Pespaye sıf. (fars. pest, aşağı ve paye, rütbe’den pest-paye > pespaye). Aşağılık, alçak (kimse), soysuz: Pespaye ve sefil bir şey olur. Onun için utanmak, kendi kendinden nefret etmenin eşitidir (Y.K. Karaosmanoğlu). Vaktiyle şirketimde küçük bir memur sıfatıyle çalışırken kötü ahlakı ve yalancılığı dolayısıyle çıkarmaya mecbur olduğum, bir şarlatan, pespaye bir dolandırıcı (A. H. Tanpmar).
pespaye
Alçak, soysuz, aşağılık: "Zaten yemişleri asil ve pespaye olarak ikiye tasnif etmek pek kolaydır."- R. H. Karay.
pespaye
Türkçe pespaye kelimesinin Almanca karşılığı.
gemein, niederträchtig