Kara ayklı gelincik, nesli tehlikedeki türlerdendir. Günümüzde sadece ABDde bulunurlar. Kanadada soyları tükenmiştir. Bilinen son yabani gelincikler, 1980lerde esaret altına alınmıştır ve doğal yaşam alanlarına geri salınmaışlardır. Şimdi doğada da başarılı bir şekilde üremektedirler
Kara ayaklı gelincikler, kuyruğuyla birlikte 45 cm uznluğunda, ve 1 kg ağırlığında olurlar. Diğer sansargillrin birçoğu gibi ince gövdeleri ve kısa bacakları vardır. Üst kısımları beyaz, alt kısımları sarımsı kahverengi ve ayakları ve yüzleri siyahtır.
Kara ayaklı gelincikler gece ortaya çıkarlar. Başlıca avları çayır köpekleridir. Ama küçük memelileri, kuşları ve böcekleri de yerler. Tek bir tanesi yılda 100 çayır köpeği avlayabilir ve onlar olmadan yaşayamazlar. Bir kara ayaklı gelinciğin yaşayabilmesi için yuvasının en fazla 50 hektar yakınında en az bir çayır köpeği kolonisi olması gerekir. Hatta bazen gelincikler terk edilmiş çayır köpeği yuvalarını kullanırlar. Gelinciklerin çiftleşme dönemi Mart ve Nisan aylarıdır. Yavruları genelde 41-43 günlük olunca üreme dönemine girerler. Çayır köpekleri 1 ila 7 yavru doğurabilirler ama genelde 3-4 yavru doğururlar.
Yaşadığı otlakların azalması, çayır köpeği nüfusunun azalması ve hastalıklar 19. ve 20. yüzyıllarda az daha bu türün neslini tüketiyordu. Hatta sayıları o kadar azldı ki çok nadir görülmeye başlandılar. Hatta ve hatta, yaklaşık 20 yıldır hiç görülmediler their existence was questioned since no other Black-footed Ferrets were reported for over twenty years.
1981 yılında, Wyomingde sadece 130 hayvandan oluşan küçük bir koloni bulundu. Bu keşfin ardından hastalıklar nüfusunu çok azalttı. 1986 yılında, kalan 18 hayvan esaret altında üretilmeye başlandı. Az sonra, esaret altındaki nufusları 50ye yükseldi. 2007 yılında, yabani nüfusları 600ü aştı. Bilim adamları bu üreme programıyla 2010 yılında kara ayaklı gelincik nüfunun 1500 ulaşmasını, ve her kolonide en az 30 üreyen yetişkin olmasını umuyorlar.
