İbn-I Nüceym
Kısaca: Hanefî mezhebi fıkıh âlimi. İsmi, Zeynelâbidîn bin İbrâhim bin Muhammed bin Nüceym el-Mısrî’dir. 1519 (H. ...devamı ☟
İbn-i Nüceym, Şerefüddin Bülkini, Şihabüddin Ahmed bin Yunus Mısri, Eminüddin Muhammed Dımaşki, Ebü’l-Feyz Sülemi, Nureddin Dilemi ve daha birçok alimden ilim öğrendi. Kendisinden ise Şemsüddin Muhammed bin Abdullah Gazzi, kardeşi Siracüddin Ömer bin İbrahim Mısri ve birçok alim ilim öğrendi.
Abdülvehhab-ı Şa’rani onun hakkında; “İbn-i Nüceym, faziletli ve güzel ahlak sahibi bir zattı. Pekçok talebe yetiştirdi. Yanında on sene kaldım ve ilim öğrendim. 1546 senesinde birlikte hacca gittik.”demektedir.
İbn-i Nüceym, çok kıymetli eserler yazıp, fıkıh meselelerini bir takım temel kaideler altında toplamaya çalıştı. Yazdığı eserlerden bazıları şunlardır:
1) Eşbah: Eser, yedi bölümden meydana gelmiştir. İlk bölümde fıkıh meselelerinin temel kaidelerini, diğer bölümlerinde ise, fıkha dair ince meseleleri anlatmaktadır. Çok meşhur olan bu esere pekçok alim şerh, haşiye ve ta’likler yazmışlardır. En meşhuru Ahmed Hamevi’nin Uyun-ül-Besair adlı şerhidir. 1880 senesinde Mısır’da, 1904 senesinde İstanbul’da basılmıştır. Mecelle’nin baş tarafındaki kaidelerin yarıya yakını bu eserden alınmıştır.
2) Zeyniyye: Hanefi fıkhına dair meşhur bir eserdir. 1904 senesinde Mısır’da basılmıştır.
3) El-Bahr-ür-Raik fi Şerhi Kenz-id-Dekaik: Kenz kitabının şerhidir. Yedi cilt olup, bir cilt tekmilesi ve İbn-i Âbidin’in bunlara haşiyesi ile birlikte 1893 senesinde Mısır’da, 1973 senesinde Beyrut’ta basılmıştır.
4) Şerh-ul-Menar: Hafızüddin Nesefi’nin yazdığı Menar-ul-Envar adlı usul-i fıkha dair esere yazdığı şerhidir. Ayrıca çeşitli konulara dair yazdığı risalelerinin sayısı altmış dörde ulaşmaktadır. Fetvaları, oğlu Ahmed tarafından Fetava-i Zeyniyye adıyla, bir kitap halinde toplanmıştır.
Bu konuda henüz görüş yok.