Acheson, elektrikli ergitme fırınında kok ve kille deneyler yaparken, koktan oluşan merkezin çevresinde bir billur tabakasının oluştuğunu farketti. Bu tabaka öğütülüp ayrıştırıldığında elde edilen billur taneciklerinin neredeyse elmas kadar sert olduğu, grena, süngertaşı ya da sert kumtaşı gibi doğal aşındırıcıların tümünden çok daha üstün olduğu anlaşıldı. Bu yeni aşındırıcı preslenerek bileme taşı yapılmaya, kumaşa ya da kağıda yapıştırılarak zımpara haline getirilmeye ya da cilalama tozu olarak kullanılmaya başlandı ve sonunda maddenin ticari adı olan Karborundum, aşındırıcıyla eş anlamlı hale geldi.
Günümüzde yerini bir ölçüde Borazan gibi daha yeni yapay aşındırıcıların almış olmasına karşın, Karborundum sanayide yaygın olarak kullanılmaktadır.