Dorpat Üniversitesi'nde okudu. Riga Politeknikumu'nda kimya (1881), Leipzig Üniversitesi'nde fizikokimya profesörü oldu (1897) ve aynı şehrin Elektrokimya Enstitüsü'nün başına getirildi (1898). Özellikle elektrolitler ve kataliz üstüne çalışmalarıyla tanındı. 1888 yılında elektrolitlerin iyonlaşmasına kütle etkisi kanunu uygulayarak, kendi adıyla anılan seyreltikleşme kanununu buldu. Seyreltiklik, sınırsız olarak artarsa, iyonlaşma da tam olur. Ostwald, tepkime hızını tanımlayarak, kataliz olayını bir kimyasal kinetik problemi haline getirdi. 1907 yılında, amonyağı katalizle yükseltgeyerek, nitrik asidi sınai olarak üretti. Fakat, atomların gerçekliğini kabul etmeyerek, 1908 yılında evrenin enerjetik bir tanımlamasını yaptı ve böylece enerjetiğe dayanan bir felsefe okulunun şeflerinden biri oldu. 1887 yılından sonra Van't Hoff ile birlikte Zeitschrift der Physikalische Chemie'yi yayımladı. 1909 yılında Nobel Kimya Ödülü'nü kazandı.
Eserleri
- Lehrbuch der Allgemeinen Chemie (Genel Kimya Ders Kitabı), (1884-1887)
- Electrochemie (Elektrokimya), (1894)
- Schule der Chemie (Kimya Okulu), (1903)
- Grosse männer (Büyük Adamlar), (1909)
- Harmonie der Farben (Renk Uyumu), (1918)