2000 Yılı Genel Nüfus Sayımı`na göre toplam nüfusu 34.761`tür. Bu nüfusun 17.526`sı merkezde, 17.235`i belde ve köylerde yaşamaktadır. Seferihisar`da 20 İlköğretim Okulu, 4 Orta Öğretim Kurumu bulunmakta; 4245 öğrencinin eğitim gördüğü bu okullarda, 261 öğretmen görev yapmaktadır. İlçede, sağlık hizmetleri , 4 Sağlık Ocağı, 1 Sağlık Evi tarafından verilmektedir. Seferihisar ekonomisinde tarım ağırlığını korumaktadır. İlçe toprakları, zeytinlikler ve narenciye bahçeleriyle kaplıdır. Son yıllarda seracılık gelişme göstermektedir. Seferihisar yöresi, Antikçağ`da önemli bir yerleşim yeri olmuştur. Yöredeki en önemli ören yeri Teos`tur.
Daha fazla bilgi
Seferihisar, Cumhuriyet öncesinde 1884 yılında ilçe olmuştur. Günümüzde İzmir`in 28 ilçesinden birisidir. İzmir`in metropoliten ilçeleri (Konak, Bornova, Karşıyaka, Çiğli, Buca, Balçova, Gaziemir, Güzelbahçe ve Narlıdere,Seferihisar) dışındaki 19 ilçesi (Menemen, Foça, Aliağa, Dikili, Bergama, Kınık, Kemalpaşa, Bayındır, Ödemiş, Beydağ, Kiraz, Tire, Torbalı, Selçuk, Menderes, Çeşme, Urla, Karaburun) arasında Seferihisar; toplam nüfus itibarıyla 15. sırada, ilçe merkezi nüfusu bakımından 10. sıradadır.İlçenin Beyler, Çamtepe, Gödence, İhsaniye, Kavakdere, Orhanlı, Turgut,ulamış,düzce olmak üzere 9 köyü ve merkeze oldukça yakın olan henüz yeni mahalle olan Ulamış mahallesi bulunmaktadır. Çamtepe Güzelbahçe ilçesinden 2001 yılında Seferihisar`a bağlanmıştır. Beyler,Orhanlı,Gödence,Çamtepe ve İhsaniye köyleri orman köyleridir. Kavakdere köyü ise dağınık yerleşme yapısına sahiptir. Orhanlı köyü 1979 tarihinden itibaren yeni yerleşim alanına kurulmuş, eski köyün yerinde bir mahalle kalmıştır. Evili Çelebi`nin de dediği gibi zeytin ve üzüm temel geçim kaynakları arasındadır.
İlçede yerel yönetimi temsilen 3 Belediye hizmet vermektedir. Bunlar; Seferihisar ilçe merkezi belediyesi, Ürkmez ve Doğanbey-Payamlı belediyeleridir. Her iki belde Doğanbey körfezi boyunca, kıyıya ve karayoluna paralel, ikinci konut ve turistik tesis yapılaşmalarıyla gelişmesini sürdürmektedir. .