Onlarca yıl süren artıştan sonra 1960lardan itibaren bir çok gelişmiş demokraside seçmen katılımında bir düşüş eğilimi oluştu. Genellikle düşük seçmen katılımı demokrasi inancındaki zayıflığa, ilgisizliğe veya mevcut durumun yarattığı rahatlığa bağlanabilir. Düşük seçmen katılımı istenmeyen bir durum olarak görülmektedir ve katılımı etkileyen etkenler ve bunun nasıl artırılacağı hakkında bir tartışma mevcuttur. Bu konudaki ciddi çalışmalara rağmen araştırmacılar düşüşle ilgili nedenler konusunda bölünmüşlerdir. Bunun nedenleri ekonomik, demografik, kültürel, teknolojik ve kurumsal etkenler şeklinde geniş bir yelpaze oluşturmaktadır. Katılımı artırmak ve oy vermeyi cesaretlendirmek için bir çok çaba gösterilmektedir.
Farklı ülkelerin çok farklı seçmen katılım oranları vardır. Mesela ABD`de oy kullanabilecek seçmenin %70`i oy kullanmak için kayıtlıdır, ki bu bile tek başına düşük seçmen katılımını açıklayacak bir etkendir ve bu oran son yıllarda başkanlık seçimlerinde oy kullanacak nüfusun %50 sine kadar düşmüştür. Oy kullanmanın zorunlu olduğu Avustralya ve Malta`da katılım oranı %95leri bulmaktadır. Bu farklılıkların nedenlerinin kültürel ve kurumsal etkenlerin bir karışımı olduğu düşünülmektedir.
Oy verme nedenleri
Büyük bir seçimde bir kişinin kullanacağı oyun sonucu etkileme şansı çok düşüktür..Satoshi Kanazawa. "A Possible Solution to the Paradox of Voter Turnout." ``The Journal of Politics.`` p. 974 Bu, akıllı bir seçmenin oy kullanmaması gerektiği sonucu çıkan akılcı seçim kuramı için ciddi bir zorluk çıkartmaktadır. Bu “özgür kovboy sorununun” bir parçasıdır, çünkü kuramda bir seçmen bilgilendirilme, bir karar verme ve oy kullanmaya gitme çabalarını gösterme zorunda olmaksızın akılcı bir karar vermek için nüfusun geri kalanına güvenebilir. Seçmenlerin etkileşim yeteneğini hesaba katan oyun kuramını kullanan çalışmalar büyük bir seçimde beklenen katılımın sıfır olması gerektiğini bulgulamıştır.Kanazawa p. 975Bir kişinin oy kullanıp kullanmayacağını gösteren temel formül şudur PB + D > C.Bu formülün altında yatan düşünce 1957`de Anthony Downs tarafından oluşturulmuş, formül 1968`de Riker ve Ordeshook tarafından geliştirilmiştir. Burada P`` bir seçmenin oyunun bir seçim sonucunu etkileme olasılığıdır, ve B`` de eğer seçmenin beğendiği siyasal parti ya da aday seçilirse elde edeceği düşündüğü faydanın algısıdır. D`` köken olarak demokrasi inancı veya yurttaşlık görevidir ancak bugün bir bireyin oy kullanmaktan aldığı toplumsal veya kişisel tatmini temsil etmektedir. C`` oy kullanmada harcanan zaman, güç ve parasal harcamadır. P`` gerçekte bir çok seçimde sıfırdır, PB`` de sıfıra yakındır ve D`` böylelikle insanları oy kullanmaya teşvik eden en önemli öğe olmaktadır. Bir insanın oy kullanması için bu etkenler mutlaka C'''den üstün olmalıdır.
Riker ve Ordeshook D'''nin çağdaş anlamını geliştirdi. İnsanların oy kullanmaktan insanların hissettiği beş büyük tatmin biçiminin listesini yaptılar: oy kullanmaya dönük toplumsal yaptırıma uymak, bireyin siyasal sisteme sadakati beyan etmek, partililik tercihini beyan etmek (aynı zamanda anlamlı oy verme olarak da bilinmektedir veya her hengi bir menfaat beklemeksizin bir aday için desteğini belirtmek) bireyin siyasal sistemde önemini beyan etmek; bu aynı zamanda siyaseti ilginç ve keyifli bulanlar, araştırma yapanlar ve bir karar vermek isteyenler için de geçerlidir.Riker and Ordeshook, 1968Diğer siyasal bilimciler başka teşvik ediciler eklediler ve Riker ve Ordeshook`un varsayımlarını sorguladılar. Tüm bu kavramlar nitelikleri gereği mutlak olmadıklarından insanların neden oy verdiklerini kesin olarak keşfetmek güçleşmektedir.