Morgue Sokağı Cinayetleri

Morgue Sokağı Cinayetleri (İng. The Murders in the Rue Morgue), Edgar Allan Poe tarafından yazılan ve ilk defa 1841'de Graham's Magazine'de yayımlanan öykü. İlk dedektiflik öyküsü olarak kabul edilen Morgue Sokağı Cinayetleri'ni Poe, "uslamlama öyküleri" olarak grupladığı öyküler arasında saymıştır. ve Voltaire'in Zadig (1748) öyküleri gibi, benzer temaya sahip daha eski öyküler de mevcuttur. Öyküde C. Auguste Dupin, Paris'te iki kadının vahşice öldürüldüğü cinayetin sırrını çözer. Olay sırasında birçok tanık şüpheliyi duymuştur ancak hangi dili konuştuğunu anlayamamıştır. Ayrıca cinayet mahalinde Dupin, insana ait olmayan kıllar bulur. İlk gerçek dedektiflik öyküsü olarak değerlendirilen bu öyküde Dupin karakteri, Sherlock Holmes ve Hercule Poirot gibi sonraki birçok hayali dedektifin kullanacağı edebi araçları ilk defa kullanır. Poe'nun zeki dedektif karakteri sonraki birçok karakter için örnek olmuştur. Ayrıca, anlatıcı rolündeki yakın arkadaş, öykünün sonunda önce varılan sonucun açıklanması ardından bu sonuca nasıl varıldığının anlatılması gibi unsurlar, sonraki dedektiflik öykülerinde de kullanılmıştır. Dupin karakteri Poe'nun daha sonraki Marie Rogêt'nin Sırrı ve Çalınan Mektup öykülerinde de yer alır. Özet Öykü, Paris'teki hayali bir sokak olan Rue Morgue'da yaşayan Madame L'Espanaye ve kızının kafa karıştırıcı biçimde öldürülmelerini anlatır. Gazete haberlerine göre annenin boynu neredeyse tamamen kesilmiş ve başı gövdesine ufak bir deri parçasıyla bağlı kalmıştır. Kız ise önce boğulmuş, ardından şöminenin baca boşluğuna sıkıştırılmıştır. Cinayet, dördüncü katta bulunan, dışarıdan girişin mümkün olmadığı ve içeriden kilitlenmiş bir odada gerçekleşmiştir. Cinayeti duyan komşuların ifadeleri birbiriyle çelişir çünkü her biri katilin farklı bir dilde konuştuğunu söylemektedir. Katilin konuşmaları belirsizdir ve tanıklar aslında hangi dil olduğunu net olarak anlamadıklarını itiraf ederler. Paris'in yerlisi C. Auguste Dupin ile arkadaşı olan ismi belirsiz anlatıcı, gazete haberlerini ilgiyle takip ederler. Toplumdan uzak yaşayan ve ziyaretçi kabul etmeyen bu iki arkadaş, eski dostlarıyla ilişkiyi kesmiş, sokağa ise yalnız geceleri çıkmaya başlamıştır. Anlatıcı bu durumu "sadece kendi içimizde yaşıyorduk" Dupin profesyonel bir dedektif değildir, Rue Morgue'daki cinayetleri araştırmaya kendini eğlendirmek için karar verir. Ayrıca, gerçeği ortaya çıkarmayı ve yanlış yere suçlanan adamı kurtarmayı ister. Bu işten para kazanmayı düşünmediği gibi orangutanın sahibinin hayvanın bulunması için sunduğu ödülü de reddeder. Gerçeğin ortaya çıkmasıyla suç ortadan kalkar çünkü ne orangutan ne de sahibi bu olayda suçlu bulunabilir. Sonraki dedektiflik öykülerinde olsa, tutuklanan şüpheli M. Le Bon ilgiyi başka yöne çekmek için öne sürülen bir unsur olarak kullanılırdı, ancak Poe öyküde bunu yapmamıştır. Dupin'in metodu, okumanın ve yazılı iletişimin önemini vurgular. Gazetelerdeki haberler Dupin'in merakını uyandırır; "Cuvier" isimli birinin - muhtemelen Fransız zoolojist Georges Cuvier - yazdıklarını okuyarak orangutanlar hakkında bilgi edinir. Bu metod okuyucuyu da kapsar çünkü okuyucu ipuçlarını kendi okuyarak öyküyü takip eder. Poe aynı zamanda sözlü iletişimin de önemini vurgular. Örneğin Dupin denizciye cinayetler hakkında ne bildiğini sorduğu an, denizci birden kendisi de ölüyormuş gibi davranmaya başlar: "Denizcinin yüzü boğuluyormuşçasına kıpkırmızı kesilmişti... bir an sonra tekrar sandalyesine çöktü. Zangır zangır titriyordu. Yüzü sanki ölümün ta kendisiydi." Öyküde ayrıca, akıl gücü ile kaba kuvvetin çatışmasını anlatan bir metafor vardır. Orangutan ve sahibi ile betimlenen fiziki güç vahşeti temsil eder: orangutan cinayetleri işlemiştir, sahibi ise hayvana kırbaç ile işkence ettiğini itiraf eder. Dedektifin zihin gücü ise, bunların şiddetine galip gelir. Öykü aynı zamanda, Poe'nun "dünyadaki en şiirsel konu" olduğunu düşündüğü ve eserlerinde sıklıkla yer verdiği güzel bir kadının ölümü temasını da içerir. Öykü, gizem edebiyatının temel özellikleri olacak birçok unsurun da ortaya çıkmasını sağladı: Tuhaf davranışları olan fakat oldukça zeki dedektif, beceriksiz polisler, yakın bir akadaşın birici şahıs anlatımı. Poe ayrıca polisi, dedektifin zıddı olarak ve sevimsiz biçimde betimledi. Bunun yanı sıra, dedektifin önce vardığı sonucu açıkladığı, ardından bu sonuca nasıl vardığını ayrıntılarıyla anlattığı anlatım tekniği de ilk defa bu öyküde kullanıldı. Öykü ayrıca, polisiye edebiyatın ilk kilitli oda gizemidir. Analitik düşünen bir adamın bir cinayeti ortaya çıkarttığı bu öyküyü Poe büyük ihtimalle okumuştu ancak iki öykünün konuları birbirine çok az benzemektedir. Öte yandan her iki öyküdeki maktullerin boğazları, kafaları neredeyse kopacak kadar derin kesilmiştir. Ayrıca Morgue Sokağı Cinayetleri'nde Dupin, Vidocq'tan "iyi bir tahminci" sözleriyle bahseder. Morgue Sokağı Cinayetleri ve yazarı, öykü ilk yayımlandığında önemli bir yeniliğin ortaya çıkmasını sağladıkları için övgü topladılar. Poe ise, Philip Pendleton Cooke'a yazdığı mektupta, bunun büyük bir başarı olmadığını söylüyordu: Çağdaş okurlar ise, Poe'nun yerleşmiş bir anlatım geleneğini ihlal etmesini olumsuz karşılayabilirler: Okuyucu, öyküyü okudukça sonunu tahmin edebilir olmalıdır. Bu öykünün sonundaki dönüm noktası ise, Poe açısından "kötü kaderdir" çünkü birçok okuyucu mantık çerçevesinde bir orangutanı şüpheli listesine koymayacaktır. Yayımlanma geçmişi Poe'nun öyküye verdiği ilk başlık Murders in the Rue Trianon (Trianon Sokağı Cinayetleri)'du, ancak yazar daha sonra öyküyü ölümle daha ilişkili göstermek için başlığı değiştirdi. Morgue Sokağı Cinayetleri ilk defa Graham's Magazine'in Nisan 1841 sayısında, Poe dergide editör olarak çalışırken yayımlandı. Yazarın öykü için aldığı 56 dolarlık ödeme nispeten yüksekti, çünkü örneğin Kuzgun için yapılan ödeme 9 dolardı. 1843'te Poe, öykülerini içeren bir dizi kitapçık yayımlamaya karar verdi ancak sadece ilk kitapçık yayımlanabildi. Bu kitapçıkta Morgue Sokağı Cinayetleri, bir hiciv öyküsü olan Bitmiş Adam ile birlikte yer aldı. Kitapçığın fiyatı on iki buçuk sentti. Öykünün bu versiyonunda, ilk yayımlanan haline göre 52 değişiklik yapılmıştı. Öykü daha sonra Wiley & Putnam tarafından yayımlanan Poe öyküleri derlemesi olan ve basitçe Tales (Öyküler) başlığıyla basılan kitapta da yer aldı. Bu derlemedeki öykülerin seçimine Poe müdahil olmadı. Poe'nun, öykünün devamı olarak yazdığı Marie Rogêt'nin Sırrı ise Aralık 1842 ile Ocak 1843 arasında tefrika edildi. Bu ikinci öykü, A Sequel to "The Murders in the Rue Morgue" ("Morgue Sokağı Cinayetlerinin" Devamı) alt başlığını taşısa da, her iki öyküdeki ortak özellikler C. Auguste Dupin'in varlığı ve öykülerin Paris'te geçmesi ile sınırlıydı. Dupin daha sonra Çalınan Mektup isimli öyküde de yer aldı. Bu öykü hakkında Poe, James Russell Lowell'a yazıldığı Temmuz 1844 tarihli bir mektubunda "belki de uslamlama öykülerim arasında en iyisi bu" demişti. Öykünün Graham's Magazine'deki ilk baskıya kaynak olan el yazısı kopyası çöpe atılmıştı. Dergideki stajyerlerden biri olan J. M. Johnston bu el yazmasını alıp saklaması için babasına verdi. Bir müzik kutusu içinde saklanan mektup, bulunduğu evdeki üç yangından zarar görmedi ve sonunda yayımcı George William Childs'a kadar ulaştı. Childs 1891'de el yazmasını, geçmişini anlatan bir mektupla birlikte Drexel Üniversitesi'ne gönderdi. Morgue Sokağı Cinayetleri Poe'nun Fransızcaya çevrilen ilk eserlerinden biriydi. Öykü 11-13 Haziran 1846 tarihleri arasında Paris gazetesi olan La Quotidienne'de Un meurtre sans exemple dans les Fastes de la Justice başlığıyla yayımlandı. Bu basımda Poe'nun adı yazılmadı ve öyküdeki çeşitli isimler, örneğin Rue Morgue ve Dupin ("Bernier") değiştirildi. 12 Ekim 1846'da yine Poe'ya atıf yapılmamış bir çeviri, Une Sanglante Enigme başlığıyla Le Commerce'de basıldı. Le Commerce'ün editörüne, öyküyü La Quotidienne'den alıntıladığı gerekçesiyle dava açıldı. Bu dava sayesinde Poe'nun adı Fransa'da bilinirlik kazandı. Uyarlamalar Morgue Sokağı Cinayetleri birçok defa sinema ve televizyon filmi olarak uyarlandı. Öykünün ilk tam zamanlı film uyarlaması Universal Pictures tarafından 1932'de Murders in the Rue Morgue adıyla yapıldı. Robert Florey'nin yönettiği filmde Bela Lugosi, Leon Ames, Sidney Fox ve Arlene Francis rol aldı. Phantom of the Rue Morgue isimli bir başka uyarlama 1954'te Warner Brothers yapımı olarak çekildi. Roy Del Ruth'un yönettiği filmde başrollerde Karl Malden ve Patricia Medina oynadı. Gordon Hessler'in yönettiği 1971 yapımı Murders in the Rue Morgue ise özgün öyküden oldukça farklıydı. Jeannot Szwarc'ın yönettiği, George C. Scott, Rebecca De Mornay, Ian McShane ve Val Kilmer'ın oynadığı aynı başlıklı bir TV filmi ise 1986'da televizyonda yayımlandı. Ayrıca bakınız * C. Auguste Dupin * Marie Rogêt'nin Sırrı * Çalınan Mektup Kaynaklar Dış bağlantılar * Edgar Allan Poe Society'de öykünün yayımlanma geçmişi * LibriVox'ta seslendirilmiş öykü kaydı

Kaynaklar

Vikipedi

Morgue Sokağı Cinayetleri

Kaynaklar

1841

Marie Rogêt'nin Sırrı

Edgar Allan Poe bibliyografyası

Edgar Allan Poe National Historic Site

Amontillado Fıçısı

Gammaz Yürek

Memet Fuat

Yaşayan Ölülerin Gecesi

Morgue Sokağı Cinayetleri