Ruin
1. anlamı iflâs; perişanlık; tahrip; virane, harabe; viran etmek, harap etmek; harap olma, yıkılma, i, harabiyet; iğfal etbe the ruin of birini; mahvetmek, altüst etmek, perişan etmek; bozmak, ihlâl etmek; batırmak, iflas ettirmek; çökme, helâk.2. anlamı yıkılma. yıkım. yıkılış. ören. yıkıntı. harabe. kalıntı. batkı. batma. iflas. ç. enkaz. mahvetmek. harab etmek.