Türkçe Bilgi: Nick Cave

1957 sonbaharında, Avustralya-Warracknabeal'da doğan müziğin zorlu ismi Nick Cave, "Birthday Party" isimli toplulukları dağıldıktan sonra eski "Einsturzende Neubauten" üyesi Blixa Bargeld (doğumu 12 Ocak 1959, Berlin, Almanya; gitar), eski "Magazine" çalışanı Barry Adamson (d. 1 Haziran 1958, England; bas ve diğer çalgılar) ve müzisyen Mick Harvey (d. 29 Eylül 1958, Avustralya) ile bir araya gelerek "Bad Seeds"i kurdu.

İlk albümleri "From Her To Eternity" bir Elvis Presley klasiği "In the Ghetto" ile süslenmişti, ve Cave'in müziğine hüzünlü bir gerilim verme yeteneğinden hiç bir şey kaybetmediğini gözler önüne koyuyordu. "The First Born Is Dead" bir yıl sonra geldi. Çok beğenilen "Tupelo" bu albümdeydi, ama Bad Seeds "Kicking Against The Pricks" ile 1986 yazında yaptı asıl çıkışını. "The Singer" çok ilgi gördü, listelerde ilk sıralarda oynadı.

Cave, Captain Beefheart'tan delta blues'a çok engin bir müzik görüşüne sahipti. "Kicking Against The Pricks"da davulu Thomas Wylder çalıyordu, albümdeki şarkılar Bad Seeds'e ait değildi, yine de Nick Cave'in yorumlamada da ne denli başarılı olabildiğini ortaya koymaya yetti. Sıradaki "Your Funeral... My Trial" kendi eserlerinin değerini vurguladı, yazdığı sözler müziğe eşlik etmekten çok daha fazlasını yapmak içindi...

Nick Cave'in sesi şarkı sözlerinin anlamıyla ve düşündürdükleriyle iyi yardımlaşıyordu. Kayıtlara verilen bir aradan sonra gelen -bu ara iki yıl sürmüştü ve beklediklerine değdi- ve hala her kurcalandığında sözleri yeni şeyler ortaya çıkaran "The Mercy Seat" ve ardından "Oh Deanna", Cave'in hikaye yaratmadaki becerisini gösteriyordu. İkisi de daha melodik şarkı yapıları ile birlikte Ekim 1988'deki "Tender Prey"de sunuldu.

"The Ship Song" Şubat 90'da Cave'in daha geleneksel ezgileri incelemesinin bir sonucu olarak geldi. "The Good Son" Nisan ayında çıktığında daha önceden mırıldanılmış çok sayıda sesi, melodiyi barındırıyordu. Tamamen manevi sesler, çalgıların desteğiyle bambaşka bir görüntüye bürünmüştü. Cave'in edebiyata yönelik denemeleri Black Spring Press tarafından 1989'da kitap şeklini aldı, ilk romanı çıkmış oldu: "And The Ass Saw The Angel"...

Cave ayrıca Wim Wenders'ın filminde rol aldı: "Wings Of Desire" (1987), ardından bir hapishane mahkumunu güçlü bir oyunculuk ile sunduğu Avustralya yapımı "Ghosts Of The Civil Dead" isimli filmde oynadı(1989). Müzik cephesinde de emin adımlarla ilerliyordu, "Henry's Dream" 1992'de geldi. Albümdeki "Papa Won't Leave You, Henry" radyolarda en çok çalınan parça oluverdi. Onu canlı sunumlarının ve yine Wenders'in filmi "Faraway, So Close!"a yaptığı parçaların toplandığı bir albüm izledi. Bir başka derin albüm, "Let Love In" Cave'in kişisel yaşamının çok dalgalı ve düzensiz bir kısmında kaydedildi, belki bu nedenle, belki de buna rağmen, çıkardığı en iyi işlerden kabul edildi. Özellikle "Do You Love Me" parçası klasikleşti.

1995'e gelindiğinde Nick Cave & The Bad Seeds Carl Dreyer'in 1928 sessiz film klasiği "La Passion De Jeanne d'Arc" için müzik hazırladı. Bu arada şaşırtan bir deneme geldi, Kylie Minogue ile yapılan düet "Where The Wild Roses Grow" ticari açıdan başarılıydı. Bu olay sonradan "Murder Ballads"ın çıkmasını da beraberinde getirdi. Bu albüm, karanlık fikirlerle doluydu, bir bakıma ismini bütünüyle hakediyordu.

1997 yılında Cave bir başka enfes çalışma, "The Boatman's Call" geldi ki bu birçokları tarafından yaptıklarının en iyisi olarak nitelendiriliyor.

"The Boatman's Call"u izleyen toplama albümden sonra 2001'de "No More Shall We Part" yaptığı işe tamamen hakim, düzenli ve mutlu bir yaşam süren Nick Cave'i karşımıza getirdi. Evliliğine çok şey borçlu olduğunu ve içinde bulunduğu bu dönemin hiç bitmesini istemeyeceği türden olduğunu her frsatta belirtiyor. Üzerinden mutluluk, iyilik akan bu albümünden öne çıkan ve radyolarda en sık çalınan "Fifteen Feet Of Pure White Snow" parçası oldu.

Etkileyici, kimi zaman yıkan yakan, kimi zaman da umut yeşerten ama her şekilde dinleyenin ruhunda izler bırakmayı bilen sesi ve müzik anlayışı, Nick Cave'i diğerlerinden ayırıyor. Ropörtajlarında da çağdaşı müzisyenleri tanımadığını, onlarla ortak bir şey taşıdığını düşünmediğini söylüyor ve ekliyor:

"Bambaşka yerlerden geliyoruz..."

Diskografi

2001 No More Shall We Part As I Sat Sadly By Her Side (45'lik)

2000 And The Ass Saw The Angel The Secret Life Of The Love Song

1998 The Best Of Nick Cave & The Bad Seeds

1997 The Boatman's Call

1996 Murder Ballads Loverman (45'lik)

1994 Let Love In

1993 Live Seeds Live At The Paradiso (video) The Road To God Knows Where (video)

1992 Henry's Dream What A Wonderful World (45'lik)

1990 The Good Son Weeping Song (45'lik)

1988 Tender Prey

1986 Kicking Against The Pricks The Singer (45'lik) Your Funeral My Trial

1985 The First Born Is Dead

1984 From Her To Eternity

Nick Cave

İlgili konular

Nick Cave Resimleri

Grinderman

Mick Harvey

Garage Inc.

Steve Hewitt

In the Ghetto

John Hillcoat

Gaspar Noé

Grant Gee