Avitus, Petronius Maximus tarafından magister militum yapıldıktan sonra, eski öğrencisi olan Vizigot kralı II. Theodoric'e diplomatik bir görevle gönderilmiş, Theodoric'in Toulouse'daki sarayına ulaştığında, Roma Gaiseric tarafından işgal edilmiş ve Petronius Maximus'un saltanatı aniden sona ermişti. Theodoric fırsatı sezmişti ve Avitus'u imparatorluk makamını üstlenmesi konusunda uyardı ve Gallo-Roman Senatörlerin teşvikiyle onu ikna etmeyi başardı. 9 Temmuz 455 tarihinde askerler tarafından İmparator ilan edildi ve aynı yılın Eylül ayından Roma'ya ulaştı.
Apeninliler onun hükümdarlığını hiç bir zaman tam olarak kabul etmediler ve 456 yılında Vandallar'a karşı düzenlediği seferi başarısız olunca Roma üzerindeki baskıyı arttırdılar ve bunun sonucu pozisyonu müphem hale geldi. Roma'daki kıtlık onu Gotik Muhafızlarını terhis etmek zorunda bıraktı. Ancak askerlerin parasının ödenmesi gerekiyordu ve bu sebeple çok sayıda bronz heykeli erittirerek oldukça yüklü meblağ tutan ücretoma yurttaşları tarafından pek hoş karşılanmayan bu harekete Ricimer ve Majorian büyük bir isyan başlatarak karşılık verdiler.
Avitus, daha güvende olacağı Arles'e kaçtı. Yardım için Theodoric'e yapılan bir rica, Got kralı Suevi'lere karşı yapılan bir sefer yüzünden Hispanya'da olduğundan cevapsız kaldı. Avitus toplayabildiği kadar kuvvetle İtalya'ya döndü. Placentia yakınlarında yenildi ve tutsak edildi. Hayatı bağışlandı ve 17 Ekim (ya da18 Ekim) 456 tarihinde Placentia piskoposluğuna getirildi; ancak yine de hayatından endişe ettiğinden daha güvenli olduğuna inandığı Galya'ya kaçmayı denedi. Tours'lu Gregory'ye göre bu yolculuk sırasında ölmüştür. Diğer kaynaklar, bizzat Ricimer tarafından hançerlendiğini ya da kendi evinde tuzağa düşürüldükten sonra aç bırakılarak öldürüldüğünü rivayet eder.
Avitus'un saltanatı hakkında en önemli kaynaklardan biri, 432 ya da 435 yıllarında doğan ve kızı Papianilla ile 452 yılında evlenen damadı Sidonius Apollinaris'in yazdığı methiyedir.
Oğlu Ecdicius Avitus magister militum olarak görev yapmıştır ve şair Alcimus Ecdicius Avitus'da torunudur.
Erken dönem hayatı
Avitus, Galya'daki Arvernian bölgesinden olan tanınmış bir aileden gelir. Babası Flavius Julius Agricola, 421 yılında Roma İmparatorluğunda Konsül olarak görev yapmıştı. Başlangıçta Hukuk okumuşsada daha sonra askeri kariyeri seçmiş ve sonunda 437 yılında ve ardından Galya Eyaleti praetorian prefect'liğine seçilmiştir.Galya ile olan ilişkileri Avitus'a çok yardımcı olmuştur. Vizigotlar'la yapılan savaş sırasında her iki taraf arasında 437 yılında sağlanan barışın mimarıdır. Vizigot Kralı I. Theodoric ile olan arkadaşlığını ilerletmiş ve bundan sonra sağlam dostluğun keyfini çıkartmıştır. 451 yılında Avitus, I. Theodoric'i Aetius'la birlikte Attila'ya karşı kurdukları ittifağa katılmaya ikna etmiş ve Hunlar'a karşı Katalonya düzlüklerinde önemli bir zafer elde edilmesini sağlamıştır. I. Theodoric savaş sırasında öldürülmüş ancak oğlu ve varisi II. Theodoric'de Avitus'un dostu olmuştur. 455 yılında Petronius Maximus, Avitus'tan magister militum görevini tekrar üstlenmesini istemiştir. Bu talep imparatorun öldürülmesiyle birlikte anlamını yitirmiştir.
Saltanatı
Petronius Maximus'un 455 yılındaki ölüm haberi, Avitus'a II. Theodoric'in sarayında misafir olarak bulunduğu sırada ulaşmıştı. II. Theodoric onu İmparatorluk görevini üstlenmesi konusunda teşvik etti. Avitus başlarda isteksiz gibiyse de sonradan teklifi kabul etti.Avitus, Beaucaire'de (Ugernum) toplanan Senatörler tarafından Augustus ilan edildi.
Belkide en önemlisi, Avitus 9 Temmuz 455 tarihinde ordu tarafından İmparator olarak selamlandı. Hemen ardından da son adım olarak Doğu Roma İmparatoru Marcian tarafından da onaylandı.
Aynı yılın sonlarına doğru Avitus tahta oturmak için İtalya'ya doğru yola çıktı ve 1 Ocak 456 tarihinde Konsüllük görevini üstlendi.
Ancak Roma Senatosu'nun büyük bir kısmı, rızaları aranmadığından değil yeni imparatorları tahta çıkmasını herkesten fazla Vizigotlar'a borçlu olduğundan dolayı Gallo-Roman bir imparatoru tahtta görmeyi reddetti.
Düşüşü
Henüz uzak bir sorun olan bir diğer konu da, Roma'nın yağmalanmasının ardından bir miktar donamayı İmparatorluğun kıyılarının kontrolü için bırakan Vandal kralı Geiseric'ti. Vandal sorunuyla ilgilenmesi için Ricimer adında bir Suevi, Avitus tarafından magister militum olarak atandı. Ricimer bu göreve daha çok Vizigotların eski kralı Wallia'nın torunu olduğu için seçilmiş gibi görünür. Ancak Ricimer aslında yeteneksiz de eğildi. Sicilya daki Agrigentum'da (Agrigento) karaya çıkmaya çalışan Vandalları geri püskürttü. Daha sonra 456 yılında yapılan Korsika Deniz Savaşını da kazandı.Bu başarılar Vandalların ilerlemesini engellerken Avitus, II. Theodoric ve Vizigotların Hispanya'daki Sueveleri ezmesine izin verdi. Avitus'un kendisi de boş durmadı ve Pannonia'da bir miktar toprak ele geçirdi.
Ancak herşeye rağmen Roma'da yabancı bir imparatora karşı olan muhalefet büyüyordu. Hala çözülemeyen bir sorun olarak Vandalların denizleri kontrol etmesi Roma şehirlerinin erzak tedariğini sıkıntıya sokuyordu. Stoklar kısa sürede tükenince Roma'da bir kıtlık baş gösterdi. Avitus, mümkün olan en çok sayıda insanı doyurabilmek için elinden gelenin en iyisini yaptı ve yanında getirdiği Galli ve Germen birlikleri terhis etti. Her halukarda birliklerin ücretlerinin ödenmesi gerekiyordu ve bunun için şehirdeki bronz heykeller eritilerek sikke kestirildi. Ancak bu eylem pek çok Romalının gözünde Roma'nın mirasının satılması anlamına geliyordu.
Ricimer
Ricimer bir süre sonra Roma'ya döndü ve Senatoyla birlikte Avitus'u görevden aldı. Ricimer büyük olasılıkla, şu andan itibaren Batı İmparatorluğundaki gerçek güç olarak, popülaritesini kaybetmiş bir imparatorla ortaklık ederek sahip olduğu güçlü pozisyonu tehlikeye atmak istememişti. Ancak öyle de olsa, bir ihtimale göre kendisi de bir Sueve olan Ricimer, Hispanya'daki Sueve'lerin II. Theodoric tarafından Avitus'un adına ezilmesine kızmış da olabilirdi.Ölümü
Avitus muhafızlarıyla birlikte Galya'ya kaçmaya çalıştıysa da Placentia (Piacenza) yakınlarında yakalandı. 456 yılı Ekim ayında Ricimer, devrik imparatorun Placentia Piskoposu olmasına izin verdi. Avitus, kısa bir süre sonra Senato tarafından idamına karar verildiğini öğrenince yurdu olan Galya'ya bir geçit bulabilmek umuduyla Alplere doğru kaçtı. Ancak yolda veba ya da suikast sonucu öldü.Aile ağacı
Şair Viyanalı Avitus, İmparator Avitus ile yakım akrabalık bağlarına sahiptir.Kaynaklar
- Christian Settipani, Les Ancêtres de Charlemagne (France: Éditions Christian, 1989),
- Christian Settipani, Continuite Gentilice et Continuite Familiale Dans Les Familles Senatoriales Romaines A L'epoque Imperiale, Mythe et Realite, Addenda I - III (juillet 2000- octobre 2002) (n.p.: Prosopographica et Genealogica, 2002),