Yazım
Monster Flick 1997'de BBC'nin Forbidden Weekend programına verdiği bir söyleşide Romero, senaryonun sonunda üç bölümlük bir öykü haline geldiğini söyledi. İlk bölüme Yaşayan Ölülerin Gecesi'nde yer verilirken, devam filmleri olan Dawn of the Dead (1978) ve Day of the Dead (1985) için diğer iki bölüm kullanıldı. Romero'nun ilham kaynağı, Richard Matheson'ın gelecekteki Los Angeles kentinde gerçekleşen bir salgın hastalığı anlatan, 1954 tarihli Ben, Efsane! isimli korku romanıydı. Bu romanda salgına yakalananlar vampir olarak hayata dönüyor ve hastalığa yakalanmayan kişileri avlamaya başlıyordu. Yaşayan Ölülerin Gecesi filminin nasıl ortaya çıktığını anlatırken "Richard Matheson'un Ben, Efsane! adlı bir romanından aşırdığım kısa bir öykü yazmıştım." diyen Romero, bu durumu şöyle açıklamıştı: Matheson'ın romanından yapılan resmi uyarlamalar The Last Man on Earth (1964), Tek Adam (1971) ve Ben Efsaneyim (2007) isimli filmlerdir. Matheson, Romero'nun yorumundan pek etkilenmemişti ve bu uyarlamanın "Biraz... sıkıcı" olduğunu düşünüyordu. Ancak yazar daha sonra Romero için şöyle diyecekti: "George Romero iyi bir adam. Ona karşı hiçbir husumet beslemiyorum." Romero'nun Ben, Efsane!'den ilham alışına ilişkin olarak eleştirmen Danél Griffin'in yorumu ise şöyleydi: "Romero, filminin Matheson'ın romanından doğrudan yapılmış bir aşırma olduğunu açıkça kabulleniyor. Ancak ben olsam bu konuda o kadar kesin konuşmazdım. Romero'nun asıl yaptığı, yazarın fikirlerini genişletmek ve bunu yaparken tamamıyla özgün değişiklikler ortaya koymaktı, ki bu durum filmi gerçek bir 'aşırma' olarak yaftalanmaktan oldukça uzaklaştırır." Russo ve Romero, çekimler sırasında senaryoda değişiklikler yaptı. Karl Hardman'a göre bu değişiklikleri, başrol oyuncusu Duane Jones istemişti: Eastman ise, Helen ve Harry Cooper arasındaki diyalogları içeren kiler sahnesinde değişiklikler yaptı. Örneğin, Ben masayı parçalayıp kapının önünde set oluştururken, Barbra'nın zombilerin kendisine ve kardeşi Johnny'ye saldırmalarını anlattığı sahnedeki tüm konuşmalar, o anda "uydurulmuştu". Aksesuarlar ve özel efektler oldukça basit ve bütçeyle sınırlıydı. Örneğin kan olarak, aktörlerin vücuduna Bosco marka çikolata şurubu sürülüyordu. Zombilerin kemirdiği et parçaları için, fırınlanmış jambon ve aynı zamanda bir kasap dükkanı sahibi olan aktörlerden birinin ücretsiz sağladığı iç organlar kullanıldı. İkinci el olan kostümler ekip üyeleri tarafında getirilmişti ya da Goodwill'den alınmıştı. Zombi makyajının yapılışı film ilerledikçe değişti. Önceleri makyaj solgun bir cilt ve koyulaştırılmış gözlerden ibaretti. Sonraki sahnelerde ise, zombilerin daha korkutucu görünmeleri için yaraların ve çürümenin gösterilebilmesi amacıyla cenaze makyajında kullanılan balmumundan faydalanıldı. Sahneler sıralı biçimde çekilmediğinden, ilk makyaja sahip solgun yüzlü zombiler filmde rastgele zamanlarda görülür. Özel efektler, kostümler ve makyaj ile Eastman ilgilendi. Romero düşük bütçe sebebiyle çekimde 35mm'lik siyah beyaz film kullandı. Bu tercih film tamamlandıktan sonra, farklı sebeplerle filmin övgü almasını sağladı. Örneğin film tarihçisi Joseph Maddrey'e göre "gerilla tarzı" bu siyah beyaz çekim sayesinde filmin "savaş zamanı aktüalite filmlerinin gözüpekliğini" yansıttığını söyledi. Maddrey'e göre film, "bir istismar filmi olduğu kadar, sosyal dengenin yıkılışına dair bir belgesele de benziyordu."Yönetim
Yaşayan Ölülerin Gecesi George A. Romero'nun yönetiği ilk uzun metrajlı filmdi. Romero daha önce, Pittsburgh'da kurulu bir kamu yayımcısı olan WQED'nin çocuk dizisi için Mister Rogers' Neighborhood için kısa filmler çekmişti. Eleştirmenlere göre Romero'nun yönetmenlik tarzında, 1950'lerin korku ve bilim kurgu filmlerinin etkileri vardı. Örneğin Stephen Paul Miller'a göre "ellilerin schlock shock (ucuz, basit şok edici görüntü) tarzı yeniden canlanmıştı... ve televizyondaki generalin ordu operasyonlarından bahsetme şekli, ellilerin korku filmlerinde kaçınılmaz biçimde yer alan seferberlik çağrılarının yansımasıydı." Ancak yine Miller'a göre "Yaşayan Ölülerin Gecesi daha fazla keyif veriyordu çünkü generalin şatafatlı tavırları yoluyla bu askeri operasyonlar ile", hükümetin zombi salgınının kaynaklarını bulamaması ve vatandaşlarını koruyamaması ile dalga geçiyordu. Romero ise filmde oluşmasını istediği havayı şöyle tanımlamıştı: "Filmin açılışındaki durumda çoktan umuda çok az yer kalmıştır ve bu yavaş yavaş mutlak umutsuzluk ile nihai trajediye doğru ilerler." Sinema tarihçisi Carl Royer'a göre Romero "kara film tarzındaki ışık gölge tekniğini insanlığın kendine karşı yabancılaşmasını vurgulamak için kullanır." Birçok eleştirmen aşırı sahneler sebebiyle Romero'nun filmini dikkate almazken, yazar R. H. W. Dillard tabu olanın açık ve ayrıntılı biçimde gösterilmesinin filmin başarısını artırdığını öne sürdü. Yazar şöyle dedi: "Hangi kız, bir an için de olsa, annesini öldürmeyi istememiştir? Ve filmde de Karen, bu yasaklanmış ameli gerçekleştirmek için çok açık bir fırsata sahiptir." Romero filmde sosyal tabulara, özellikle yamyamlığa kilit temalar olarak yer verdi. Zombi yamyamların ilham kaynağı aslında Matheson'un Ben, Efsane! romanıydı, ancak sinema tarihçisi Robin Wood Yaşayan Ölülerin Gecesi'ndeki insan eti yeme sahnelerini 1960'ların son dönemindeki Amerikan kapitalizminin bir eleştirisi olarak görür. Wood'a göre zombiler kapitalistleri temsil eder ve "yamyamlık mülkiyetçiliğin son noktası, dolayısıyla insan ilişkilerinin kapitalizm altında mantıksal sonudur." Yazara göre zombilerin kurbanları ise burjuva Amerikan toplumunda "diğerlerinin", yani sivil haklar aktivistlerinin, feministlerin, eşcinsellerin ve karşıkültürcülerin bastırılmasını temsil eder.Yapım sonrası
Image Ten şirketinin ortakları hem çekim sürecinde hem de yapım sonrasında görev aldı, kamera filmlerinin takılması, ışıklandırma, dekorların inşası, ses kaydı ve kurgu işlerinde çalıştı. Romero bu konuda daha sonra şunları söyleyecekti: "bunu yapmayı hiçbirimiz istemedik. Mutlu bir son düşünemiyorduk. ... Herkes bir Hollywood sonu istiyordu ama biz silahlarımızdan vazgeçmedik." Sonunda Manhattan merkezli Walter Reade Organization filmi sansürsüz dağıtmayı kabul etti ancak ismini Night of the Living Dead olarak değiştirdi; çünkü önceki başlık olan Night of the Flesh Eaters, daha önce çekilmiş olan The Flesh Eaters isimli filmi hatırlatıyordu. Ses efektleri de Pittsburgh'daki WRS Stüdyosu'nda oluşturuldu. Filmde kullanılan bütün canlı ses efektlerini ses teknisyeni Richard Lococo kaydetti. Lococo daha sonra efektler hakkında şöyle dedi: "Oluşturduğum tüm efektler arasında duyduğumda hala tüylerimi diken diken eden bir tanesi var, Marilyn'in (Helen Cooper) kızı tarafından öldürülürken attığı çığlık. Judy O'dea'nın çığlığı ise ikinci sırada. Her iki ses de ardı ardına yankılı ve yankısız tekrar ediyordu." Filmin müziklerinden ve diyalog parçalarından oluşan bir film müziği albümü 1982'de Varèse Sarabande tarafından derlenip yayımlandı ama bu albümün CD versiyonu hiçbir zaman hazırlanmadı. Kasım 2008'de 400 Lonely Things kayıt grubu tarafından filmdeki müzikleri ve ses efektleri kullanılarak oluşturulmuş enstrümantal bir albüm yayımlandı. Mayıs 2010'da ise Zero Day Releasing kayıt firması They Won't Stay Dead!: Music from the soundtrack of Night of the Living Dead albümünü çıkarttı. Bu albümde müziklerin alındığı kütüphane kayıtlarının dijital olarak saklanmış versiyonları yer aldı. ==Tartışmalar== Yaşayan Ölülerin Gecesi'nin ilk gösterimi 1 Ekim 1968'de Pittsburgh'daki Fulton Theater'da yapıldı. MPAA film reyting sistemi Kasım 1968'de kurulmuştu, dolayısıyla bu filmin gösterimlerinde çok küçük çocukların bile bilet almalarına engel olunmadı. Chicago Sun-Times yazarı Roger Ebert çocukların filme girmelerine izin veren sinema sahiplerini ve ailelerini suçlayan yazılar yazdı. Ebert'e göre "küçük çocuklar kendilerine neyin çarptığının farkında değildi". "Fimlere gitmeye alıçıklardı, fakat bu tamamen başka bir şeydi." Ebert filmin izleyicileri anında etkilediğini söylüyordu: Bir başka yorumcuya göre ise eleştirmenler, "filmin dehşet verici sahnelerini sansürletmek için sebepler bulmaya çalışmak" dışında filmle hiç ilgilenmiyorlardı. ==Tepkiler== Bütün tepkilere rağmen, Take One dergisinden Paul McCullough'a göre ilk gösteriminden beş sene sonra Yaşayan Ölülerin Gecesi "büyük stüdyoların duvarları dışında çekilen korku filmleri arasında en karlı olanıydı". Film on sene içinde Amerika'da 12 ila 15 milyon dolar gişe yapmıştı. 25 dile çevrilerek Avrupa, Kanada ve Avustralya'da gösterime girmişti. Yayımlanmasının üzerinden 40 yıl geçmiş olmasına rağmen film hala bir klasik olarak ününü korumakta ve olumlu eleştiriler almaktadır. Eleştiri sitesi Rotten Tomatoes'ta %96'lık skorla "Certified Fresh" olarak değerlendirilmektedir ve birçok yorumcuya göre 1968'in en iyi filmlerinden biri kabul edilmektedir. Empire dergisi 2008'de filmi The 500 Greatest Movies of All Time listesinde dahil etti. The New York Times filme Best 1000 Movies Ever listesinde, Total Film ise The 100 Greatest Movies of All Time listesinde yer verdi. Film Rolling Stone dergisinin de The 100 Maverick Movies in the Last 100 Years listesinde yer buldu. Yaşayan Ölülerin Gecesi çıkışından yıllar sonra iki büyük başarı elde etti. 1999 yılında Amerika Birleşik Devletleri Kongre Kütüphanesi tarafından "kültürel, tarihi veya estetik açıdan kayda değer" olduğu gerekçesiyle ABD Ulusal Film Arşivi'ne eklendi. 2001 yılında ise Amerikan Film Enstitüsü tarafından oluşturulan 100 Years...100 Thrills listesinde en korkutucu filmler arasında 93. sırada yer aldı. Filmdeki zombiler ise aynı kurumun 100 Years... 100 Heroes and Villains listesinde kötü adamlar kategorisinde aday gösterildi ancak listeye giremedi. Chicago Film Critics Association filmi tüm zamanların en korkunç 5. filmi olarak değerlendirdi. Bravo'nun 100 Scariest Movie Moments listesinde ise filme 9. sırada yer verildi.Yorumlar
Yorumcular filmin kanlı özel efektlerinden hoşlanmadı. Variety dergisi filmi "sadizm cümbüşü" olarak adlandırırken "Pittsburghlu yapımcıların dürüstülüğünü ve sosyal sorumluluğunu" sorguladı. New York Times eleştirmeni Vincent Canby filmi "çöp film" olarak değerlendirdi ve "özlü, derli toplu ama gerçekten aptalca" olduğunu öne sürdü. Yine de bazı eleştirmenlere göre Yaşayan Ölülerin Gecesi çığır açan bir filmdi. Pauline Kael'e göre film "gelmiş geçmiş filmler arasında en iğrenç biçimde korkutucu olandı — ve sinemadan çıktığınızda bütün bu korkunç deneyimi tamamıyla unutmak istiyordunuz... Filmin banal ciddiyeti işe yarıyordu ve ona ham bir gerçeklik kazandırıyordu". Bir Film Daily eleştirmenine göre ise "Film korku sinemasının incisiydi ve beklenmedik biçimde üne kavuşan eserlerin tüm temel özelliklerini taşıyordu." Roger Ebert filmin matine seanslarında gösterilmesini eleştirmişti ama "filmin kendisine saygı duyuyordu". Filmin yayımlanmasından itibaren, eleştirmenler ve film tarihçileri Yaşayan Ölülerin Gecesi'ni 1960'ların Amerikan toplumunu, uluslararası Soğuk Savaş siyasetini ve ülke içindeki ırkçılığı eleştiren altüst edici bir film olarak gördü. İlk defa bir korku filmi çağdaş toplumun içine işlemiş huzursuzluk ve kaygıyı, üstelik hiçbir teselli sunmadan yansıtıyordu. Sinema tarihçisi Sumiko Higashi de bu görüşe katılıyordu. Ona göre Yaşayan Ölülerin Gecesi Vietnam döneminin korkuçlukları hakkındaki bir korku filmiydi. Higashi şöyle yazmıştı: "Filmde hiç Vietmanlı yoktu, [1] onlarınki yoklukta ortaya çıkan bir varlıktı ve önemleri anlatılan öykünün yorumlanmasıyla anlaşılabiliyordu." Yazar Vietman Savaşı döneminin birçok özelliği ile film arasında paralellik görüyordu: grenli siyah beyaz haber filmleri, "bul ve yok et" operasyonları, helikopterler ve vahşet görüntüleri. George Romero, Duane Jones'u kadroya dahil etmesinin sebebinin siyahi olması olduğunu kabul etmedi, ama Mark Deming'e göre "filmin kahramana yakın tek karakteri ve tek Afrikalı-Amerikalısı olan Duane Jones'un vahşi sonu filme, çoğu Amerikalı'nın zihninde hala taze olan Martin Luther King, Jr. ve Malcolm X suikastlerinin bir yansımasını ekledi". Stein'a göre "altüst edici ilk korku filmi olan bu filmde saygılı zenci, sadece bir grup redneck tarafından öldürülmek için tüm zombilerden kurtuluyordu". Nitekim filmin sonunda zombilerden kurtulan tek insan olan Ben, bir vurucu tim tarafından sorgusuzca vurularak öldürülüyordu. Filmdeki diğer baskın temalar arasında "hükümete ve ataerkil çekirdek aile yapısına karşı hayalkırıklığı" vardı. Sinema tarihçisi Linda Badley'e göre filmin bu kadar korkunç olmasının sebebi, canavarların uzaydan ya da egzotik bir yerden gelen yaratıklar olmamasıydı; "onlar bizdik". Ben, Barbra ve tüm yardımcı oyuncuların ölümü, izleyicilere korku türünde alışılmamış bir şekilde nihilist bir duygu veriyordu. Filmin bu kötü ve kasvetli sonu, eski toplumun yok oluşunu, kin ve güvensizlik duygularına sahip yeni bir toplumun ortaya çıkışını simgeliyordu. Romero da filmin dönemin gerginliklerini yansıtacak şekilde tasarlandığını söylemişti:Etkileri
Romero Yaşayan Ölülerin Gecesi ile korku filmi türünü tamamıyla değiştirdi. [2]'den Almar Haflidason'a göre film "korku filmi yapımında yeni bir şafaktı". Geçmişin artık antikalaşmış gotik korku anlayışını terk ederek hikayeyi bugünün soğuk ve acımasız ortamına taşıyor, böylece sert siyasi mesajlar içeren bağımsız korku sineması akımını da başlatmış oluyordu. Victor Halperin'in White Zombie'si (1932) ve Jacques Tourneur'un I Walked with a Zombie'si (1943) gibi daha önceki zombi filmleri, vudu büyüleriyle köleleştirilen canlı insanlar hakkındaydı ve çoğu Karayipler'de geçiyordu. Film ve devamları, Romero'nun oluşturduğu unsurları ödünç alan birçok benzerlerinin ortaya çıkmasını sağladı: Tombs of the Blind Dead, Let Sleeping Corpses Lie , Zombi 2, Hell of the Living Dead, Night of the Comet, Return of the Living Dead, Night of the Creeps, Children of the Living Dead; video oyunları Resident Evil (ile bundan uyarlanan filmler Resident Evil, Apocalypse, Extinction ve Afterlife), Dead Rising ve House of the Dead. Filmin parodileri arasında ise Night of the Living Bread ve Shaun of the Dead filmleri; Simpsonlar'ın "Treehouse of Horror III" (1992), "Treehouse of Horror XIII" (2004) ve "Treehouse of Horror XX" (2009) bölümleri; Buffy the Vampire Slayer dizisi; South Park ("Pink Eye", 1997; "Night of the Living Homeless", 2007), Medium ("Bite Me", 2009) ve Invader Zim ("Halloween Spectacular of Spooky Doom", 2001 ile "FBI Warning of Doom", 2002) yer aldı. Yaşayan Ölülerin Gecesi, "splatter film" alt türünün de yolunu açmış oldu. Romero öncesinde korku türü, çoğunlukla plastik maskelerden ve kostümlerden, karton dekorlardan ve gölgelerde dolaşan gizemli figürlerden ibaretti. Bu filmler Amerikan şehirlerinden ve banliyölerinden uzaklardaki yerlerde geçerdi. Romero istismar filminin gücünü ortaya çıkardı; korkuyu olağan, sıradan yerlerde kurgulayarak çok küçük bütçelerle etkin filmler yapmanın şablonunu oluşturmuş oldu. John Carpenter'dan Yabancı (1978), Sean S. Cunningham'dan Friday the 13th (1980) ve Wes Craven'dan Elm Sokağı Kabusu (1984) gibi 1970'lerin ve 1980'lerin birçok slasher filmi, yazar Barry Keith Grant'a göre Yaşayan Ölülerin Gecesi'ne "çok şey borçluydu". == Revizyonlar == Film üzerindeki ilk revizyonlar, ev videosu dağıtımcıları tarafından yapılan renklendirme çalışmalarıydı. Hal Roach Studios tarafından 1986'da yayınlanan renkli versiyonda zombilerin derisi soluk yeşil renkteydi. Anchor Bay Entertainment'ın 1997 tarihli renkli versiyonunda ise zombiler gri deriliydi. Legend Films yapımı 2004 renklendirmesinde, teknoloji eleştirmeni Gary W. Tooze'a göre renklendirme oldukça etkileyiciydi ancak kullanılan kopya önceki renklendirmelerde kullanılanlar kadar net değildi. Filmin üç boyutlu versiyonu, iki boyutlu filmleri üç boyuta dönüştüren bir şirket olan PassmoreLab ile Legend Films ortak yapımı olarak 2009'da hazırlandı. Film sinemalarda gösterime 14 Ekim 2010'da girdi. Legend Films'in kurucusu Barry Sandrew'a göre bu versiyon ile ilk defa, tamamı canlı çekilmiş olan iki boyutlu bir film üç boyuta taşınıyordu. Senaryo yazarlarından John Russo, filmin elden geçirilmiş bir versiyonunu 1999'da Night of the Living Dead: 30th Anniversary Edition adıyla yayınladı. Film için ek sahneler çeken Russo, Scott Vladimir Licina'nın bestelediği yeni film müziklerini de kullandı. Fangoria dergisine verdiği bir röportajda Russo, bu değişiklikler ile filme daha çağdaş bir yön vermeye çalıştığını söyledi. Russo bu versiyonda özgün senaryoya fazla bağlı kalmadı, senaryoda yaptığı değişiklikleri ise açıkça belli etmedi ya da listelemedi. Ancak, Entertainment Weekly dergisine göre bu durum Russo ile Romero arasında anlaşmazlığa yol açmadı. Yine de dergiye göre Romero, filme dokunmamayı tercih ediyordu. Revize edilmiş bu versiyon film eleştirmenleri tarafından sert biçimde eleştirildi. Örneğin Ain't It Cool News yazarı Harry Knowles filmin bu versiyonu hakkında olumlu görüş verenleri sitesinde yasaklayacağını açıkladı. 30. yıl versiyonunun devam filmi niteliğindeki Children of the Living Dead ise 2001'de çekildi. Filmin animasyon sürümü, bir iş birliği projesi olarak Night of the Living Dead: Reanimated başlığı altında gerçekleştirildi ve birçok film festivalinde gösterildi. Bu proje kapsamında, Romero'nun filmindeki zombilerin sesleri korundu ancak görüntüleri yerine, farklı sanatçıların çizimlerinden oluşturulan animasyon karakterleri yerleştirildi. Filmin ilk gösterimi 10 Ekim 2009'da Ramsey, New Jersey'de Zombie Encounter and Film Festival kapsamında yapıldı. 8. Rondo Hatton Classic Horror Awards'da En İyi Bağımsız Yapım dalında aday gösterildi, ancak ödülü kazanamadı. Film DVD formatında 27 Temmuz 2010'da Wild Eye Releasing tarafından yayımlandı. == Film serisi Romero'nun Ölülerin... serisi Yaşayan Ölülerin Gecesi, George Romero'nun yönettiği ve Ölülerin ... biçiminde başlıklara sahip olan altı filmlik serinin ilk filmiydi. Bu filmin ardından Romero, Dawn of the Dead (Zombi), Day of the Dead (Zombi - Ölüm Günü), Land of the Dead, Diary of the Dead ve Survival of the Dead filmlerini yönetti. Tüm filmlerde, ABD'de ölülerin canlanması şeklinde ortaya çıkan yaygın bir felaket ve insanlığın bununla baş etmeye çalışması anlatıldı. Romero bu filmlerde, Yaşayan Ölülerin Gecesi'nde olduğu gibi, her filmin çekildiği döneme uygun toplumsal eleştirilere yer verdi.Yaşayan Ölülerin Dönüşü serisi
Serinin üçüncü filmi olan Day of the Dead'in gösterime girdiği sene, Yaşayan Ölülerin Gecesi'nin senaryosunu Romero ile birlikte yazmış olan John Russo, Yaşayan Ölülerin Dönüşü isimli bir filmi gösterime soktu. Bu film, Yaşayan Ölülerin Gecesi'nin alternatif bir devamıydı ancak aslında seriyi hicvediyordu ve 1968 tarihli özgün filmin devamı olarak değerlendirilmedi. Russo'nun filmini de dört devam filmi izledi. Bunların son ikisi olan Necropolis ve Rave from the Grave, 2005'te televizyon filmi olarak yayınlandı. Return of the Living Dead, Romero ile Russo arasında hukuki bir mücadelenin başlamasına sebep oldu. Romero, Russo'nun bu film yoluyla Day of the Dead ile doğrudan rekabet etmeyi amaçladığını düşünüyordu. Davada Russo'yu, ilk filmin başlığının bir bölümünü sahiplenmekle, Dawn of the Dead'in reklam sloganı olan "When there is no room in hell [3] the dead will walk the earth (Cehennemde yer kalmayınca ... ölüler dünyada yürüyecek)" cümlesini intihalle ve 1968 tarihli özgün filmden bazı görüntüleri kopyalamakla suçladı. Mahkeme Russo'nun reklam kampanyasını durdurmasına hükmetti. Ancak Russo, filminin isim haklarına sahip olmayı sürdürdü.Yeniden çekimler ve önbölümler
Yaşayan Ölülerin Gecesi iki defa tekrar çekildi. 1990 tarihli ilk tekrar filmini, özel efekt tasarımcısı Tom Savini yönetti. Bu filmde özgün senaryoya sadık kalındı ancak daha fazla kanlı sahneye, ayrıca Barbara'nın (Patricia Tallman) daha etkin ve yetenekli bir kadın kahraman olarak çizildiği bir kurguya yer verildi. Ben rolünü Tony Todd oynadı. Film tarihçisi Barry Grant'e göre bu film, Romero'nun Barbra karakterinde yapılan bir düzeltiydi; kadın karakterinin güçlendirilmesiyle, özgün filmde kadın karakterlere yönelik hatalı betimleme düzeltilmiş oluyordu. Üç boyutlu çekilen ve Night of the Living Dead 3-D adı verilen ikinci yeniden çekim ise Eylül 2006'da gösterime girdi. Jeff Broadstreet'in yönettiği filmde karakterler ve konu özgün filmle benzerdi. Savini'nin filminin aksine, bu film için Romero'nun onayı alınmadı. 15 Eylül 2009'da Simon West'in çekeceği ve Origins 3D olarak adlandırılacak üç boyutlu filmde öykünün tekrar anlatılacağı duyuruldu. Filmin senaristi ve yönetmeni Zebediah de Soto olurken, Ben rolünde Tony Todd, Barbra'da ise Danielle Harris rol aldı. Haziran 2011'de Loyal's House of Blood Production, filmin bir başka yeniden çekiminin 31 Ekim 2012'de vizyona gireceğini duyurdu. Firmanın sahibi olan Loyal Ploof ile birlikte John Stevenson'ın senaristilik ve yönetmenliği üstleneceği açıklandı. Telif durumu Filmin ilk dağıtım şirketi olan Walter Reade Organization'ın, dağıtılan kopyalara telif hakkı açıklaması koymayı ihmal etmesi sebebiyle, Yaşayan Ölülerin Gecesi kamu malı sayılmaya başladı. 1968'de ABD telif hakkı yasası, telif haklarının korunabilmesi için eserlerde uygun bir telif açıklaması bulunmasını şart koşuyordu. Image Ten, filmin ilk adı olan Night of the Flesh Eaters başlığı altına, yasaya uygun telif hakkı notunu eklemişti. Ancak dağıtım şirketi, filmin adını değiştirirken bu notu kopyalara eklemedi. Filmin kısıtlı sayıda kopyası Walter Reade tarafından dağıtılmış ve sinemalarda gösterilmişti. Romero ve Image Ten, bu kopyaları gösterimden kaldırtmayı seçebilirlerdi. Bu durumda Romero filmin adını değiştirip birkaç "yaratıcı" değişiklik yaparak yeniden telif hakkı başvurusunda bulunabilirdi. Ancak bu hiçbir zaman yapılmadı ve sinema kopyalarının çoğaltılmasına ve gösterime sokulmasına devam edildi. Sonunda filmin kopyaları ev videosu dağıtımcıları tarafından da üretilip dağıtılmaya başladı. Kamu malı sayılması sebebiyle film, ABD'de ev videosu formatında birçok dağıtım şirketi tarafından pazarlandı. 2012 yılı itibarıyla Amazon.com'da filmin VHS formatında 51, DVD formatında 166 ve Blu-ray formatında 4 farklı sürümü satıştaydı. Filmin özgün hali ise Google Video, Internet Archive, Hulu ve YouTube gibi İnternet sitelerinden indirilebilmekte ya da izlenebilmektedir. 28 Ocak 2012 itibarıyla film, 865.740 defa indirilerek Internet Archive'dan en fazla indirilen ikinci film olmuştur. Notlar I. Serinin filmlerinin Türkçe isimlendirmesinde, özgün isimlendirmedeki ... of the Dead standardına dikkat edilmemiştir. Örneğin ikinci film olan Dawn of the Dead Türkçede basitçe Zombi başlığıyla gösterime girmiştir. Bu sebeple bütünlüğü sağlamak adına, ilk filmler dışındaki filmler için madde boyunca özgün serideki film isimleri kullanılmıştır.
Kaynaklar Ek okumalar * Becker, Matt. "A Point of Little Hope: Hippie Horror Films and the Politics of Ambivalence". The Velvet Light Trap (sayı 57, İlkbahar 2006): sayfa42–59. * Carroll, Noël. "The Nature of Horror". Journal of Aesthetics and Art Criticism 46 (sayı 1, Sonbahar 1987): sayfa51–59. * Crane, Jonathan Lake. Terror and Everyday Life: Singular Moments in the History of the Horror Film. Thousand Oaks, Calif.: Sage Publications, 1994. ISBN 978-0-8039-5849-4. * Dinello, Daniel. Technophobia!: Science Fiction Visions of Posthuman Technology. Austin: University of Texas Press, 2006. ISBN 978-0-292-70986-7. * Harper, Stephen. "Night of the Living Dead: Reappraising an Undead Classic". Bright Lights Film Journal (sayı 50, Kasım 2005): çevrimiçi bağlantı. * Heffernan, Kevin. Ghouls, Gimmicks, and Gold: Horror Films and the American Movie Business, 1953–1968. Durham, N.C.: Duke University Press, 2004. ISBN 978-0-8223-3215-2 . * Heffernan, Kevin. "Inner-City Exhibition and the Genre Film: Distributing Night of the Living Dead (1968)". Cinema Journal 41 (sayı 3, İlkbahar 2002): sayfa59–77. * Jancovich, Mark, Antonio Lazaro Reboll, Julian Stringer ve Andy Willis, editörler. Defining Cult Movies: The Cultural Politics of Oppositional Taste. Manchester, Eng.: Manchester University Press, 2003. ISBN 978-0-7190-6631-3. * Lowenstein, Adam. Shocking Representation: Historical Trauma, National Cinema, and the Modern Horror Film. New York: Columbia University Press, 2005. ISBN 978-0-231-13246-6. * Maye, Harun. "Rewriting the Dead: The Tension between Nostalgia and Perversion in George A. Romero's Night of the Living Dead (1968)". Nostalgia or Perversion? Gothic Rewriting from the Eighteenth Century until the Present Day içinde. Editör: Isabella van Elferen. Newcastle: Cambridge Scholars Publishing 2007. ISBN 978-1-84718-247-0. * Moreman, Christopher M. "A Modern Meditation on Death: Identifying Buddhist Teachings in George A. Romero’s Night of the Living Dead," Contemporary Buddhism 9 (Sayı 2, 2008): sayfa151–165. * Newman, Robert. "The Haunting of 1968". South Central Review 16 (sayı 4, Kış 1999): sayfa53–61. * Paffenroth, Kim. Gospel of the Living Dead: George Romero's Visions of Hell on Earth. Waco, Texas: Baylor, 2006. ISBN 978-1-932792-65-2. * Pharr, Mary. "Greek Gifts: Vision and Revision in Two Versions of Night of the Living Dead". Trajectories of the Fantastic içinde. Editör: Michael A. Morrison. Westport, Conn.: Greenwood Press, 1997. ISBN 978-0-313-29646-8. * Pinedo, Isabel Cristina. Recreational Terror: Women and the Pleasures of Horror Film Viewing. Albany: State University of New York Press, 1997. ISBN 978-0-7914-3441-3. * Poole, W. Scott. Monsters in America: Our Historical Obsession with the Hideous and the Haunting. Waco, Texas: Baylor, 2011. ISBN 978-1-60258-314-6. * Russell, Jamie. Book of the Dead: The Complete History of Zombie Cinema. Surrey: Fab Press, 2005. ISBN 978-1-903254-33-2. * Shapiro, Jerome F. Atomic Bomb Cinema: The Apocalyptic Imagination on Film. London: Routledge, 2001. ISBN 978-0-415-93660-6. * Wood, Robin. Hollywood from Vietnam to Reagan. New York: Columbia University Press, 1986. ISBN 978-0-231-05777-6. * Young, Lola. Fear of the Dark: 'Race', Gender and Sexuality in the Cinema. London: Routledge, 1996. ISBN 978-0-415-09709-3.
Dış bağlantılar * YouTube'da Yaşayan Ölülerin Gecesi * İnternet arşivi'nde ücretsiz indirme linki * * * * Filmdeki çekim alanları