da Hikmetler Evi'ni yaptırdı. Mansur 7 Ekim 775 yılında Mekke yolunda hacca giderken vefat etti. Emeviler mezarını bulamasın diye yol boyunca yüzlerce mezar arasında bir yere defnedildi. Yerine oğlu El Mehdi geçti. Dipnotlar Ayrıca bakınız * Abbasi Halifeleri soyağacı ve listeleri Dış kaynaklar * Ingilizce Wikipedia "Al-Mansur" maddesi (Erişme:19.6.2010). * Hitti, Philip H. (çev. Salih Tuğ),(1968) Siyasi ve Kültürel İslam Tarihi (IV Cilt), İstanbul:Boğaziçi Yayınları. * Üçok, Bahriye (1979) İslam Tarihi Emeviler-Abbasiler, Devlet Kitapları, Ankara: Milli Eğitim Basımevi (1.Basım:1968) * Muir, William (1924), ''The Caliphate, Its Rise, Decline and Fall Chapter LXIII, Al-Mehdi, son of Al-Mansur (Erişim:19.6.2010) * al-Masudi (İng. çev. Paul Lunde ve Caroline Stone) (1989), The Meadows of Gold, The Abbasids, Londra:Kegan Paul 1989
