Pima yerlileri tarihlerinde obezite gibi bir kavramla karşılaşmamış olmalarına rağmen çağdaş topluluklarında oran diğer topluluklara oranla çok yüksekti. Tarihlerine bakıldığında Pima yerlilerinin yaşadıkları bölgenin koşulları sebebiyle ancak belirli dönemlerde bol yiyeceğe sahip olabildikleri, 20. yüzyılın ilk döneminde gıda olanaklarının tükendiği görülmektedir. Bununla birlikte bugün Pima yerlileri gıda sıkıntısı çekmemektedirler ve nüfuslarının büyük çoğunluğu obez olarak değerlendirilmektedir. Bu noktada Neel, Pima yerlilerinin zor zamanlara adapte olabilmek için genetik yapılarının değiştiği ve vücutlarının bol gıdanın bulunduğu zamanlarda ortalama oranlardan daha yüksek oranlarda yağ depoladıkları ileri sürmüştür. Bu depolama sayesinde, ``tutumluluk gösteren genotip``, zor zamanlarda vücudun gıda gereksiniminin karşılanmasına yardımcı olmaktadır. Hipoteze göre bugün çevresel durumun farklı olması ve gıdanın her zaman mevcut olmasıyla bu adaptasyon negatif bir etki doğurmuştur ve bireylerde obeziteye ve tip II diyabete sebep olmaktadır.
Hipotezi destekleyici çeşitli deneyler yapılmaya çalışılmış olsa da hala hipotez niteliğindedir. Bu hipoteze göre zor çevre koşulları yaşamış ve elde edebildikleri gıda seviyesi ortalama bir düzeyde kalamayan ve büyük değişiklikler yaşayan (örneğin belirli kıtlık dönemleri yaşayan) toplulukların tutumlu genotip sonucu obeziteye ve tip II diyabete yatkınlığı vardır.
İlgili bir başka hipotez de ``tutumlu fenotip hipotezi``dir ve sık sık tutumlu genotip hipoteziyle birlikte anılır.