1970`lerde Sırpça-Hırvatça`da 7-8 bin Türkçe kelime kullanılıyordu. Bu sayi bugun icin 4-5 bin civarindadir.
Sırpçada bazı Türkçe kelimeler, olduğu gibi kullanılmaktadır. Fakat telaffuz edilislerinde kucuk farkliliklar vardir. Bunların başlıcaları şunlardır:
Aba, abraş, ada, adet, alafranga, alaturka, aman, ambar, asker, astar, aşure, at, aylak, bacanak, badem, baklava, bakraç, bal¬çak, Balkan, balkan, bamya, bardak, barut, basamak, başka, bayat, bayram, berbat, berber, bereket, beşik, beter, biber, boya, boza, budala, bumbar, burma, buse, but, caba, cambaz, cep, cezve, ciger, cin, çakal, çakar, çakmak, çakşir, çanak, çanta, çardak, çarşaf, çatal, çay, çekiç, çekmece, çelik, çember, çengel, çoban, çorak, çorba, çift, delibaş, demek, derece, derviş, dibek, dilber, direk, divan, dolama, dolap, duvar, ekser, esnaf, falaka, fayda, fazla, ferman, fes, filiz, fişek, gargara, gayda, gayret, gergef, gurbet, haber, hamam, haraç, harem, han, hekim, hisar, hoca, hoşaf, hurma, ibrik, ilaç, inat, insaf, kaçak, kaçamak, kadife, kalay, kalfa, kalpak, kama, kanca, kandil, kan-tar, kapak, karabiber, karabina, karanfil, kasaba, kasap, kat, katip, katran, kavga, kayak, kaygana, kaymak, kaymakam, kazan, kazma, keleş, kese, keser, keşke, keşkek, kibrit, kiler, kolan, konak, kundak, kurban, kusur, kuşak, lale, leblebi, leş, lika, lokum, makara, mangal, maşa, matara, melez, menteşe, me¬rak, mermer, minder, muhacir, musaka, musluk, nişan, orman, pamuk, par-tal, paşa, pazar, pekmez, pencere, pervaz, pilav, rende, sakat, salata, salep, sancak, saraç, saray, sarma, sedef, serdar, sevdah, sofra, sokak, şal, şalvar, şamar, şap, şimşir, şişman, tabaka, taban, tabla, tambura, tava, tavan, taze, top, topuz, torba, tulum, tulumba, veresiya, yogurt, yonca, zagar, zem¬bil, zerde, zeytin, zulum
Asagida ornekleri verilen bazi kelimeler ise degisiklik gecirmistir,
Hurda = Furda, Mahmurluk = Mamurluk SU = Bss Yazik = Yazuk
