I. Charles (19 Kasım 1600 - 30 Ocak 1649), 27 Mart 1625'ten 30 ocak 1649'da idam edilmesine kadar İskoçya Krallığı ve İngiltere ile İrlanda krallıkları kralı.
Charles VI. James, İskoçya Kralı'nin ikinci oğlu idi ama 1603'te babası veraset yolu ile İngiltere Krallığı kralı olunca İngiltere'ye yerleşti ve hayatının sonuna kadar bu ülkede yaşadı. 1612'ye kadar Charles’ın krallık yapma hakkı bulunmamakta idi ama 1612'de İskoçya Krallık veliahtı ve Galler Prensi unvanı ile İngiltere Krallık veliahtı olan ağabeyi Henry Frederick ölünce Charles İskoçya Krallığı ve İngiltere ile İrlanda Krallığı veliahtı olmuştu. 1623'te İspanya'ya 8 ay süren bir seyahat yaparak İspanya'da hüküm süren Habsburg Hanedanı'ndan bir prensese evlilik teklifi yapmaya girişti. Ama bu evlilik teklifi İngiltereli ve İskoçyalı asiller ve halkı için popüler değildi. Sonunda evlilik antlaşmasının şartları müzakere edilirken İspanyollarla anlaşma sağlanamayarak bu evlenme girişimi başarısız kaldı. Bundan iki yıl sonra 1625'te Fransa Kralı XIII. Louis'nin küçük kız kardeşi Henrietta Maria ile evlilik yaparak Fransa Bourbon Hanedanı'na damat oldu.
1625'te babası James ölünce Charles İskoçya ve İngiltere ile İrlanda krallıkları tahtına çıktı. Savaş hazırlıkları için devlet maliyesini pekiştirmek hedefi ile yeni vergiler toplamak için İngiltere geleneklerine göre yeni bir Parlamento toplatıp onlardan vergi sübvansiyon izini alması gerekmekteydi. Fakat Charles Krallığın kendine tanrı tarafından verildiğine ve sırf şahsi vicdanına dayanarak şahsen aldığı devlet yönetim kararlarının "ilahi irade"yi temsil ettiği için (kendi şahsi izni olmazsa) kayıtsız ve şartsız hiçbir insansal kontrole bağlı kısıntılar olmadan kabul edilmesi gerektiğine inanmaktaydı. Fakat krallık tebaların çoğunluğu bu inancı açıkça tiranlık gösteren Mutlak Monarşi olduğunu kabul etmekte idiler. Bir İngiliz olarak geleneksel devlet yönetimi kurallarına, özellikle yeni vergi salıp toplamanın ancak yeni bir parlamento toplayarak bu parlamentonun kontrol ve iznine bağlı olması prensibine, aykırı olduğunu kabul etmekteydiler. Charles kral olarak Protestan Hristiyan inançta olmakla beraber, Protestan kiliselerinin Katolik Kilisesi ayinleri ve inançlarına en yakın olan "Yüksek Kilise (High Church)" görüşüne bağlı idi. Bu görüşü temsil edip verdikleri ve yazdıkları vaazlarda; yönettikleri kilise ayinlerinde; ayinlerde giydikleri papazlık giysilerinde uygulayan kilise ruhbanlarını (özellikle Richard Montagu ve Canterbury Başpiskoposu William Laud'u) koruyup tutması; İngiliz reformasyonu ve İskoçya reformasyonu yanında ortaya çıkmış olan diğer daha koyu Reformist Protestan inançlı Protestan mezheplere inananları (özellikle Püriten ve koyu Kalvinist inançlıları) kendine aleyhtar yaptı. Kral Charles’ın koyu Katolik inançlı Fransa Prensesi Henrietta Maria ile evlenmesinden ve Avrupa'daki Otuz Yıl Savaşı'nda Katolik krallar orduları tarafından yenilmekte olan Protestan taraflara İngiltere'nin hiçbir anlamlı destek sağlamamasından da, Kral I. Charles’ın Katolik taraftarı olduğu hakkındaki dinsel aleyhtarlarının inançlarını daha da güçlendirdi. Bu aleyhtarlar Kral Charles’ın yeniden topladığı Parlamento'da önemli sayıda idiler ve bu aleyhtar Parlamento üyeleri gayet iyi konuşmaları ve kulis hareketleri ile yeni İngiltere Parlamentosu'nda üstün duruma geçtiler.
Bu nedenle Kral Charles’ın kendi çağırdığı yeni İngiltere ve İskoçya Parlamentoları ile Kral Charles’ın arası açıldı. Kral Charles önce 1629'da İngiltere parlamentosunu feshedip ülkeyi de şahsi istibdatla yönetmeye başladı. Ama bu istibdat döneminde ortaya çıkan savaşlar için ordusunu güçlendirmesi gerekmekteydi ve Parlamento kapanmadan önce kendinin topladığı vergiler ve aldığı borçlar dolayısıyla İngiliz ordusunu finanse etmek için gerekli mali ihtiyaçlar bir miktar karşılandı.
Fakat Charles özellikle İskoçya'da Presbeteriyen İskoçya Kilisesi ayinler ve organizasyonu için İngiltere Anglikan Kilisesi'nin "Yüksek Kilise" görüşlülerin kilise uygulamalarını zorla İskoçlara kabul ettirme girişimi o ülkede ve Parlamentoda kral aleyhtarlarını gayet güçlendirdiği gibi her ülkede gayet aksi sonuçlar doğuran Piskoposlar Savaşı'nın ortaya çıkmasına neden oldu.
1642'de İngiltere İç Savaşı'nın "Birinci İngiltere İç Savaşı" evresi başladı. Bu savaştan önce Kral Charles topladığı "Kraliyetçi" ordusunu finanse etmek için İngiltere Parlamentosu ve İskoçya Parlamentosu'nu toplanmaya çağırması gerekti. Bu parlamento krala karşı gelmeye başlayınca kendileri "İngiltere Parlamento Ordusu" ve İskoçya Parlamento Ordusu oluşturdular. Kraliyet orduları ile parlamentocu ordular birbirine karşı her iki ülke arazilerinde çatışmalara ve muharebelere giriştiler. 1645'te Kral Charles’ın "Cavalierler (Şövalyeler)" adı verilen "Kraliyet Ordusu" Roundheadler adı verilen İngiltere "Parlamento Ordusu" tarafından 14 Haziran 1645'te Neasby Muharebesi'nde ve sonra 10 Temmuz'da Langfort Muharebesi'nde yenilip "Kraliyet Ordusu" elimine edildikten sonra Midlands bölgesine kaçtı. İngiltere Parlamento ordusunun Oxford Kuşatması'ndan gayet şans eseri kurtulabildi. Newark şehrini kuşatan İskoç ordusuna sığındı. İskoçlar kralı bir müddet tutukladıktan sonra Parlamentocuların verdiği büyük meblağda savaş tazminatı sonunda Ocak 1647'de Kral Charles'ı Parlamentocu ordulara teslim ettiler.
Charles Parlamentocular tarafından tutukluluk altına alındı. Önce Holdenby House, Northamptonshire, sonra Newmarket'te, sonra Londra yakınlarında Surrey'de "Oatlands Sarayı"na ve sonra da Hampton Court Sarayı'na getirilip oralarda tutuklandı. Hampton Court Sarayı'nda tutuklu Kral Charles bir Parlamento heyeti ile müzakereye geçti. Onların kendine getirdiği ve Parlamentonun kabul edeceği bildirilen "Meşrutiyetçi monarşi" rejimi altında hükümdarlık yapması teklifini kabul etmedi. Kasım 1647'de geçici olarak tutukluluktan kaçtı. Ama kaçtığı Wight Adası'nda beklediği şahsi desteği bulamayarak Parlamentocular tarafından yakalandı ve Wight Adası'nda tutuklanmaya başladı. Bu sırada İskoçlar ile gizli konuşmalara geçti ve onlarla kendisini kurtarmaları için anlaştı. Bu sırada Mayıs'ta Kraliyetçiler İskoçlarla anlaşarak İngiltere İç Savaşının ikinci evresi olan "İkinci İngiltere İç Savaşı"nı başlattılar. Fakat bu dönemlerde Oliver Cromwell kurduğu, eğittiği ve komuta ettiği Yeni Model Ordu ile 1648 sonlarında tüm Britanya adasında Parlamentocuların iktidarını ve kontrolünü konsolide etti. İskoç ordusunu en sonunda Ağustos 1648'de Preston Muharebesi'nde yenerek ve muhalifleri elemine edip sindirmişti. Charles 1648 yılı sonlarında Parlamentocu bir heyetle yeni müzakerelere girişti. Fakat Parlamentocular "Yeni Model Ordu" komutanı olan Oliver Cromwell bunun aleyhinde idi.
1648'de bu orduya bağlı birlikler Albay Thomas Pride liderliği altında 6-7 Aralık'ta Londra'da Parlamento'yu basarak Yeni Model Ordu'nun koyduğu prensiplere uymayan üyeleri ve aleyhtar Parlamento Üyelerini zorla Parlamento'dan çıkarıp tutukladılar ve bundan korkan muhalif Parlamento üyeleri de bu meclise gelmekten çekinmeye başladılar. Böylece üyelerinin sayısının kesilmesinden sonunda arda kalan Parlamento üyelerinden oluşan meclisin arkada kalan üyeleri bu kendilerinin meclisinin meşru bir Parlamento olduğunu ilan ettiler. Bu gerçekten bir "hükûmet darbesi" idi ve tarihçiler bu darbeye Pride Darbesi adı vermektedirler. Bu tasfiyeden sonra geride kalan üyelerden oluşan Parlamento'ya da Rump Parlamentosu (yani "Bakiye Parlamentosu") adı verildi.
1648 sonunda Charles "Hurst Castle" şatosuna ve sonra da Windsor Sarayı'na nakledilip tutuklandı. "Rump Parlamentosu"nun Avam Kamarası Ocak 1649'da Kral Charles’ın "Vatana İhanet" suçundan yargılanacağını ilan etti. O zamana kadar bir meşru hükümdarın ilahi gücü olduğu kabul edilmekte idi ve bunun için alelade parlamento üyelerinden oluşan bir mahkemede ilahi güce dayanan bir kralın yargılanmasının imkânsız bir peri masalı olarak bile görünmemekte idi. "Rump Parlamentosu"nun Lordlar Kamerası kral yargılama için hazırlanan kanun teklifini hiç dokunmadan reddetti. Fakat tekrar toplanan Rump Parlamentosu, Cromwell ve ordunun zorlamarıyla ""ilahi irade"nin bir insan kişiye ait değil (yani "ilahi irade"nin şahsen Kral'a değil), Krallık kurumuna ait olduğunu; bu krallık kurumunda bir insan olan Kralın büyük suçlar işleyebileceğini; bu işlediği suçlar nedeni için yargılanabileceğini kabul ettiler. Bunun için "Rump Parlamentosu" yargılamayı yapmak için kendi üyelerinde oluşan bir "Yüce Yargılama Komisyonu" kurup bu komisyona tayin edilen Parlamento üyelerini "yargılama komiser" olarak seçtiler. Ama gerçekte bu seçilen yargılama komiserlerinin" ancak 69 tanesi Kral Charles’ın yargılanma celselerinde mahkeme heyetini oluşturdular. Bu yargılama 20 Ocak 1649'da başladı. Kral Charles bu yargılama organın meşru olmadığını ve kendinin kral olarak hiçbir zaman tebaaları tarafından yargılanamayacağını bildirip bu gayrimeşru yargılamaya hiç katkı yapmamayı tercih etti. 26 Ocak 1649'da bu yargılama sona erdi ve "Yüce Yargılama Komisyonu" Kral Charles'ı "vatana ihanet" suçundan suçlu buldu ve bunun cezası olarak başı kesilerek idam edilmesine karar verdi. yargılama komiserlerinden ancak 59'u Kral Charles’ın "İdam edilme yargı ilamı"na imzasını atmıştı.
30 Ocak 1649 günü Kral Charles Londra'da "Whitehall Sarayı" önünde açıkhavada başı kesilerek idam edildi. İngiltere devleti hukuki statüsü de bir kalıtsal "monarşi" olmaktan değişti ve bir çeşit "cumhuriyet" olan "İngiltere Millet Topluluğu" devleti kuruldu.