Mushaf
Kur'an-ı Kerim:"Yarın gel, burada Mushaf'a el bas, tövbe et, seni köyde bırakayım."- H. E. Adıvar.
Mushaf Kur`an`n kitap halindeki şeklidir.
Mushaf kelimesi Arapça olup "iki kapak arasına alınmış sayfalar" anlamına gelmektedir. Kur`an için bir isim olarak kullanılması ilk olarak Ebubekir zamanında olmuştur. Muhammed hayattayken Kur`an ayetleri yassı taşlar, deriler, ağaç kabukları gibi üzerine yazı yazılabilecek çeşitli materyaller üzerine yazılmış, ancak bütün ayetleri içeren bir kitap oluşturulmamıştı. Ebubekir`in halifeliği döneminde Yemame Savaşında şehit olanlar arasında Kur`an hafızlarının da bulunması Ömer`i endişelendirmiş ve bütün Kur`an ayetlerinin bir kitapta toplanması gerektiği konusunda Ebubekir`i ikna etmişti. Ebubekir de bu çalışmayı yapmak üzere Zeyd bin Sabit`i görevlendirmiştir. Zeyd bütün Kur`an`ı ezbere bilen bir hafızdı. Buna rağmen Medine`deki bütün müslümanlardan, Kur`an ayetlerinin derlenmesi konusunda yardım istendi. Getirilen ayetlerin Muhammed`den öğrenildiğine veya onun huzurunda yazıldığına dair iki şahit gösterilmesi şartıyla kabul edildi. Böylece titiz bir çalışma sonucunda Arapça`daki ilk yazılı kitap oluşturuldu. İşte derlenen bu Kur`an nüshasına "mushaf" adı zaman verilmiştir.
Oluşturulan bu nüsha Ebubekir`e teslim edilmiş ve onun ölümüyle Ömer`e, onun ölümüyle de kızı Hafsa`ya geçmiştir. Osman zamanında Hafsa`daki bu nüsha esas alınarak beş adet daha mushaf çoğaltılmış ve bunlardan bir tanesi Osman`da kalmış, diğerleri Medine, Mekke, Şam, Kufe ve Mısır gibi o dönemin ana merkezlerine gönderilmiştir. Hafsa`dan alınan nüsha kendisine iade edilmiştir.