Hayatı
Atina'da doğduğu bilinmektedir. Babası Atrometus bugün ortaokula denk gelen bir eğitim kurumunda edebiyat öğretmeni idi. Annesi Glaukothea zavallı insanları dine kabul ayinlerine yardım ederdi. Orduda üstün hizmetler verdi. Peloponessus 'ta , (M.Ö. 368'de) , Phlius'a katılarak , şehir meclisi (βουλευταί) yazmanlığı dahil , birkaç yazmanlık görevini bir arada yürüttü (bkz. Mantinea Savaşı ). (Phokion Savaşı)(M.Ö. 349). Olynthus'un düşüşü (M.Ö. 348) Aeschines'i politikaya sevketti ve Peloponnese'i Makedonya kralı Philip'e karşı uyarmak üzere elçi olarak gönderildi.M.Ö. 347'nin baharında, Aeschines on bin Metropoller Topluluğu elçisine hitapta bulundu ve onların Philip'e karşı bağımsızlıklarını korumalarında ısrar etti. M.Ö. 347 yazında, pihilip'in barış elçilerinden biri olmuştu. İkinci elçiliği (M.Ö. 346) sırasındaki tembelliği barış döneminde onandı ve bu hareketleri Demosthenes ve Timarchos tarafından vatan hainliği ile suçlanmasına neden oldu. Aeschines kendisinin suçlayıcısı olan Timarchos'a karşı atağa geçti ve onun hakkında fahişelikten ün saldığını iddia etti. Timarchos, liman şehri olan Piraeus'ta bir çok erkeğe eromenosluk yapmıştı. Dava başarılı oldu ve Timarchos atimialığa mahkum edildi ve böylece Demosthenes'e göre politik olarak yok edilmiş oldu. Bu olay daha sonra Pseudo-Plutarch tarafından Lives of the Ten Orators adlı eserinde yorumlandı ve bazı modern tarihçiler karşı çıksa da Timarchos'un elçilikten ayrılmasıyla kendini astığını belirtti.Nick Fisher, Aeschines: Against Timarchos, "Introduction," p.22 n.71; Oxford University Press, 2001
Bu hitabe, Timarchos'a Karşı, Atina kanunlarının büyük kitlelere onu örnek gösterdiği için önemli görülmüştür ve zamanında erkek homoseksüel ilişkisinin temellerini attığı üzerinde durulmuştur. Özelde, Atinalıların erkekler ve gençler arasındaki ilişkiye gösterdikleri tepkiyi belgeleyen ayrıntı bir bakış açısına sahiptir. Bu göstermektedir ki, böyle ilişkiler arzu ve ikna ile temellendirildikleri sürece bağışlanabilmişlerdir, buna örnek olarak da Aeschine'in çocuklarıyla çılgınca zaman geçirmesi, onlarla dövüşmesi, ve onlara ithaf ettiği ve yönlerdiği şiirleri ve bunun gibi onlarla olan ilişkisinin tümü, çocukların ona karşı kullanılmasından alıkoymuştur. Diğer taraftan, eğer parasal ilişkilerle temellendirilselerdi, örneğin çocukları iyiliklerini, lütuflarını ve özelliklerini para ile satsalardı, tıpkı Timarchos'da olduğu gibi, ücretli bir muhafız durumuna düşeceklerdi ve bu durumdan hükümlü olacaklardı. Timarchos'a karşı başarılı atağının sonucu olarak Aeschines vatan hainliği ile suçlanmaktan aklanmıştı. Nick Fisher, Aeschines: Against Timarchos, "Introduction," p.22 n.71, passim; Oxford University Press, 2001
M.Ö. 343'te Demosthenes Yanlış Elçilikte adlı konuşmasında Aeschines'e olan saldırısını yineledi. Aeschines iddiaları aynı şekilde cevaplayarak savunmasını yaptı ve yeniden aklandı. M.Ö. 339'da Amphictyonik Meclisteki (pylagorae), Kutsal Savaş hakkında bir konuşma yaptı.
İntikam olarak Aeschines, Demosthenes tarafından yapılan suçlamalara karşı durmaya gayret gösterdi. M.Ö. 336'da, Ctesiphon, devlete seçkin hizmetlerinden ötürü arkadaşı Demosthenes'in altın bir taçla ödüllendirmesini önerdiği zaman, Aeschines, teklifi öne sürerek kanunları çiğnediğine dair onu suçladı. Olay, iki rakibin kendi konuşmaları olan Against Ctesiphon ve On the Crown yayınladıkları tarih olan M.Ö. 330'a kadar sürüncemede kaldı. Sonuç ise Demosthenes'in mutlak zaferiydi.
Aeschines gönüllü sürgün olarak Rodos'a gitti ve orada bir konuşma sanatı okulu açtı. Daha sonra Samos'a taşındı ve orada yetmiş beş yaşındayken öldü. Eskiler tarafından "the Three Graces," diye adlandırılan üç konuşması Demosthenes'inkilerden sonra derlendi. Photius the Nine Muses diye isimlendirdiği Aeschines'den dokuz mektubu duyurdu fakat sonradan gerçek olmayan onun adı altında (Hercher, Epistolographi Graeci) oniki mektup yayınlandı.
Eski Otoriteler
Demosthenes, De Corona and De Falsa Legatione; Aeschines, De Falsa Legations ve In Ctesiphentem; Lives , Plutarch, Philostratus ve Libanius; Apollonius, Exegesis.Yayımlar
- Gustav Eduard Benseler (1855-1860) (çeviri ve notlar)
- Andreas Weidner (1872)
- Friedrich Blass (Teubner, 1896)
- Thomas Leland (1722-1785), Weidner (1872), (1878), G. A. Simcox ve W. H. Simcox (1866), Drake (1872), Richardson (1889), G. Watkin ve Evelyn S. Shuckburgh (1890).
- Teubner Orationes: 1997, Mervin R. Dilts'in yönetmenliğinde. ISBN 3-8154-1009-6
Bakınız
- Stechow, Aeschinis Oratoris vita (1841)
- Marchand, Charakteristik des Redners Aschines (1876)
- Castets, Eschine, l'Orateur (1875)
Politik sorunlar için Yunan tarihini inceleyiniz, esp. A. Holm, bölüm. iii (İng. çeviri, 1896); A. Schafer, Demosth. und seine Zeit (Leipzig, 1856-1858).
Timarchos için Aechines Encyclopedia of Homosexuality. Dynes, Wayne R. (ed.), Garland Publishing, 1990.syf. 15&16.