1. anlamı i., s., gram., man. yüklem, haber; bir önermede kabul veya reddedilmiş nokta; s. yüklemle ilgili. 2. anlamı s. tasdik edici, doğrulayıcı. predicatively z., gram. yüklem olarak. ,yüklemi oluşturan sözcük,doğrulayıcı/yüklemcil. 3. anlamı yüklemin parçası olarak kullanılan. yüklemcil.
Predicative
Predicative İngilizce anlamı ve tanımı
Predicative anlamları
(a.) Expressing affirmation or predication; affirming; predicating, as, a predicative term.
Predicative tanım:
Kelime: pred·i·cate Söyleniş:'pre-di-k&t İşlev:noun Kökeni: Middle English, from Late Latin praedicatum, from neuter of praedicatus 1 a : something that is affirmed or denied of the subject in a proposition in logic b : a term designating a property or relation 2 : the part of a sentence or clause that expresses what is said of the subject and that usually consists of a verb with or without objects, complements, or adverbial modifiers - pred·i·ca·tive /-k&-tiv, -"kA-/ adjective - pred·i·ca·tive·lyadverb
İngilizce Predicative kelimesinin İspanyolca karşılığı.
adj. predicativo
Predicative
İngilizce Predicative kelimesinin Fransızca karşılığı.
adj. prédicatif; servant d'attribut; attestant; certifiant
Predicative
İngilizce Predicative kelimesinin Almanca karşılığı.
adj. aussagend
Predicative
İngilizce Predicative kelimesinin İtalyanca karşılığı.
agg. affermativo; (Gramm, Filos) predicativo
Predicative
İngilizce Predicative kelimesinin Portekizce karşılığı.
adj. predicativo; confirmante; verificante
Predicative
s. doğrulayıcı, yüklemi oluşturan
Predicative
İngilizce Predicative kelimesinin Flemenkçe karşılığı.
bn. toekennend, gezegde : als gezegde, gebruiken : zoals gebruikt
zn. attribuut : predikatief attribuut
Predicative
adj. serve as a predicate; verifying, authenticating; confirming, approving
adj. predicative
adj. predicate
