|harita =
|harita boyut =|harita açıklama = |lat_deg = |lat_min = |lat_sec = |lat_hem = K |lon_deg = |lon_min = |lon_sec = |lon_hem = D |rakım = |yüzölçümü = |nüfus = 477 |nüfus yoğunluğu = |nüfus_ref = [1] |nüfus_itibariyle = 2000 |alan kodu =0380 |posta kodu = 81000 |bölge = Karadeniz |il = Düzce |ilçe = Merkez
|Köy Muhtarı =
|websitesi = [2]
Derdin, Düzce ilinin Merkez ilçesine bağlı bir köydür.
Tarihi
Derdin Köyü, 1870`li yıllarda Abhazya`dan göç eden Abhazların (=abazaların, abhazca orjinali ile Apsuva`ların) yerleşmesi ile oluşmuş bir köydür. Koyun Abhazca ismi `GUMA`dır. Guma, buraya yerleşen Abhazların, Abhazya`da yaşadıkları, terk ettikleri yerleşim yerinin adıdır. Düzce ve çevresindeki Abhaz toplumu, Köyün adını yaygın bir şekilde Guma olarak kullanmaktadırlar. Derdin ismi ise Cumhuriyet döneminde buraya verilmiş bir isimdir. Daha sonra 1960`lı yıllarda Köyün ismi dolambaçlı yolundan olsa gerek Dolay olarak değiştirildiyse de pek tutmamış,1990`lı yıllarda resmi olarak tekrar Derdin olarak kullanılmaya başlanmıştır. Derdin Köyü Düzce Merkez`e bağlıdır.
Derdin köyü, başta Abhazya`dan göç eden Abhazların yerleşmesi ile kurulmuş ise de, daha sonra 1920`li yıllar ile birlikte Orta ve Doğu Karadenizden göç eden ve Köyde geldikleri yer itibariyle Ordu`lu veya Yomra`lı olarak adlandırılan Karadenizli Göçmenlerin yerleşmesi ile genişlemiştir. Bugun Hamam Dağı Mahallesi, Hamam Üstü Mahallesi ve Yanık Mahallesi, Derebaşı olarak adlandırılan mahallelerde genel olarak bu Karadeniz göçmenleri oturmaktadırlar. Köy`de önceleri yaygın olarak tarım, hayvancılık yapılırken daha sonra Devlet Orman İşletmesinin Ağaç Kesim ve Nakliye işleri Köylü için önemli bir geçim kaynağı olarak öne çıkmıştır. Ancak zamanla ormanların azalması ile Orman üretimi azalmıştır.
1960`lı yıllarda pek çok genç çalışmak amacıyla başta Almanya olmak üzere Avrupa ülkelerine gitmiştir. Takip eden yıllarda Orman İşlerinin azalması ile de yeni yetişen gençler İstabul, İzmit, Bursa, Adapazarı gibi sanayi şehirlerine göç etmişlerdir. Bu şekilde köyün yerleşik nüfusu azalmıştır.
Düzce`nin köyleri arasında ilk açılan okullardan biri Köyde olmasına karşın, daha sonra gerek nüfus azalması ve gerek ise Eğitimde Taşımalı Sisteme geçilmesi nedeniyle ilk okul kapalıdır. Bina bakımsızdır. Okul binasına ait 2 adet de öğretmen lojmanı aynı durumdadır.
Köyde 1960`lı yıllarda Köy Kalkınma Kooperatifi kurulmuştur. Almanya`ya işçi olarak giden köy gençlerinin büyük kısmı bu kooperatif kanalı ile gitmişlerdir. Ayrıca yine bu kooperatif kanalı ile Köyde bir kereste fabrikası kurulmuş ise de verimli çalıştırılamamıştır. Şu an atıl ve kullanılamaz durumdadır.
Asıl köy merkezinde 2 adet cami bulunur. Bunlardan Büyük Cami, yanan ahşap caminin yerine, taşıyıcı duvarları yığma taş duvar olarak inşaa edilmiştir, çatısı ve kubbesi ahşaptır. Diğer cami ise Küçük Cami olarak adlandırılır, ahşap olarak yapılmış ve 100 yılı aşkın bir yapıdır. Tavan süslemelerini Ermeni Ustaların yaptığı anlatılır. Son zamanlarda yerel olanaklarla tamir edilmiştir.
Köyde geleneksel Karadeniz Ahşap yapı tekniğinde, ahşap karkaslı,toprak sıvalı, beyaz badanalı 1 veya 2 katlı yapılar yaygındır. Ancak son yıllarda köyün genel yapı şekillerine pek uymayan betonarme yapılar da yapılmaktadır.
Köyde elektrik ve sabit telefon vardır. Cep telefonları kapsama alanı içindedir. 1990`lı yıllarda İstanbul`lu bazı işadamı ve yöneticiler tarafından kurulmuş olan bir Yapı Kooperatifi ile Guma Tatil Köyü adında bir site kurulmuştur ve şu an Sitede yaşam devam etmektedir. Ayrıca Köy Tüzel kişiliğine ait Derdin Kaplıcası da Köyün önemli bir gelir kaynağıdır. Konu ile ilgili tıp çevrelerinde iyi bilinir ve başta böbrek ve mide rahatsızlıkları olmak üzere pek çok hastalıklara iyi geldiği anlatılır. Hem içme hem de banyo amaçlı bir kaplıcadır. Küçük bir Oteli de bünyesinde bulundurur. Özellikle yaz aylarında, Köyde evi olan eski köy sakinlerinin de Köye gelmesi ile Köyün nüfusu artmaktadır.
Derdin Köyü Çevresi, yaylaları ve geniş ormanları ile bir yeşil cennetidir. Çevre het türlü dağ ve dağcılık sporuna uygundur. Bu amaçla çeşitli doğa ve dağcılık klupleri tarafından hafta sonu turları ile meraklıları cezbetmektir.
Köyde belli başlı tarihi bir oluşum veya yapı yoktur. Köyün yaşlılarının anlatımlarına göre, ilk gelenlere 1870 li yıllarda Abhazya`dan göç sonrası bugunkü Düzce ovasında Sınırcı Köy, Darıcı Köy civarına iskan için yer gösterilmiş. Ancak O günün şartlarında ovada sitma hastaliğinin yaygın olması, sitmanın tedavisinin zor olması ve özellikle küçük çoçukların birbiri ardına ölmeye başlaması üzerine oradan kalkıp buraya yerleşmişlerdir. Yerleştikleri zaman Köyde yaşam olmadığı biliniyor. Köyün üzerinde yer alan topraklarda Mudurnu İlçesine bağlı Elmacık Köylüleri hayvanlarını otlatıp, yayla olarak kullandıkları anlatılıyor. Ancak köyde, bazı tarlalarda kesme taştan yapılmış bazı bina kalıntıları da görülmektedir. Yaşlılar bunların kilise veya benzeri dini bina kalıntısı olduklarını iddia etmektedirler. Ancak bu konuda yapılmış bilimsel, metodik bir çalışma yoktur. Fakat bazı tarlalarda yapılan rast gele su yolu vs türü kazılarda pişmiş kırmızı toprak kaplara, kiremit parçalarına ve küp benzeri kaplara rastlanmıştır. Tüm bunlar şu an köyün bulunduğu topraklar üzerinde tarihin bir evresinde bir yaşam olduğu savını kuvvetlendirmekle beraber, bu savı destekleyecek metodik bir çalışma bugüne kadar yapılmamıştır.
Halen Köyde sınırlı da olsa hayvancılık ve tarım yapılmaktadır. Köyde Abaza Peyniri satın alınabilir. Çok yaygın olarak üretilmese de tamamen doğal olarak üretilmiş Bal satın almak mümkündür. Köyde üretilmiş gerek beyaz ve gerek ise alaca kuru fasulye çok lezzetlidir. Ağustos ayı ile taze mısır satın alınabilir. Köyde yetiştirilen fındık çok lezzetlidir.
Köyde bakkal veya manav gibi yiyecek vs ihtiyaçların satın alınabileceği bir yer yoktur. Bu nedenle bu tür alışveriler Köye çıkmadan Beyköy`ünden yapılabilir. Ayrıca Köye en yakın Sağlık Merkezi Beyköy`ünde bulunan Sağlık Ocağıdır. Aynı şekilde en yakın Güvenlik Birimi de Beyköy`ündeki Jandarma Karakolu`dur.
Kültür
DERDİN KÖYÜNDE ABHAZ (=APSUVA) KÜLTÜRÜ:
Derdin Köyü, bir Abhaz (=Apsuva) Yerleşim yeri olarak Anavatanlarından göç edeli 140 yılın üzerinde bir zaman geçmesine karşın, ana dillerini, gelenek ve göreneklerini bugüne kadar korumayı başarabilmiş bir köydür.
Tüm diğer Kafkas Halklarında olduğu Abhazlarda da Toplum Yaşamı ve Toplum Yaşamı İçinde Bireyin Rolü en ince ayrıntısna kadar tariflenmiş ve tanımlanmıştır. Bu davranış kalıpları yazılı olmayan kurallar olarak yüzyılları aşarak ve başka coğrafyalara da göç ederek bugunlere kadar gelmiş ve halen de devam etmektedir.
Burada aile içinde, Anne`nin, baba`nın,yani karı-kocanın, evde var ise Kaynananın, Kaynatanın, görümcenin,v.s.hepsinin davranış kalıpları ve şekilleri bellidir ve tariflidir. Aynı Şekilde Evlenmek, Düğün, Cenaze, misafir ağırlamak v.s. gibi toplumsal olaylarda belirli kurallarla tanzim edilmiştir.
Derdin Köyünde, evlerde ve toplum hayatında genel olarak Abhazca konuşulur ve konuşulmasına özen gösterilir. Bu şekilde yeni yetişen nesillerin de Abhazcayı öğrenmesi sağlanır.
DERDİN KÖYÜNDE ABHAZ (=APSUVA) MUTFAÄI :
Derdin Köyünde geleneksel Abhaz (=Apsuva) mutfağı hakimdir. Bu mutfak içinde en çok bilinenler olarak; genelde Çerkez Tavuğu olarak bilinen, Cevizli Tavuk, ekşi erik ve çeşitli otların karışımı ve yoğurt ile yapılan ve adına Sızbal denilen meze türü yiyecekler, pasta veya mamursa olarak da bilinen mısır unu ile yapılan ve Abaza mutfağında ekmeğe alternatif olarak kullanılan Abısta, (abısta veya mamursa bazen içine peynir konarak hazırlanır), kuru fasulye ezmesi, abaza peyniri, acika veya acuka olarak da bilinen bir nevi Salçalı Sos diyebileceğimiz ve yemeklik ve kahvaltılık olarak 2 çeşidi bulunan çeşniyi sayabiliriz.
Et yemekleri genelde haşlama et olarak hazırlanır. Bir misafire gösterilen saygı ifadesi olarak, Misafire özel olarak büyük baş veya küçük baş hayvan Kesmek ve ikram etmek en önemli töredir. Kesilen hayvan parçalara ayrılıp, işlenir, tuz ve soğan ilave edilerek bir kazanda haşlanır. Haşlanmış et bir tepsi üzerine belirli parçaları özellikle konularak yerleştirilir ve misafir masasına bu şekilde götürülür ve ikram edilir. Bu tepsi içinde kesilmiş olan hayvanın haşlanmış olan kafasının belirli bir bölümü mutlaka bulunur. Bu hayvanın ev sahibi tarafından Misafir için özellikle kesildiğinin bir işaretidir.
Ayrıca ocakta kurutulmuş kuru et de bir Abhaz geleneğidir.
Coğrafya
Düzce merkezine 21 km. uzaklıktadır. Köyün rakımı ortalama 1000 m üzerindedir. Yolun Uğur Köyüne kadar olan 15 km`lık kısmı asfalttır. 6 km`lik kısım ise stabilize yoldur ve iyi durumdadır.Yolun son 6 km`lik kısmı çok virajlı ve keskin dönemeçli bir yoldur. Yola ilk defa giren sürücülerin aşırı süratten kaçınmaları tavsiye edilir. Özellikle yaz aylarında tomruk taşıyan kamyon ve traktörlere dikkat edilmelidir.
Kış aylarında yolun bazı kısımlarında çok az miktarda toprak kayması veya yamaçlardan taş, toprak kayması olabilir.Ulaşıma engel olmasa da yolda dikkatli seyredilmesinde yarar vardır.
Ayrıca kış aylarında kar yağışı nedeniyle yol kapansa da kısa sürede Köylü kendi yaptıkları ve traktör arkasına takarak çektikleri bir kızak vasıtası ile yolu derhal ulaşıma açmaktadırlar.
İklim
Köyün iklimi, Karadeniz iklimi ile benzerlik gösterir. Ancak Köyün bulunduğu rakımın 1000 m civarında olması nedeniyle, kış aylarında yoğun kar yağışı almaktadır. Kar uzun süre kalmakta ve çoğu zaman da erimeden tekrar üzerine kar yağmaktadır.
Nüfus
|-
| Yıllara göre köy nüfus verileri | |||
|---|---|---|---|
| 2007 | |||
| 2000 | 477 | 1997 | 491 |
Ekonomi
Köyün ekonomisi tarım, hayvancılık ve Orman İşlerine dayalıdır.
Köyde buğday, mısır, arpa, fasulye, patates yetiştirilmektedir. Büyükbaş ve küçükbaş hayvancılık eskisi kadar değilse de yapılmaktadır.
Süt ürünleri ve özellikle Abaza Peyniri üretimi evlerde bir geçim kaynağıdır. Köy, arıcılık için uygundur ve arıcılıka uğraşan aileler vardır. Elma, armut, erik, ceviz, fındık, kiraz, dut gibi meyveler yetişmektedir.
Miktar olarak azalsa da Devlet Orman İşletmesine bağlı olarak Ormanda ağaç kesimi ve ana depolara nakliyesi de diğer bir geçim kaynağıdır.
Muhtarlık
Yerleşim yerinin köy tüzel kişiliği alması ile birlikte köyün tüzel kişiliğini temsil etmesi için köy muhtarlık seçimleri de yapılmaktadır.Seçildikleri yıllara göre köy muhtarları:
2004 - BAHADDİN ÖZTEN
1999 - SEYHAN ARGUN
1994 - BAKAN ZORLU
1989 -
1984 -
Altyapı bilgileri
Köyde, ilköğretim okulu vardır ancak kullanılamamasının yanı sıra taşımalı eğitimden yararlanılmaktadır. Köyün içme suyu şebekesi vardır ancak kanalizasyon şebekesi yoktur. Ptt şubesi ve ptt acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ayrıca ulaşımı sağlayan yol [3] olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.Linkler
köy-taslak Düzce merkez belde ve köyleri