Bir programlama dilinde her hangi bir değişkeni tanımladığınızda hafızada ona bir yer ayrılır. İşaretçiler (pointers) bu hafıza alanlarının adreslerini tutarlar. Programlama dilinden bağımsız bir örnek vermek gerekirse. a bir tamsayı değişkeni olsun. Biz a sayısını tanımladığımızda hafızada ona bir yer ayrılır ve bu değişkene bir değer atadığımızda bu değer bu bellek alanında tutulur. Aşağıdaki örnekte a değişkenine 5 değeri atanmıştır. a değişkeninin bellek adresi ise 0x0000ffff dir (bu hexadecimal (onaltılık tabanda) bir değerdir).
Değişken adı Bellek Alanı Bellek Adresi
---------------
- -
a - 5 - 0x0000ffff
- -
---------------
Şimdi biz i işaretçisine a değişkeninin adresini atarsak (kendisini değil adresini) bu durumda i değişkenin (veya kopyalarının) üzerinde yapacağımız her değişiklik doğrudan a değişkenini etkileyecektir.
İşaretçi adı Bellek Alanı Bellek Adresi
---------------
- -
i - 0x0000ffff - 0xfe371fde2
- -
---------------
Yukarıda da görüldüğü gibi işaretçi bellekte ayrı bir yer kaplamakta (kendisine ait bellek adresi var) buna karşın kendine ait bir değer içermemekte başka bir değişkenin bellek adresini saklamakta (ve dolayısı ile işaret etmektedir).