Osmanlı İmparatorluğu'nda Diller

Osmanlı İmparatorluğu'nda devlet işlerinde ve sarayda kullanılan dil Osmanlı Türkçesi olmasına karşın imparatorluğun hakimiyeti altındaki bölgelerde diğer diller de kullanılmaktaydı. Ekalliyet kendi cemaatleri içinde kendi dillerini kullanmak konusunda serbest idi ancak hükumet ile resmi konularda Osmanlı Türkçesi kullanmak zorundaydı. Osmanlı döneminde nüfuzu yüksek olan üç dil bulunmaktaydı: Anadolu'da ve Balkanlarda Arnavutluk, Bosna ve Ege Denizi adaları dışında müslümanların çoğunun konuştuğu Türkçe; yalnızca eğitimli nüfus tarafından konuşulan Farsça ve asıl olarak Arabistan, Kuzey Afrika, Irak, Kuveyt ve Bilad eş-şam'da konuşulan Arapça. İçinde Arapça ve Farsçadan hem dil bilgisi kuralları hem de kelimeler içeren Osmanlı Türkçesi ise geniş Osmanlı bürokrasisi içinde resmi dil olarak kullanılmaktaydı. 19. yüzyıl başlarına kadar okuryazarlık oranı %2 ila %3 arasındaydı ve bu oran 19. yüzyılın sonunda ancak %15'e gelebilmişti. Bu düşük okuryazarlık oranı nedeniyle halktan bir kişi hükümet ile resmi işlerini halledebilmek için arzuhalcilere başvurmak zorunda kalıyordu. Gayrimüslim halk, kendi ailesiyle ve mahallesinde kendi dilini konuşmaktaydı. Farklı iki cemaatin bulunduğu köylerde ise genellikle birlikte yaşayan topluluklar birbirlerinin dilini konuşabilmekteydi. Eğitimli Osmanlılar ise genellikle Arapça ve Farsça konuşmaktaydı. İmparatorluğun son iki yüzyılında Fransızca ve İngilizce, özellikle Levant bölgesinde yaşayan hristiyanlar arasında popülerlik kazanmıştır. Elit tabakanın çocukları okulda Fransızca öğreniyor ve Avrupa'dan gelen ürünler bir moda unsuru olarak kullanılıyordu. Özellikle Farsça, eğitimli nüfus arasında edebiyat dili olarak kullanılıyordu.

Notlar

Kaynaklar

Vikipedi

Osmanlı İmparatorluğu'nda Diller

Osmanlı İmparatorluğu'nda Diller Hakkında Detaylı Bilgi

Notlar

Kaynaklar

Görüşler ve Yorumlar