Pigmeler, özellikle Afrika’nın ortasındaki ekvator ormanlarında yaşayan halk; 120 000 kişi kadar olan Pigmeler üç topluluğa ayrılır: eski Belçika Kongosu’nun doğusunda Bambuti’ler («ormanlılar»), merkez Pigmeleri (eski Belçika Kongosu’nun batısında ve Kongo cumhuriyetinde) ve Batı Pigmeleri (Gabon’da ve Kamerun’da). Pigmeler bazı grupların soysuzlaşmış bir türü değil, tamamıyle ayrı bir ırktır; tarihöncesi devirlerde oldukça yaygın olan bu ırk sonradan bugün yaşadığı bölgelere (Afrika ekvator ormanları, Malezya yarımadası, Andaman adaları ve bazı Filipin adaları) püskürtüldü. Boyları 1,50 m’den az olan Pigmeler, mezosefaldir; çene kemikleri biraz öne doğru çıkık, saçları kıvırcıktır; tenlerinin rengi sarı kahverengi arasında çeşitli tonlardadır. Yarım daire şeklinde tek kapılı ve dev ağaç köklerine dayanan kulübelerden meydana gelen kamplarda yaşarlar. Kadınlar kulübeleri yapar ve balıkçılıkla uğraşır; erkekler toplu halde ok ve mızraklarla maymun, antilop, özellikle de fil avlar. Ormanda yaşayan bu halkın gelir kaynaklarından biri de kadınların uğraştığı devşirmeciliktir. Çevrelerindeki zenci tarımcılarla iktisadi ilişkiler kurmuşlardır. Av hayvanları tükenince kamplarını değiştirirler. Toplumsal düzenleri son derece karmaşıktır. Genellikle klan dışından evlenilir; çok karılılık yasaklanmamışsa da enderdir. Her klanın totem hayvanı (timsah, şempanze v.b.) ayrıdır. Pigmeler «Khmvum» dedikleri tek bir yaratıcı tanrıya inanırlar, ölüler mağarada veya bir ağaç kovuğunda saklanır. Ata ruhlarının her yerde yaşadığına inanılır. Pigmeler ilişki kurdukları Bantula-rın dilini benimsemiştir. Ayrı bir dilleri de vardır ve başlıca özelliğf boşiman dilindeki gibi ünlemler bulunmasıdır. Pigme edebiyatı şiirlerinin ve destanlarının niteliği bakımından ilgi çekicidir.
Afrika Pigmelerinden başka, Seylan'da Veddas tipi, Hint Okyanusunda Andamanese tipi ve Malaya, Sumatra ve Filipinler'de diğer tip Pigmeler yaşamaktadır.