Majör histokompatibilite kompleksi (kısaca MHC, kısaltmanın kökeni İngilizce "major histocompatibility complex") veya büyük doku uygunluk kompleksi, bütün omurgalılarda geniş bir gen ailesi tarafından kodlanan bir hücre yüzey molekülüdür. MHC molekülleri, bağışıklık hücreleri lökositler ile diğer lökositler veya vücut hücreleri arasındaki etkileşimlere arabuluculuk ederler. MHC, organ nakli için donörlerin uyumluluğunu belirlemenin yanı sıra, kişinin otoimmün hastalıklar için duyarlılığı hakkında da bilgi vermektedir. İnsanlarda MHC moleküllerine ilk kez lökositlerde rastlandığı için insan lökosit antijeni (human leukocyte antigen)(HLA) ismi de verilir.
MHC genleri 6. kromozomun kısa kolu üzerinde sentromere yakın bir bölgede yer alan ardışık bir DNA dizisi üzerinde bulunurlar. Bu bölge yaklaşık 3600 kilobaz uzunluğundadır. Günümüzde insan MHC bölgesi tamamen dizilenmiştir.
HLA moleküllerinin temel görevi peptid bağlanması ve bunların T lenfositlerine sunulmasıdır. Bağışıklıkla ilgisi olmayan diğer fonksiyonları da bazı diğer hücre yüzey reseptörleriyle ve çeşitli hormon reseptörleri ile etkileşimi ve sinyal iletimidir.
Major histocompatibility complex, üzerlerinde bulunduğu hücre tipleri ve bağışıklık görevleri açısından Sınıf I, II, III ve IV olmak üzere dört farklı gruba ayrılır. Sınıf I'de bulunan HLA A, B, C tüm çekirdekli somatik hücrelerde bulunurlar.
Sınıf II MHC molekülleri daha az sayıda hücrede bulunurlar. Sınıf III ve IV MHC molekülleri doku uyumu ile doğrudan ilişkili değildir. Ancak HLA gen bölgesinde ifade edilen antijenlerdir ve bazı kompleman bileşenlerini ve inflamasyon moleküllerini (C4A, C4B, TNF vb.) içerirler.