Türkçe Bilgi: James Ensor

Belçikalı ressam (Ostende 1860-ay.y. 1949). Bir İngiliz baba ile bir flaman ananın oğlu olan Ensor, on yedi yaşında Güzel Sanatlar akademisinde çalışmak için Brüksel'e gitti.

Önceleri koyu renkleri kullanmış olan Ensor fransız empresyonist ressamlarının eserlerini gördükten sonra daha parlak renkler kullanmaya başladı ve her ikisi de 1879'da yapılmış olan Kendi Portresi ve Kalkık Burunlu Kadın tablolarıyla kendine öz bir kişiliğe kavuştu. Ertesi yıl Ostende'a döndü. Bundan sonra, on iki yıl kadar sürecek olan sıkı bir çalışma devresine girdi, Fransız entimistlerinin, özellikle de Vuillard'ın etkisinde eserler verdi (Koyu Giysili Kadın, 1881; Burjuva Salonu, 1881; Ostende'de Öğleden Sonra, 1882).

1884'te Octave Maus'un kurduğu «Yirmiler grupu»na giren Ensor bu topluluğun hemen hemen en ilginç temsilcilerinden biri oldu. Bu devre içinde çeşitli, değişik konular üzerinde çalıştı. İstiridye Yiyen Kadın'daki (1882) sanat anlayışıyla flaman geleneğinin köklerine bağlanan İsa'nın Brüksel'e Gitişi'ndeki (1888) anlayış arasında artık hiç bir ilişki kalmamıştır. Ama resim yapma üslubunun inceliği Ensor'u, Melankolik Sokak Kadınları (1882) ya da Garip Maskeler (1891) gibi çok değişik karakterde konular işlediği zaman bile hikayeciliğe düşmekten kurtardı.

Burjuva eviçlerini umacılar, iskeletler, maskelerle doldurur ve şaşırtıcı eserlerinde mizah ve oyuna verilen payı belirlemek mümkün olmaz. Garip Toplantılarda uyguladığı karikatürcü esprisi bir Hieronymus Bosch'unkine yaklaşırken, Aşk Bahçesi özellikle resim ve sanat kalitesiyle dikkati çeker.

Ensor'un eserleri, Belçika'nın öncü çevrelerinde bile şiddetli tepkimelere yol açtı. Bu garip eserlerde maskeler önemli yer tutar (Öfkeli Maskeler, 1883; Wouse Maskesinin Şaşkınlığı, 1889; Entrika, 1890). Yirmiler Grubu 1894'te dağıldı, Ensor «özgür Estetik» kuruluşuna girdi. Ne var ki çalışma gücünün azaldığı bu devrede yaptığı eserler öncekiler kadar güçlü değildir. Natürmortları arasında Kedi Balığı (1892); Çağanozlar (1895); Kırmızı Lahanalar (1925) ve peyzajları arasında Van Gogh'un en renkli eserlerini hatırlatan Ostende'de Sokak ile Ostende Limanı (1933) gibi eserler sayılabilir. Ayrıca arkadaşlarının çoğunun figürlerini kapsayan Tehlikeli Ahçılar (1898), Atelyede iskeletler (1900), Palyaço ve İskeletler (1907), ölü Annem (1915), Andromede (1925), Armonyom'lu Ensor (1933) adlı tabloları da vardır. Fransa La Plume dergisi, düzenlediği sergi ve yayımladığı özel sayı ile Ensor'un ününü perçinlemiş oldu (1899).

Ressam Almanya'da da gitgide daha çok tanınmaya başladı. Belçika akademisine üye seçildi. Baron unvanını aldı. Brüksel Güzel Sanatlar sarayında açılan geniş retrospektif sergisi artık Ensor'a kesin olarak ülkesinin en büyük çağdaş ressamı unvanını kazandırdı. Ensor, yağlıboya eserleri dışında çok sayıda desen ve birçok gravür dizisi bıraktı. Bunların arasında Katedral ve Hop-Frog'un İntikamı en ünlü olanlarıdır.

Edebiyat ve müziği seven Ensor Ecrita (Yazılar) adiyle denemeler yayımladı ve 1912'de temsil edilen Aşk Notları adlı bir bale yazdı. Hayatta iken Ostende Kursaal parkında bir heykeli dikildi, ayrıca arkadaşı Rik Wouters çok canlı bir büstünü yaptı (1913). James Ensor'un tabloları özellikle Belçika müzelerinde ve Paris Milli Çağdaş Sanat müzesindedir (Sıkıntılı Kadın, 1882).

James Ensor

James Ensor Resimleri

Gent Güzel Sanatlar Müzesi

Kröller-Müller Müzesi

Anvers Kraliyet Güzel Sanatlar Müzesi

Oostende

Jan Toorop

Dışavurumculuk

19 Kasım

13 Nisan