Viyana Kongresi İtalya’yı yedi hükümete ayırmıştı. Piyemonte bunlar içerisinde en kuvvetlisi idi. Hepsi de mutlakıyetle yönetilmekteydi. Ülkenin bir kısmı Avusturya'nın işgali altındaydı. Halbuki Fransız İhtilaliyle birlikte İtalya’da milliyet ve hürriyet fikirleri yayılmağa başlamıştı. İtalyan aydınları ülkede birliği kurmak ve yabancı işgalinden kurtulmak istiyorlardı. Bu amaçla Karbonari adlı gizli cemiyetin etrafında birleşerek çalışmalara başladılar. Fakat başarılı olamadılar. İtalya birliğinin kurulması her şeyden evvel Avusturya'nın ülkeden çıkarılmasına bağlıydı. Ancak, İtalyan şehir devletleri bunu yalnız başına gerçekleştirecek güçte değildiler. Bunun için bir dış devletin yardımına ihtiyaç vardı. Piyemonte, Kırım Savaşı'na iştirak ederek Fransa'nın desteğini sağlamayı başardı. 1859 yılında yapılan savaşta Avusturyalılar mağlup edildi. Bu zafer İtalya siyasi birliğine giden yolu açtı. İtalyan birliği 1870'de gerçekleşti. Roma yeni kurulan İtalya’nın başkenti ilan edildi. İtalya, siyasi birliğini kurduktan sonra sömürgecilik hareketlerine başladı. Kısa zamanda Avrupa politikasında söz sahibi devletlerden birisi oldu. Papalık siyasi gücünü kaybetti. Yalnız dini nüfuzu kaldı.
Günümüzde Piyemento
İtalya yarımadasında bölge; batıda ve kuzeyde Alp’ler, doğuda Maggio-re gölü, Ticiiio, Po ve Scrivia ırmakları, güneyde Liguria Apenninleri arasında; 25 397 km2; 3 914 250 nüf. Bölgede altı il vardır: Alessandria, Asti, Cuneo, Novara, Torino ve VerceUi. • Coğrafya. Piemonte’nin görünüşü çok çeşitlidir. Arazinin üçte biri dağlıktır ve Alp yayı, ovanın yanmasında yükselen tepeleri karlarla kaplı geniş bir amfiteatr meydana getirerek bölgeyi kuşatır. Alp dağlarının en yüksek dorukları buradadır:Viso dağı (3 841 m), Grand Parodiso (4 061 m), Mont Bİanc (4 807 m), Cervin dağı (4 478 m), Rose dağı (4 633 m). Bu kütleler kenarları dik vadilerle ayrılır: Stura di Demonte vadisi Larche boğazına doğru, Dora Baltsa nmki (Aosta vadisi) San Bernardo’ya doğru ve Toce’ninki Simplon’a doğru yükselir.
• Tarih. Roma imparatorluğu devrinde Transpadana ve Liguria’ya katıldıktan sonra, bugünkü Piernonte bölgesi, Odoaker’in (476-493), sonra Theodorich’in (493-526) eline geçti ve 555′te Bizanslılar tarafından işgal edildi. Lombardia’hlann bölgeyi böldüğü kontluklar (İvrea, Torino, Vercelli, Asti, Novara, Bredulus ve Anriate kontlukları) Franklar zamanında düklük haline getirildi. IX. yy.da güvensizlik arttığından (müslümanların ve macarların akınları) «ülke», İvrea markisinin yönetimi altında toplandı (X. yy); sonra yeniden asıl İvrea Torino ve Liguria marklıklarına bölündü (950′ye doğru). XI. yy.da Torino markisi Oderic Manfred, İvrea marklığına hakimiyetini kabul ettirdi. Kızı Adelaide, Savoia’lı Odon ile evlendi, fakat ölümünden sonra (1091) Piernonte (komünlerin kurulmasını geciktiren birçok derebey kaynaşıyordu) Savoia sülalesinin elinden çıktı. Sülalenin bölgeyi yeniden ele geçirmeğe çalıştığı XII. yy.da ve XIII. yy. başında «Piernonte» adı ilk defa kullanıldı (1240′a doğru); Alp dağlarının eteğindeki halk için bu ad Saluce, Pignerol ve Coire arazilerini, İtalyanlar için ise Pavia’nın batısındaki bölgeyi belirtiyordu. Sonradan Piernonte adı, Savoia hanedanının bölgede ele geçirdiği toprakların hepsini ifade etti ve Piernonte tarihi XIII. ve XIV. yy.dan sonra Savoia hanedanınınkiyle karıştı. Bk. SAVOİA hanedanı eyaletleri.
— Leng. Piernonte lehçesi, Piernonte ilinde konuşulan Galya-Lombardia öbeğinden italyan lehçesi. — Piernonte lehçesi’nde vurgulu ünlü sistemi genellikle oldukça kapalıdır: latin [1]sı birinci grup fiillerin mastarlarında (parler, ital. parlare) kapanır ve [2] olur; kısa [3], açık [4] haline gelir ve bazı durumlarda kapalı [5]ye, hatta [6]ye ipe ve fe, ital. piede, fiele) dönüşür; tekilinde açık [7]yi muhafaza eden martel (ital. martelö) kelimesinin çoğulu martei (kapalı e ile) ve yerel olarak marti’dir; latince kısa [8]nun diftonglaşması serbest ve hatta kapalı hecede eğer son ünlü bir [9] veya [10] ise [11]; ama öteki hallerde açık [12] ince}, arsincel, gcep, grces, ital. nuovo, usignuolo, gobbo, grosso veya grossi; goba, groso’nun yanı sıra ital. gobba, grossa) verdi; latince uzun [13] ve uzun [14], [15] veya [16] ve [17] verir (giva, meis, fiur; ital. gleba, mese, fiore). Bundan başka, öbür galya-italya lehçeleri gibi piernonte lehçesinde de latin uzun [18]sundan gelen [19] sesine rastlanır (füs, ital. fuso). Son ünlüler (a hariç) genellikle düşer. Son hecesi düşmüş eski proparoksitonu kelimeler daima [20] ile biter (pentu, cardu; ital. pettine, cardine). İki ünlü arasındaki ünsüzler sürekli bir zayıflama eğilimi gösterir: [21], önce [22], sonra yod (i, ü veya ce ile yan yana olduğu zaman yumuşar: braje, spia, sür fce; ital. brache, spiga, scure fuoco) verir; [23] düşer (vı, santhia; ital. vite, Sant’Agata); [24] ise [25] verir (rava, siula veya sigula; ital. rapa, cipolla); [26] bazen düşer; bazı yerlerde ise yerini boğazsı g’ye bırakır). [27] ve [28] önünde [29], daima titreşimsiz ıslıklı OJye (sarvel; ital. cervello) dönüşürken aynı durumda g bazı bölgelerde titreşimli ıslıklıya, bazılarında ise şırlamalı seslere dönüşür; Üe) ve [d$ (di).
