Peregrinus i. (lat. k.). Rom. huk. Hür olmakla beraber yurttaşlık haklarından yoksun bulunan yabancı. Peregrinus başlangıçta, düşman olmayan yabancıydı. İmparatorluk döneminde ise, roma uyruğu olduysa da, durumu anayurduna göre değişen bir yasaya bağlıydı ve siyasi haklardan, connubium ve commercium haklarından yoksundu. M.Ö. 242′de, Roma’da bulunan yabancılarla ilgili davalara bakmak amacıyle Roma’da bir mahkeme (peregrinus Praetor) kuruldu. Bu, Peregrinus hukukunun başlangıcı oldu. Sonra, zaman ve hukukla ilgili çeşitli mahalli şartlar jus gentium’un uygulanmasıyle değişikliğe uğradı. M.S. 212 tarihli anayasa, peregrinus’ların sayısını büyük ölçüde azalttı.
