Manisa Ilçeleri
Kısaca: Manisa’nın biri merkez olmak üzere on altı ilçesi vardır.Merkez: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 221.694 olup, 158. ...devamı ☟
Merkez: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 221.694 olup, 158.928’i ilçe merkezinde, 62.766’sı köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 30, Karaoğlanlı bucağına bağlı 5, Munadiye bucağına bağlı 11, Osmancalı bucağına bağlı 29, Üçpınar bucağına bağlı 19 köyü vardır. Yüzölçümü 2125 km2 olup, nüfus yoğunluğu 104’tür. İlçe toprakları genelde hafif dalgalı düzlüklerden meydana gelmiştir. Güneyinde Manisa Dağı yer alır. Manisa Ovasını Gediz Nehri sular.
Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri çekirdeksiz üzüm, pamuk zeytin ve meyvedir. Hayvancılık ikinci derecede gelir kaynağıdır. Pamuklu dokuma, alüminyum, radyatör, sıhhi tesisat gereçleri, un, yem, bitkisel yağ, çırçır, tuğla ve kiremit fabrikaları başlıca sanayi kuruluşlarıdır.
İlçe merkezi, Manisa Dağı eteğinde kurulmuştur. İzmir-Balıkesir karayolu ilçeden geçer. Denizden yüksekliği ortalama 70 metredir. Kışları ılık, yazları ise bunaltıcı sıcak geçer. Türkiye’de imar planı hazırlanıp tatbik edilen ilk şehirdir. Tarihi eserlerle dolu olan Manisa, modern bir şehirdir. Yunanlılar kaçarken Manisa’nın dörtte üçünü yakmışlar ve bu harabeler üzerine modern bir Manisa kurulmuştur. Manisa Dağı eteklerindeki şehir; Tabakhane, Akhal ve Haydar dereleri ile bölünmüştür. Bu derelerin hepsinin üzeri örtülmüş olup, günümüzde böyle dereler yoktur. İrili ufaklı 30 köprü ile birbirine bağlanan şehrin her mahallesinde eskiden kalma köprüye rastlanır. Yeni Manisa ovaya doğru inmiştir.
Ahmetli: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 19.554 olup, 10.190’ı ilçe merkezinde, 9364’ü köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 15 köyü vardır. İlçe toprakları hafif dalgalı düzlüklerden meydana gelir. Güneyinde Boz Dağlar yer alır. Başlıca akarsuyu Gediz Nehridir.
Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri çekirdeksiz üzüm, pamuk ve meyvedir. İlçe merkezi İzmir-Ankara karayolu ve İzmir-Afyon demiryolu üzerinde yer alır. Ulaşım rahatlığı ve anayol üzerinde olması sebebiyle gelişmiş bir yerleşim merkezidir. Turgutlu’ya bağlı bir bucakken 19 Haziran 1987’de 3392 sayılı kanunla ilçe oldu. Belediyesi 1951 yılında kurulmuştur.
Akhisar: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 152.397 olup, 73.944’ü ilçe merkezinde, 78.453’ü köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 73, Mecidiye bucağına bağlı 16 köyü vardır. İlçe toprakları Akhisar Ovası ve etrafındaki dağlardan meydana gelir. Kuzeyinde Demirci ve Gölcük dağları, batısında Yund Dağları güneyinde Çal Dağı doğusunda Göldağ yer alır. Bu dağlar arasında kalan ova akarsuların getirdiği alüvyonlu topraklardan teşekkül etmiştir. Başlıca akarsuları Kum Çayı, Gördes Çayı ve Kayacık Deresidir.
Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri pamuk, zeytin, tütün, çekirdeksiz üzüm, buğday, arpa, kavun, karpuz ve turfanda sebzedir. Dünyaca meşhur şark tütününün en kaliteli türleri Akhisar’da yetişir. Otu bol olan platolarda hayvancılık yapılır. İlçede küçük sanayi gelişmiştir.
İlçe merkezi, İzmir-Balıkesir demiryolu ve İzmir-Bursa karayolu üzerinde yer alır. İl merkezine 52 km mesafededir. Manisa’nın en zengin ve en kalabalık ilçesidir. Denizden yüksekliği 106 metredir. Belediyesi 1923’te kurulmuştur.
Alaşehir: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 91.362 olup, 36.649’u ilçe merkezinde, 54.713’ü köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 57, Yeşilyurt bucağına bağlı 4 köyü vardır. Yüzölçümü 977 km2 olup, nüfus yoğunluğu 77’dir. İlçe toprakları iki yanı dağlarla çevrili ovadan meydana gelir. Batısında Bozdağlar, kuzeydoğusunda Uysal Dağı yer alır. Alaşehir Ovasını, Alaşehir Çayı sular.
Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri arpa, pamuk, buğday, tütün, armut, zeytin ve üzümdür. Hayvancılık ikinci dercede gelir kaynağıdır. En çok sığır beslenir. Yağ, çırçır, fabrikaları başlıca sanayi kuruluşlarıdır.
İlçe merkezi İzmir-Uşak-Afyon demiryolu üzerinde yer alır. Denizden yüksekliği 109 metredir. İl merkezine 108 km mesafededir. İlçe belediyesi 1884’te kurulmuştur. Eski ismi Philadelpheia olup, Bergama Kralı Birinci Attalos Pliladelphus’tan gelir. Yedinci ve onuncu asırlarda İslam orduları buraya kadar gelmişlerdir. 1075’te Anadolu Fatihi Birinci Sultan Süleyman Şah tarafından fethedilmiştir. Alaşehir eski çağların önemli ve büyük bir şehri ve askeri üssü idi. 1176’da Miryokefalon Meydan Savaşında Sultan İkinci Kılıç Arslan’a feci şekilde yenilen Bizans İmparatoru Manuel Kommenos, Alaşehir’e çekilip yaralarını tedavi ettirmiştir.
Üçüncü Haçlı Seferinde Almanya İmparatoru Friedrich Barbarossa, Alaşehir önlerine gelmiştir. 1255’te İznik Bizans İmparatorluğu ile Selçuklu Türkleri arasındaki muahede (antlaşma) Alaşehir’de yenilenmiştir. Yakup Bey Alaşehir’e saldırmış şehri Katalonyalı paralı askerler savunmuştur. 1307’de Alaşehir Germiyanoğullarına vergi ödemeye mecbur kalmış, bu para ile Kütahya’da medrese yapılmıştır. 1335’te Aydınoğlu Umur Bey, Alaşehir’i yeniden fethetmiştir. Bizanslılar tekrar ele geçirince 1391’de Yıldırım Bayezid Han, Alaşehir’i fethetmiştir. Türkler tarafından en son fethedilen Anadolu şehirlerinden biridir.
Demirci: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 60.184 olup, 20.576’sı ilçe merkezinde 39.608’i köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 56, Borlu bucağına bağlı 17, Yarbasan bucağına bağlı 18 köyü vardır. Yüzölçümü 1233 km2 olup nüfus yoğunluğu 49’dur. İlçe toprakları dağlarla kaplı olup, Demirci Dağları engebelidir. Ovalar çok az yer tutar. Dağlar ormanlarla kaplıdır.
Ekonomisi halı dokumacılığına dayanır. İlçede çok sayıda yün, pamuk ipliği ve halı fabrikası vardır. Halılar yurt dışına ihraç edilir. Toprakların çok engebeli olması yüzünden tarım gelişmemiştir. Ayva ve erik başta olmak üzere az miktarda meyve yetiştirilir. Eriği kabızlığı önleyici ilaç yapımında hammadde olarak kullanılmak üzere ihraç edilir. Ormancılık ve hayvancılık gelişmiştir.
İlçe merkezi Simav Dağları, eteklerinde kurulmuştur. Denizden yüksekliği 850 metredir. İl merkezine 171 km mesafededir. Çok eski birtarihe sahiptir. Belediyesi 1884’te kurulmuştur.
Gölmarmara: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 16.729 olup, 10.976’sı ilçe merkezinde, 5753’ü köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 9 köyü vardır. İlçe toprakları hafif engebeli düzlüklerden meydana gelir. Doğusunda Demirci Dağları, güneyinde Marmara Gölü yer alır.
Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri, tütün, çekirdeksiz üzüm, buğday, arpa, kavun, karpuzdur. Gölde başta sazan balığı olmak üzere çeşitli su ürünleri avlanır. İlçe merkezi, Demirci Dağları eteklerinde düz bir arazide kurulmuştur. Akhisar’a bağlı bucak merkeziyken, 19 Haziran 1987’de 3392 sayılı kanunla ilçe oldu. Belediyesi 1923’te kurulmuştur.
Gördes: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 38.853 olup, 9767’si ilçe merkezinde 29.086’sı köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 59 köyü vardır. İlçe toprakları dağlıktır. Kuzeyinde Kepez Dağı, kuzeydoğu ve doğusunda Demirci- Simav Dağları, güneydoğuda Çomaklı Dağı, orta kısımda Gördes Çayı Vadisi yer alır. Gördes Çayı Vadisinde Gediz Ovasının bir bölümü sayılan Gördes Ovası vardır. Dağlar iğne yapraklı ağaçlardan meydana gelen ormanlarla kaplıdır.
Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri, buğday, arpa, ayva, zeytin, kiraz, susam, tütün ve baklagillerdir. Hayvancılık ekonomik açıdan önemli gelir kaynağıdır. En çok koyun ve sığır beslenir. Kızılçam ormanlarında reçine üretimi yapılır. Halı dokumacılığı gelişmiştir. İlçe topraklarında feldispat, mika, linyit ve uranyum yatakları vardır.
İlçe merkezi Gördes Çayı kıyısında yer alır. 1940’taki toprak kayması neticesinde oturulamıyacak hale gelen ilçe, sağlam bir arazide yeniden kurulmuştur. İl merkezine 108 km mesafededir. Belediyesi Cumhuriyetten önce kurulmuştur.
Kırkağaç: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 45.608 olup, 21.421’i ilçe merkezinde, 24.187’si köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 10, Gelenbe bucağına bağlı 21 köyü vardır. Yüzölçümü 543 km2 olup, nüfus yoğunluğu 84’tür. İlçe topraklarının büyük bölümü ovalarla kaplıdır. Güneybatısında Soma Dağı yer alır. Başlıca akarsuyu Bakırçay’dır.
Ekonomisi, tarım ve madenciliktir. Başlıca tarım ürünleri kavun, karpuz, buğday, zeytin, üzüm, arpa baklagiller olup ayrıca az miktarda tütün, mısır, pamuk ve susam yetiştirilir. Kavunu ülke çapında meşhurdur. İlçe toprakları linyit, yatakları TKİ’ye bağlı Garp Linyitleri Müessesesi tarafından işletilir. Zeytinyağı, çırçır ve tarım araçları üreten atölyeler vardır.
İlçe merkezi Soma-Akhisar karayolu üzerinde yer alır. Doğusundan Bandırma- İzmir demiryolu geçer. İl merkezine 73 km mesafededir. Eski bir tarihe sahib olan ilçe, çok sayıdaki cami ve minareleriyle dikkat çekicidir. Balıkesir’e bağlı iken 1880’de Manisa’ya bağlanmıştır. Belediyesi 1888’de kurulmuştur.
Köprübaşı: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 15.847 olup, 5816’sı ilçe merkezinde, 10.031’i köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 18 köyü vardır. İlçe toprakları orta yükseklikte engebeli araziden meydana gelir. Kuzeyinde Demirci Dağları yer alır. Demirköprü Barajının bir kısmı ilçe sınırları içinde kalır.
Ekonomisi, ormancılık ve hayvancılığa dayalıdır. Kızılçam ormanlarında reçine üretimi yapılır. Halı dokumacılığı gelişmiştir. Hayvancılık ekonomik açıdan önemli gelir kaynağıdır. Tarıma müsait yerlerde buğday, üzüm, zeytin, kiraz yetiştirilir.
İlçe merkezi Demirköprü Barajı kıyısında yer alır. Demirci-Salihli Karayolu ilçeden geçer. Gördes, ilçesine bağlı bir bucakken 9 Mayıs 1990’da 3644 sayılı kanunla ilçe oldu. Belediyesi 1968’de kurulmuştur.
Kula: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 48.132 olup, 17.208’i ilçe merkezinde, 30.924’ü köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 39, Gökçeören bucağına bağlı 10 köyü vardır. Yüzölçümü 960 km2 olup, nüfus yoğunluğu 50’dir. İlçe toprakları Gördes-Uşak Platosunda yer alır. Başlıca akarsuyu Gediz Irmağıdır.
Ekonomisi tarım ve dokumacılığa dayanır. Başlıca tarım ürünleri buğday, arpa ve üzüm olup, ayrıca az miktarda tütün, mısır, susam, zeytin ve kiraz yetiştirilir. Hayvancılık ve halı dokumacılığı gelişmiştir. Meşhur Kula halıları ev tezgahlarında ve iş yerlerinde dokunur.
İlçe merkezi, Ankara-İzmir karayolu kıyısında kurulmuştur. İl merkezine 118 km mesafededir. İlçedeki 18 ve 19. asırlardan kalma 300’den çok Kula evi 1979’da sit alanı olarak ilan edilmiş ve korunmaktadır. Belediyesi 1877’de kurulmuştur.
Salihli: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 132.735 olup, 70.861’i ilçe merkezinde, 61.874’ü köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 83, Karataş bucağına bağlı 43 köyü vardır. Yüzölçümü 1302 km2 olup, nüfus yoğunluğu 102’dir. İlçe toprakları etrafı dağlarla çevrili ovadan meydana gelir. Kuzey ve kuzeydoğusunda Dibek Dağı güneyinde Bozdağlar yer alır. Dağlardan kaynaklanan suları Gediz Irmağı toplar.
Ekonomisi, tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri üzüm, buğday, pamuk, çiğit, tütün ve meyvedir. Hayvancılık ekonomik açıdan önemli gelir kaynağıdır. Tarıma bağlı sanayi gelişmiştir. Salihli Palamut ve Valeks Fabrikası, pamuk ipliği, dokuma, salça, çırçır, nebati yağ fabrikaları, başlıca sanayi kuruluşlarıdır. İlçe topraklarında altın ve uranyum yatakları vardır.
İlçe merkezi İzmir-Ankara karayolu ve kenarında yer alır. İl merkezine 72 km mesafededir. İlçe belediyesi 1899’da kurulmuştur.
Sarıgöl: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 34.682 olup, 10.677’si ilçe merkezinde, 24.005’i köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 28 köyü vardır. Yüzölçümü 423 km2 olup, nüfus yoğunluğu 82’dir. İlçe toprakları genelde düzdür. Orta ve batısında Alaşehir Ovası, kuzey ve doğusunda Uysal Dağı, güneyinde ise Bozdağlar yer alır. Dağlardan kaynaklanan suları Kocaçay toplar. Sulama gayeli Afşar Barajı Gölünün bir bölümü ilçe sınırları içinde kalır. Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri üzüm, arpa, buğday, mısır ve pamuk olup ayrıca az miktarda susam, zeytin ve kiraz üretimi yapılır. İlçe merkezi, topraklarının orta kesiminde yer alan ovada kurulmuştur. Manisa- Afyonkarahisar demiryolu kuzeyinden, Salihli-Denizli karayolu ilçe merkezinden geçer. İl merkezine 140 km mesafededir. Alaşehir’e bağlı Bucak iken 1957’de ilçe oldu. Belediyesi 1942’de kurulmuştur.
Saruhanlı: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 73.888 olup, 12.977’si ilçe merkezinde, 60.911’i köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 37, Halitpaşa bucağına bağlı 8 köyü vardır. Yüzölçümü 898 km2 olup, nüfus yoğunluğu 82’dir. İlçe toprakları genelde düzdür. Güneydoğusunda Çal Dağı, kuzeybatısında Yunt Dağı, doğu, güney ve batısında Gediz Ovası yer alır. Başlıca akarsuyu Kum Çayıdır.
Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri, buğday, üzüm, pamuk, zeytin, tütün, arpa, mısır ve susamdır. Ayrıca çeşitli sebze ve meyve yetiştirilir. Çırçır, nebati yağ, pamuk ipliği ve dokuma fabrikaları ve atölyeleri başlıca sanayi kuruluşlarıdır. İlçe topraklarında magnezit yatakları vardır.
İlçe merkezi, Manisa-Balıkesir karayolu ve demiryolunun kenarında kurulmuştur.
İl merkezine 18 km mesafededir. 1945’te bucak, 1959’da ilçe oldu. İl merkezine yakınlığı yüzünden fazla gelişmemiştir. Belediyesi 1953’te kurulmuştur.
Selendi: 1990 nüfus sayımına göre toplam nüfusu 25.415 olup 6773’ü ilçe merkezinde, 18.642’si köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 38 köyü vardır. Yüzölçümü 791 km2 olup nüfus yoğunluğu 34’tür. İlçe toprakları Gördes- Uşak Platosunun hafif dalgalı düzlüklerinden meydana gelir. Başlıca akarsuları Eynes ve Selendi çaylarıdır.
Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri, buğday, arpa ve baklagiller olup, ayrıca az miktarda mısır, üzüm, susam, kiraz ve zeytin yetiştirilir. Hayvancılık önemli gelir kaynağıdır. İlçe topraklarında bakır- kurşun-çinko yatakları vardır.
İlçe merkezi, Selendi Çayı Vadisinde kurulmuştur. Gelişmemiş küçük bir yerleşim merkezidir. İl merkezine 158 km mesafededir. Osmanlı Devleti zamanında ilçe merkezi günümüzde Karaselendi diye anılan köyde idi. 1954’te ilçe olan Selendi’nin belediyesi aynı sene kurulmuştur.
Soma: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 76.641 olup, 49.977’si ilçe merkezinde, 26.664’ü köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 59 köyü vardır. Yüzölçümü 826 km2 olup, nüfus yoğunluğu 90’dır. İlçe toprakları, orta yükseklikteki engebeli araziden meydana gelmiştir. Güneyinde Soma Dağı, batı ve iç kesimlerinde Soma Ovası yer alır. Başlıca akarsuyu Bakırçay’dır. Yağcılar Deresi üzerinde sulama gayeli Sevişler Barajı yer alır.
Ekonomisi tarım sanayi ve madenciliğe dayalıdır. İlçe topraklarındaki linyit yatakları 1910’dan beri işletilmektedir. Çıkarılan kömürün bir bölümü Soma Termik Santralinde kullanılır. Un ve nebati yağ fabrikaları, başlıca sanayi kuruluşlarıdır. Ovalarda yetiştirilen başlıca tarım ürünleri buğday, arpa, zeytin, nohut ve mısır olup, ayrıca az miktarda pamuk, susam, kiraz ve üzüm yetiştirilir.
İlçe merkezi İzmir-Balıkesir demiryolu kıyısında yer alır. Bergama’yı Akhisar’a bağlayan karayolu ilçeden geçer. İl merkezine 86 km mesafededir. Eski ismi Germe’dir. Belediyesi Cumhuriyetten önce kurulmuştur.
Turgutlu: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 100.697 olup, 73.634’ü ilçe merkezinde, 27.063’ü köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 35 köyü vardır. İlçe toprakları genelde düzdür. Kuzeyinde Çal Dağı, güneyinde ise Bozdağlar yer alır. Gediz Ovasının bir bölümü ise ilçe sınırları içinde kalır. Başlıca akarsuları Gediz Irmağı ve Irlamaz Çayıdır. Dağlık kesimlerde kızıl çam ormanları vardır.
Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri, üzüm, buğday, çiğit, pamuk, tütün, arpa, mısır, zeytin ve susamdır. Sebze ve meyve yetiştiriciliği gelişmiştir. Ovalık kesimde sığır, dağlarda koyun besiciliği yapılır. Un, nebati yağ, konserve, çırçır, beton direk, tarım aracı, tuğla ve kiremit fabrikaları başlıca sanayi kuruluşları olup ilçe topraklarında demir, nikel yatakları vardır.
İlçe merkezi Irlamaz Çayı kenarında kurulmuştur. İzmir-Uşak demir ve karayolu ilçeden geçer. İl merkezine 30 km mesafededir. Eski ismi Kasaba’dır. Denizden yüksekliği 70 metredir. İlin en gelişmiş ilçelerinden biridir. Belediyesi 1872’de kurulmuştur.
Bu konuda henüz görüş yok.