Protein altbirimlerinin allosterik geçişlerini tanımlar ve Jean-Pierre Changeux tarafından öneilmiş, Jacques Monod, James Wyman ve Jean-Pierre Changeux tarafından tanımlanmıştır. Modelin genel fikri enzimler ve reseptörler gibi herhangi bir regülatör yokluğunda değişik, dönüşüme uğrayabilen hallerde bulunabilen proteinlerdir. Bu konformal hallerin oranları termal eşitliklerle belirlenir. Regülatörler, eşitliği bir halden diğerine göre farklandırırlar. Örnek olarak, bir agonist* farmakolojik bir reseptörün aktif formunu stabilize eder. Konformal geçişi provoke eder gibidir. Modelin önemli bir özelliği de bağlanma fonksiyonu (regülatöre bağlanan protein fraksiyonu) ve hal fonksiyonunu (aktive olmuş haldeki protein fraksiyonu) ayırmasıdır. Uyarılmış halden bahseden modellerde bu fonksiyonlar identiktir.
Tarihsel modelde promotor olarak adalndırılıan her allosterik birim (genelde alt birim olduğu varsayılır) iki farklı konformasyonal halde bulunabilir.; R (relax – gevşek) ya da T (tense – gergin). Her bir molekülde tüm promotorlar aynı halde bulunmalıdır. Yani tüm alt birimler T ya da R halindedir. Farklı hallerde alt birimlere sahip moleküllere bu modelde izin verilmez. R hali ligant için T halinden daha yüksek afiniteye saiptir. Bundan dolayı, ligand, alt birime herhangi bir haldeyken bağlanabilir. Ligandın bağlanması eşitliği, R halinin tercih edileceği yönde arttırır.
Model, sigmoidal bağlanma özeliklerinin ligandın konsantrasyonlarındaki küçük değişmelerin R halindeki molekül miktarındaki büyük artışa, bunun da ligandın proteinle bağlanmasını arttırdığına neden olduğunu açıklar
MWC modelin enzimoloji ve farmakolojide yüksek populerliği ispatlanmıştır. Ancak birkaç durumda uygunsuzdur. Başarılı aplikasyonlara en iyi örnek, hemoglobinin fonkisiyonunun regülasyonudur