Ekmeğin Tarihçesi
Kısaca: M.Ö 30. yüzyıl civarında Orta Doğu'da, pide şeklindeki yassı hamurların, bir önceki günden kalma fermante olmuş başka bir hamurun mayaolarak kullanılmasıyla kabartıldığını bilmekteyiz. ...devamı ☟
Hamura şekil verme fikrine ilk olarak M.Ö 25. yüzyılda Mısır'da rastlıyoruz. Elekten geçirilmiş undan yapılma hamurlar toprak kaplarda yoğrulduktan sonra, sıvı bir kıvama getirilip önceden ısıtılmış kalıplarıniçine akıtılırdı. Ağız kısımlarına doğru iyice genişleyen bu kalıplarpiramitleri andırırlardı.
Zaten Mısır hiyeroglifindeki T harfi hem piramitleri hem de ekmekyapımını temsil etmektedir. Asurlular da benzer bir yöntemle buğdayve arpa unundan yaptıkları hamurları sıcak çömlek kaplara koyaraktoprağın altına gömerlermiş. Ekmek yapımı Eski Yunan'da gerçek birsanat haline gelmiştir desek mübalağa etmiş olmayız. 3. yüzyılda Atina'da her biri farklı yöntemlerle yapılan 72 çeşit ekmekü retilmekteydi. Önceleri uzak komşuları gibi ekmeği közde pişirirken,bir tarafı açık ve önceden ısıtılabilen ekmek fırınını keşfederek birdevrim gerçekleştiren Yunanlılar, ilk e kmek dükkanlarının da sahibioldular ve böylece günümüzdeki fırın ve pastanelerin temeli bundan3000 yıl önce atılmış oldu. Yunanlılarda sıradan halkın yemeği iki ana besinden oluşuyordu: Maza denilen arpa ekmeğiyle, ona eşlik edenve opson diye adlandırılan garnitürler. Opson, herhangi bir besinanlamına gelse de genellikle zeytin, sarımsak ,soğan, sebzeler, peynir ya da balıktan oluşurdu.
Kendisi de bir vejeteryan olan Sokrates tarafından da tavsiye edilmeyenet özellikle şehirlerde pek rağbet görmezdi. Zamane insanlarının uzundeğil de, devlet tarafından zehirlenerek diğer dünyaya göçtüğünde70 yaşındaydı ve imparatorların halka verdiği sus payı gözüylemuhtemelen birçok öğrencisi gibi 80' I i ve bakılmış. Galya'ya Romalılardan önce girmiş 9O'lı yaşları da görecekti.) maza ve opsonolan Yunanlılardan maza yapmayı öğrenen ikilisinin sağlıklı birbeslenme sunduğunu söyleyebiliriz. Opson genellikle mazanın üzerinekonularak yenmekteydi. Ayrıca üzerine balık ve soğan konmuş yayvan mazalar tepsilerde ısıtılırdı. Roma İmparatorluğu sırasında Egekıyılarından göçmüş fırıncılardan öğrendikleri bu ekmeğe Italyanlar pissaladdiere ya da bir başka deyişle pizza ismini verdiler. Louvre müzesinde görülebilen terakotaların üzerindeki resimlerden de anlaşıldığı üzere Yunanlılar sadece hamur karışımlarıyla değil, aynı zamanda envai çeşit somon şekilleriyle de ünlüydüler. Hamurlara şekil verme işini kadın ustalar üstlenirken, onlara flüt çalan erkeklerse çalışma ahenginden sorumluydu.
Ortaçağ Avrupa'sında ekmek öyle temel bir besin halini almış ki,insanlar kader ortaklarına companions, yani beraber ekmek yenilenkişi diye hitap etmeye başlamışlar. İncil'deki 'Bize günlük ekmeğimiziver' cümlesine uyarcasına geçen yüzyıla kadar Fransız köylüleri ekmeklerini ısırmadan, üzerlerine havada haç işareti çizerlermiş. Tıpkıgeçen sayıda değindiğimiz zeytinyağı gibi ekmek de oldukça önemli bir dini simge halini almış. Öyle ki, İsa'nın doğduğu yer olanBeytül-lahm'ın sözlük anlamı "ekmeğin evi" dir. Ekmeğin oldukça sık rastlanan bir başka simgesel anlamıda haber taşıyıcı niyetinekullanılması. Fransa'nın Provens bölgesinin evlenme çağındaki kızları yaptıkları küçük ekmekleri sepetler içerisinde genç oğlanlarasunarlar ve ekmeklerin onlara isimlerini fısıldamasını dilerlermiş. Işinbir başka ilginç yanıise günümüzün düğün pastalarının kökeninin Eski Yunan'da düğünlerde sunulan özel ekmeklere kadar gitmesi.Yine aynı dönemin festival ekmeği ps....ta pişirilmeden şarap ve zeytinyağıyla karıştırılmış undan yapılmaktaydı.
İlgili konular
ekmekBu konuda henüz görüş yok.