Helenistik Dönemde Attik Diyalekt`ten sonra gelişen ve Yunanistan dışındaki bölgelerde de kullanılan, bu sebeple sadece Yunanlılar`ın değil Yunanlı olmayanların da kullandıkları bir halk lehçesi.
Ortadoğu`da yaygın olarak kullanılmıştır bir ara Yahudiler tarafından da kullanılır olmuştu. Zaman içinde İbranice`nin yerine geçmiş İbranice Tevrat`ı anlayamayan Yahudiler için 70 Haham tarafından Tevrat Yunanca`nın Koine diyalektine çevrilmiştir. Bu çeviri bu sebepten dolayı Septuagint adıyla anılmaktadır.
H. İsa zamanında Ortadoğu`da Koine Diyalekti konuşulduğundan halkın anlaması için İncil de bu lehçede kaleme alınmıştır.
Yunan aydınlar tarafından bu dil son derece son derece bayağı ve avam bulunmuş, bunun yerine Attik Diyalektin kullanılması gerektiğini savunmuşlardır ancak Koine halk tarafından daha basit grameri ve çevre dillerden aldığı kelimeler nedeniyle tercih edilmiştir.
Bizans Dönemi`nde Kilise; İncil`in dili olmasına rağmen Koine`yi değil Attik diyalekti tercih etmiş ve Bizans İmparatorluğunun resmi dili de Attik Diyalekt olmuştur.