Çocuklara eziyet, çocuklara yönelik bedensel saldırı ya da zihinsel ve duygusal incitmeye verilen addır. Çocuklara bilerek bu tür acı çektirme, bütün dünyada yaygındır ve bir suç olarak kabul edilmiştir. Aileler çocuklarını çok sever ve onları özenle yetiştirmeye çalışır. Ne var ki, çocuklar bazen evlerindeki yetişkinlerden, hem de ana babalarından dayak yer. Onların kötü davranışlarıyla karşı karşıya kalır. Ana babaların bu davranışları çocukların ruh sağlığını olumsuz yönde etkiler. Bunun sonucunda çocuklar çevreye uyum sağlamakta zorlanır. Bu türden eziyet, çocuklarda fiziksel ve kişilik gelişmenin gecikmesi, öğrenme ve davranış bozuklukları gibi sorunlara yol açar. Yaşam boyu iz bırakacak zararlara neden olur. Çocuk büyüklerin uyguladığı şiddeti "normal" sanabilir ve çevrenin haberi oluncaya kadar da iş işten geçer. Çocuklara eziyetin pek çok biçimi vardır. Dövmek, sigara ile yakmak, günlerce kilit altında tutmak, yedirmeden içirmeden soğukta bırakmak, korku içinde yaşatıp aşağılayıcı birtakım cezalar vermek bunların başlıcalarıdır. Çocuklara eziyetin çeşitlilik göstermesi olayın yaygınlık boyutunun algılanmasını zorlaştırır. Üstelik, neyin eziyet olup, neyin olmadığı konusunda insanlar farklı anlayışlara sahiptir. Bazılarının eziyet saydığını başkaları yalnızca ağır bir ceza olarak görebilir. Örneğin çocukları döven ana babalar az değildir. Bir tokat ile "eşek sudan gelinceye kadar dayak" arasındaki sınır çizgisi kişiden kişiye değişebilir. Dövülen çocuklar çoğu zaman, "fena" çocuk oldukları için cezayı hak ettiklerini sanır, suçun kendilerinde olduğuna inanırlar. Çocuklarına eziyet eden yetişkinlerin durumları incelendiğinde, çoğunlukla kendilerinin de çocukluklarında eziyet gördükleri ortaya çıkar. Alkol ya da uyuşturucu bağımlılığı, geçimsizlik, hastalık, yoksulluk, işsizlik gibi çeşitli sorunlar yüzünden gerilim içinde yaşayan bazı ana babalar bunların acısını çocuklarından çıkarma yoluna giderler. Çocuklara eziyeti önlemek için birçok ülkede özel yasalar çıkarılmıştır. İngiliz Parlamentosu`nda 1884`te bu konuda bir yasa kabul edilmiş ve aynı yıl ulusal bir vakıf kurulmuştur. ABD`de çocukları korumak amacıyla ilk yasa 1875`te New York eyaletinde çıkarılmıştır. Sonraki yıllarda öbür eyaletlerde de benzeri yasalar kabul edilmiştir. Çocuklara eziyet bugün birçok Avrupa ülkesinde suçtur. Bu suçun cezalandırılmasının yanı sıra, ana babayı eğiterek aile içinde daha sağlıklı bir ortam yaratma yönünde de çaba harcanmaktadır. Bu ülkelerde eziyet gören çocuklar gerektiği zaman ailelerinden alınarak başka bir ailenin yanına ya da çocuk evlerine yerleştirilmektedir. Türkiye`de eziyet gören çocukları korumak amacıyla çıkarılmış özel bir yasa yoktur. Türk Ceza Kanunu çocuklara eziyet olarak kabul edilebilecek eylemleri suç sayar. Yasalara göre, çocuk üzerindeki eğitim ve söz geçirme yetkisini kötüye kullanarak onun sağlığının bozulmasına ya da bir tehlikeyle karşılaşmasına yol açan kişi 18 aya kadar hapis cezasına çarptırılabilir. Koruması altındaki 12 yaşından küçük çocukları terk eden ya da onlara kötü davranan kişiler de 30 aya kadar hapsedilir.
Çocuklara Eziyet
Kısaca: Çocuklara eziyet, çocuklara yönelik bedensel saldırı ya da zihinsel ve duygusal incitmeye verilen addır. Çocuklara bilerek bu tür acı çektirme, bütün dünyada yaygındır ve bir suç olarak kabul edilmiştir.Aileler çocuklarını çok sever ve onları özenle yetiştirmeye çalışır. ...devamı ☟
Çocuklara eziyet, çocuklara yönelik bedensel saldırı ya da zihinsel ve duygusal incitmeye verilen addır. Çocuklara bilerek bu tür acı çektirme, bütün dünyada yaygındır ve bir suç olarak kabul edilmiştir. Aileler çocuklarını çok sever ve onları özenle yetiştirmeye çalışır. Ne var ki, çocuklar bazen evlerindeki yetişkinlerden, hem de ana babalarından dayak yer. Onların kötü davranışlarıyla karşı karşıya kalır. Ana babaların bu davranışları çocukların ruh sağlığını olumsuz yönde etkiler. Bunun sonucunda çocuklar çevreye uyum sağlamakta zorlanır. Bu türden eziyet, çocuklarda fiziksel ve kişilik gelişmenin gecikmesi, öğrenme ve davranış bozuklukları gibi sorunlara yol açar. Yaşam boyu iz bırakacak zararlara neden olur. Çocuk büyüklerin uyguladığı şiddeti "normal" sanabilir ve çevrenin haberi oluncaya kadar da iş işten geçer. Çocuklara eziyetin pek çok biçimi vardır. Dövmek, sigara ile yakmak, günlerce kilit altında tutmak, yedirmeden içirmeden soğukta bırakmak, korku içinde yaşatıp aşağılayıcı birtakım cezalar vermek bunların başlıcalarıdır. Çocuklara eziyetin çeşitlilik göstermesi olayın yaygınlık boyutunun algılanmasını zorlaştırır. Üstelik, neyin eziyet olup, neyin olmadığı konusunda insanlar farklı anlayışlara sahiptir. Bazılarının eziyet saydığını başkaları yalnızca ağır bir ceza olarak görebilir. Örneğin çocukları döven ana babalar az değildir. Bir tokat ile "eşek sudan gelinceye kadar dayak" arasındaki sınır çizgisi kişiden kişiye değişebilir. Dövülen çocuklar çoğu zaman, "fena" çocuk oldukları için cezayı hak ettiklerini sanır, suçun kendilerinde olduğuna inanırlar. Çocuklarına eziyet eden yetişkinlerin durumları incelendiğinde, çoğunlukla kendilerinin de çocukluklarında eziyet gördükleri ortaya çıkar. Alkol ya da uyuşturucu bağımlılığı, geçimsizlik, hastalık, yoksulluk, işsizlik gibi çeşitli sorunlar yüzünden gerilim içinde yaşayan bazı ana babalar bunların acısını çocuklarından çıkarma yoluna giderler. Çocuklara eziyeti önlemek için birçok ülkede özel yasalar çıkarılmıştır. İngiliz Parlamentosu`nda 1884`te bu konuda bir yasa kabul edilmiş ve aynı yıl ulusal bir vakıf kurulmuştur. ABD`de çocukları korumak amacıyla ilk yasa 1875`te New York eyaletinde çıkarılmıştır. Sonraki yıllarda öbür eyaletlerde de benzeri yasalar kabul edilmiştir. Çocuklara eziyet bugün birçok Avrupa ülkesinde suçtur. Bu suçun cezalandırılmasının yanı sıra, ana babayı eğiterek aile içinde daha sağlıklı bir ortam yaratma yönünde de çaba harcanmaktadır. Bu ülkelerde eziyet gören çocuklar gerektiği zaman ailelerinden alınarak başka bir ailenin yanına ya da çocuk evlerine yerleştirilmektedir. Türkiye`de eziyet gören çocukları korumak amacıyla çıkarılmış özel bir yasa yoktur. Türk Ceza Kanunu çocuklara eziyet olarak kabul edilebilecek eylemleri suç sayar. Yasalara göre, çocuk üzerindeki eğitim ve söz geçirme yetkisini kötüye kullanarak onun sağlığının bozulmasına ya da bir tehlikeyle karşılaşmasına yol açan kişi 18 aya kadar hapis cezasına çarptırılabilir. Koruması altındaki 12 yaşından küçük çocukları terk eden ya da onlara kötü davranan kişiler de 30 aya kadar hapsedilir.
Bu konuda henüz görüş yok.