(1221 -1274) Bonaventura için felsefe, öncelikle ilahiyattır ve ilahiyat olması gerekir. Bonaventura deneyi reddetmez, ancak ona göre deneyin yeri başkadır. Nitekim gerçekten deneye dayanan bilgilerimiz vardır.
Bu yönden Aristocu olan Bonaventura, deney ile ilgili olan doğa bilgilerinde bile, doğayı Allah'ın yaratmış olduğunu her zaman göz önünde bulundurmak gerektiğine dikkat çeker. Çünkü doğanın her yerinde Allah'ın izlerine rastlarız. O halde onun gözünde her şey "Allahı bilmek" ile ilgilidir.
Bundan başka doğrudan doğruya Augustinusdan alınmış bazı düşünceler de Bonaventura için karakteristiktir. Ona göre de evren "çeşitli alanlar"a ayrılır:
Organik olmayan doğa alanı, organik yaşam alanı, doğa üstü varlıkların alanı. Bu alanlar, objenin çeşitli düzlemlerin üzerindeki şekillerine ya da orijinal ile aynadaki hayaline benzer, biri ötekini "yansıtır". Sonra bu çeşitli alanlar aralarında sayısal oranları içerirler.
Bir başka deyişle: Bonaventura, metodunun temelinde analojiye, yer verir. Bu, deneye başvurmayan, daha çok doğayı bir dindar gibi alçak gönüllülükle huşu ile seyretmekten oluşan bir metoddur....
