İmadeddin el-Isfahani, tam adı İmadeddin Muhammed bin Muhammed el-Katib el-Isfahani veya Katib İmadeddin Isfahani (1125, Isfahan, İran - 1201, Suriye), Irak ve Horasan Selçukluları dönemini anlattığı yapıtıyla tanınan Arap tarihçi. İlköğrenimini Kaşan'da yaptı. Daha sonra Bağdat'a fıkıh okudu.1156'da Bağdat'ı Irak Selçuklularına karşı başarıyla savunan AbbasihalifesiMüktefi'yi (hükümdarlığı 1136-1160) kutlamak için yazdığı kasideyle vezir İbn Hübeyre'nin sevgisini kazandı. Onun tarafından naip olarak Vasıt'a atandı. Bu görevi İbn Hübeyre'nin ölümüne (1165) değin sürdü. Bir süre sonra Nureddin Zengi'nin (hd 1146-1174) katibi olan İmadeddin, onun kendi adına yaptırdığı medreseye müderris olarak atandı, ama Nureddin Zengi'nin ölümünden sonra görevinden ayrılmak zorunda kaldı. Humus'u alan Salaheddin Eyyubi'yi övmek için bir şiir yazdı. Bununla Eyyubi'nin yakınlığını kazandı ve bütün seferlerine katıldı. Onun ölümünden sonra köşesine çekilerek kendini bütünüyle çalışmalarına verdi. İmadeddin el-Isfahani'nin en önemli yapıtı, Selçuklu veziri Enuşirvan bin Halid'in Fütur-ı Zamani's-Südur ve Südur-i Zamani'l-Fütur adlı anılarını temel alarak bazı eklerle oluşturduğu ve olayları 1180'e değin getirdiği Nusretü'l-Fetre ve Usretü'l-Fitra adlı Irak ve Horasan Selçukluları tarihidir. 12. yüzyıl Arap şairlerinin şiirlerini içeren Haridetü'l-Kasr ve Ceridetü Ehli'l-Asr (1897) adlı derleme, Salaheddin Eyyubi'nin Suriye ve Filistin fetihlerini anlatan Kitabü'l-Fethi'l-Kussi fi'l Fethi'l-Kudsi (1888), günümüze yalnızca bir bölümü ulaşan anı kitabı el-Berkü'ş-Şa'mi İmadeddin'in öbür yapıtlarıdır.
