ORTAKENT
Muğla ilinin zengin turizm kaynaklarına sahip ilçesi Bodrum`a bağlıdır.Belde yarımadanın güneyinde yer alır.Doğusunda Bitez Beldesi batısında Turgutreis Beldesine komşudur.coğrafi olarak Mandıra,Baldıran ve Pazar dağlarıyla çevrili denize doğru uzanan bir vadide kuruludur.Ortasından geçen uludere bu vadiyi ikiye böler.Aynı zamanda Ortakent ve Yahşi bu derede birleşir.Uludere`nin batısı Yahşi,doğusu Ortakent`tir.Denizden yüksekliği 14 m. olan Belde sırtını dağlara yaslayıp kollarıyla denizi kucaklamıştır.Yüzölçümü 22.000 km.2 ; Bodrum`a uzaklığı denizden 3 mil. karadan 7 km. dir.
Ortakent ve Yahşi köyleri 1999 yılında birleşerek ortak bir Belde oluşturmuşlardır.
Ortakent-Yahşi `nin tarihide ilçesi Bodrum kadar zengin ve Anadolunun antik çağlardan bugüne izlerini taşımaktadır.1963-1964 yıllarında yapılan kazılarda Miken dönemine kadar erişilmiştir.Ortakent merkezinin 1 km kuzeyinde mezar kazılarında çıkarılan çanak-çömlek ve bronz eserler Bodrum Sualtı Arkeoloji Müzeside sergilenmektedir.
Antik çağda Apollon adına yapılan tapınağın,Bizans döneminde Piskoposluk merkezi olan bir kiliseye dönüştürüldüğü düşünülmektedir.Bölgenin bugün Çakmaklı denilen yerde bulunan kalıntı Başrahip Episkopis`in de oturmuş olduğu bu kiliseye ait olduğu sanılıyor.Bölgenin bilinen en eski ismi "EPİSKOPİ" de bu rahipten alınma deniliyor.
1523 yılında Kanuni Süleyman St. Petrum (Bodrum) `u aldığında Episkopi kendiliğinden teslim olmuştur. Bir söylenceye göre Kanuni Süleyman bugün hala "Bağarası" denilen,Episkopisin diktirmiş olduğu misket üzümleriyle yüklü bağlardan geçerken duyduğu kokuların etkisiyle Episkopi`ye "Mis gibi" adını vermiştir.Bu isim "Müsgebi" olarak 1961 yılına kadar kullanılmış 1961 yılında ortasından geçen Bodrum-Turgutreis Karayolu nedeniyle Ortakent adını almıştır.
Halen Beldemizde bulunan inler,sarnıçlar,kuleler,toprak damlı taş evler,yel değirmenleri geçmişten kalan izlerdir.
Bir vadinin üzerinde olmasından dolayı zengin bir toprağa ve bereketli narenciye bahçelerine sahiptir.Turizimden önce önemli bir gelir kaynağı olan narenciye,zeytin ve incir ağaçları verimliliklerini sürdürmektedir. Zeytin yerel gereksinimi karşılarken narenciye bir çok çiftçi için geçim kaynağı olmayı sürdürmektedir.