Köprücek, Sarıkaya

|harita = 

|harita boyut = 

|Köy Muhtarı =

|websitesi = [2]

Tarihi

Kültür

 Yılda iki kez yaşanan dini bayramlar, sevinç, kardeşlik, dostluk ve kardeşliğin pekiştirildiği günlerdendir. Aksine, kırgınlık, düşmanlık gibi kötü duygu ve düşüncelerin giderildiği, mutlu günlerdir. Bahusus, gurbette olanların sıcak yuvasına gelerek, yakınlarıyla hemhal olduğu, hasret giderdiği günlerdir. 

 Çoluk, çocuk, genç-ihtiyar hep birlikte bu mutlu günlerden payını almak ister. Tabii ki, bayram günleri hele hele çocuklar için bir başka anlam taşır. Tabir caiz ise, onlar bayramları dört gözle beklerler. Özellikle, Ramazan Bayramı`nda çocukların "Şeker Toplaması" başlıca neşe ve sevinç kaynağıdır. Zira, onlar için bu mutlu günlerde alınacak küçük bir hediyenin, cüz`i de olsa harçlığın ve toplanacak bir şekerin dahi büyük bir önemi vardır. Çocukluk günlerindeki bayramların verdiği neşe ve mutluluk akıllardan kolay kolay çıkmaz. Ki, büyüklerin" Nerde o eski bayramlar..." demesi bundan ileri gelse gerek. 

 Bayramlar yaklaşınca, yapılacak ilk iş ev-bark ve çevre temizliğidir. Ramazan bayramında oruç`un, Kurban bayramında ise, kurbanlık hayvanın bir başka anlamı vardır. Ayrıca, mantılar, tatlılar ve börekler hazırlanır. Herkes, imkanları ölçüsünde, yeni almış olduğu kıyafetlerini giyer. Böylelikle, temiz ve düzenli bir şekilde bayram karşılanmaya çalışılır. Her iki bayram arefesinde de mezarlıklara gidilerek, dualar okunur. Bazen de şeker çikolata, bisküvi...vb dağıtılır. Özellikle kız çocukları için, arefe günü ellere kına yakılır. Ellerine kına yakılan çocuğun hemen uyuması ve sarılı ellerini açmaması amacıyla, "Çabuk uyumazsan, kınan iyi çıkmaz" diyerek, çocukların uykuya dalmaları sağlanır. Sabah kalkan çocuğun ilk işi, ellerindeki sargıyı çözüp, elindeki kınayı görmesidir. 

 Anadolu insanının tipik özelliklerinden birisi şüphesiz ki, yardımlaşmadır. Bu yardımlaşma olayı, özellikle ölüm alayında kendini gösterir. Kara haber alınır alınmaz herkes elele verir, dargın olunsa dahi yardımlaşılır. Üzüntüler paylaşılır, bir yandan da defin işlemleri sürdürülür. Cenaze defni, yöre halkı arasındaki; birlik, beraberlik ve dayanışma duygularının yoğun olarak yaşandığı adetlerdendir. Cenaze olayı esnasında tam bir görev dağılımı yapılır. iletişim ve ulaşım araçlarının olmadığı ve yetersiz olduğu yıllarda dahi, cenaze ilanının hızlı ve seri bir şekilde yapıldığı bilinmektedir. 

 Civar yerleşim yerlerine ve cenazenin yakını bulunan yerleşim yerlerine haber gönderilir. Cenaze`nin uzaktaki yakınlarının gelmesiyle, sala sesleri yükselir. Cenaze evi adeta mahşeri kalabalığa dönüşür. Herkes üzerine düşen vazifeyi hakkıyla yapmaya çalışır. Gençlerin yapacağı iş ise, mezarlığa hareket ederek, mezarı hazırlamaktır. Cenaze yıkanınca, Musalla Taşı`na, bazen de camii avlusuna getirilir. Toplu halde kılınan cenaze namazının ardından "Merhuma. hakkınızı helal ediniz" denilerek, helallik dilenir ve mezarlığa hareket edilir. Bazen omuzlarla, bazen de cenaze aracıyla taşınan mevta, dualar eşliğinde ebedi istirahatgahına defnedilir. Cenazenin ardından ağıtlar yakılır, yaslar tutulur. Mevtanın genç yaşta, nişanlılı, yeni evli ve askerde ölmesi gibi durumlarda yas tutma süresi oldukça uzar. Eğlenceler ve düğünler mümkün olduğu kadar kısıtlanır. 

 Göz yaşları, sel olup akarken, ağızlardan da şu mısralar dökülür: 

 Cenaze yakınları, bazen de, cenazenin ağzından seslenerek, şöyle helallik diler: 

 Müteakiben, tekrar cenaze evine gelinerek, din görevlisi veya Kur`an-ı Kerim bilen biri tarafından kısa bir bölüm (aşr-ı şerif) okunarak, dualar edilir ve taziyetler bildirilir. Cenaze evine bir kaç gün süreyle yemek taşınır. Daha sonra, "Devir" işlemi yapılmak üzere camii`e veya her hangi bir eve toplanılır. Cenaze velisi tarafından, günahlarına keffaret olarak verilmesi adet olunan ve fakirlere dağıtılması gereken para, din görevlileri tarafından "lskat-ı Salat" işlemi çerçevesinde paylaştırılır. Bu nakitten, defin esnasında su getiren, yıkayan, sala veren, köylere ölüm haberi götüren gibi konularda yardım edenler de isterlerse faydalanmaktadır. Cenazenin defnini takip eden ilk Cuma günü veya her hangi bir gün "Ölü Helvası" adıyla toplu bir yemek verilir. Kimi zamanda, mevlit okutulur. 

 Hızlı değişim ve gelişim, kendisini gelenek ve göreneklerde de hissettirmektedir. Düğün adetlerine de yansıyan bu hızlı değişim, son 10-15 yılda önemli bir grafik çizmiştir. Düğün adetleri, temelde benzerlikler olmakla beraber, köyden köye çeşitli değişiklikler arzetmektedir. 

 Görücü usulüyle evlenilirken, zamanla sosyal şartların ve toplumun değer yargılarının değişmesi, gençlerin birbirlerini tanımalarına, dolayısıyla da tanışarak evlenmeleri sonucunu doğurmuştur. 

 Ailelerin rıza göstermemesi ve çeşitli ekonomik sebeplere bağlı olarak yaşanan "Kız Kaçırma" olayları fazla yaşanmamaktadır. Boşanma olaylarına da nadiren rastlanılır. Düğünlerdeki; çalgı, oyun, düğün süresi...gibi örf ve adetler kısmen de olsa unutulur hale gelmiştir. Davullu-zurnalı geçen düğün törenleri bazen üç bazen de dört gün sürer. Tam anlamıyla, her yaş grubundan insanın mutlu olduğu, düğün merasimlerini genişçe ele almak şüphesiz ki, daha faydalı olacaktır. Alt başlıklar halinde sunacağımız, düğün adetlerini, "Dünü ve bugünü" ile mukayeseli olarak aktarmaya çalışalım: 

Mıhlama Muska Çalma Kavurga 

Bulgur Pilavı Omaç Baklava Çemen 

Mantı Erişte  Dene Yağlaması 

Çerkez Mantısı Su Böreği  Yaprak sarması (Bağ Yaprağı) 

Yarma Aşı Çökelikleme  Kuskus 

Çılbır Kömbe Çörek

Coğrafya

İklim

Nüfus

|- 

Ekonomi

Muhtarlık

Altyapı bilgileri

Linkler

• Yerelnet

Kaynaklar