Ordinance
1. anlamı i. düzen, kural; emir; kanun: alın yazısı, vazgı. ,yasa/hüküm.2. anlamı buyruk. emir. ferman. yasa. yönetmelik.
Ordinance
2. anlamı buyruk. emir. ferman. yasa. yönetmelik.
Ordinance
Ordinance tanım:
Kelime: or·di·nance
Söyleniş: 'ord-n&n(t)s, 'or-d&n-&n(t)s
İşlev: noun
Kökeni: Middle English, from Middle French & Medieval Latin; Middle French ordenance, literally, act of arranging, from Medieval Latin ordinantia, from Latin ordinant-, ordinans, present participle of ordinare to put in order -- more at ORDAIN
1 a : an authoritative decree or direction : ORDER b : a law set forth by a governmental authority; specifically : a municipal regulation
2 : something ordained or decreed by fate or a deity
3 : a prescribed usage, practice, or ceremony
synonym see LAW
Ordinance
İngilizce Ordinance kelimesinin İspanyolca karşılığı.s. ordenanza, decreto, ordenamiento
Ordinance
İngilizce Ordinance kelimesinin Fransızca karşılığı.n. ordonnance, arrêté; ordre; loi
Ordinance
İngilizce Ordinance kelimesinin Almanca karşılığı.n. Gesetz; Besserung; Anordnung
Ordinance
İngilizce Ordinance kelimesinin İtalyanca karşılığı.s. ordinanza, decreto, ingiunzione; (Rel) rito, cerimonia religiosa
Ordinance
İngilizce Ordinance kelimesinin Portekizce karşılığı.s. ordenança; lei; mandato; regulamentação
Ordinance
i. yönetmelik, talimatname, ferman, ayin, alın yazısı, yazgıOrdinance
İngilizce Ordinance kelimesinin Flemenkçe karşılığı.zn. verordening, regeringsbesluit, ordonnantie, ritus
Ordinance
n. that which has been ordained; law, statute; regulation; commandBu konuda henüz görüş yok.