Türk dillerinde bu ses tamlama eki olan +ıí±/+nıí± ekinde ve belirli sözcüklerde bulunur. Bu sözcüklere birkaç örnek aşağıdaki başlıklarda verilmiştir.
Anadolu Türkçesinde genizcil n sesi
Osmanlı Türkçesinde bu sesi göstermek için kef harfinin değiştirilmiş (üç noktalı) bir biçimi (Ú, nef, kaf-ı nuni) kullanılmıştır. Ancak, o zamanlar matbaalarda bu harfin kalıbı bulunmadığı zaman yerine ``kef`` konduğu görülür. Örnegin ``deí±iz`` sözcüğü دكز (sağdan sola /d/+/k/+/z/) olarak yazılabiliyordu.Osmanlı Türkçesinde genizcil n sesi içeren birkaç sözcük
``Ana madde: Osmanlıcadaki genizcil n sesli sözcükler``.
{| class="wikitable"
|-
!Yazıçevrimi olarak
!Türkiye Türkçesinde
!Osmanlı Türkçesinde
|-
|deí±izMustafa Kemal Atatürk, ``Nutuk``, 1927 baskısı (Arap harfli) 1. cilt.
|deniz
|دÚز
|-
|bií±
|bin (1000)
|بيÚ
|}
Mersin Ağzında genizcil n sesi içeren birkaç sözcük
``Ana madde: Mersin Ağzında genizcil n sesli sözcükler``.
{| class="wikitable"
|-
!Mersin Ağzında
!İstanbul Ağzında
!Anlamı ve derlendiği bölge
|-
|aí±daçGülseren Tor, ``Mersin Ağzı Sözlüğü``, Türk Dilleri Araştırmalaır Dizisi: 38, Yayımcı: Mehmet Ölmez, İstanbul 2004. ISBN 975-7981-24-9
|andaç
|hatıra, armağan (Ayvagediği, Erçel/ Mersin; Karadiken/ Tarsus; Çiğrin Mah., Sütlüce, Gülnar/ Çamlıyayla)
|-
|ay aydıí±
|ay aydın
|besbelli, açık seçik (Dayıcık/ Gülnar)
|-
|yií±i
|yeni
|yeni (Çömelek/ Mut)
|}
Eski Türkçede (Göktürk ve Uygur) genizcil n sesi
Orhun yazıtlarında bu sesi göstermek için Göktürk abecesindeki tamgası kullanılmıştır. Bu tamga, ideografik olarak "yükseklik/büyüklük gösteren bir adam" biçiminde yorumlandığında gerçekten bu tamganın tek başına kullanımını veren "büyük, yüksek olan" anlamı ile örtüşür. Çağdaş Türkçede bu sözcük/tamga "en" pekiştirme sıfatı olarak varlığını sürdürür.Göktürk abecesinde genizcil n sesi içeren birkaç sözcük
``Ana madde: Orhun yazıtlarındaki genizcil n sesli sözcükler``.
{| class="wikitable"
|-
!Yazıçevrimi olarak
!Türkiye Türkçesinde
!Eski Türkçede
|-
|eí±
|en (pekiştirme sıfatı)
|
|-
|teí±ri
|tanrı
|
|-
|teí±iz
|deniz
|
|}
Ön Türkçede genizcil n sesi
Ön Türkçede de, başka abeceler kullanılmasına karşın bu ses bulunur. Örneğin Hunlar, Çin yazısı kullanmışlardır.Çin yazısıyla yazılmış genizcil n sesi içeren birkaç Hunca sözcük
``Ana madde: Huncadaki genizcil n sesli sözcükler``.
Çin`in kuzeyinde Han sülalesi döneminde (M.Ö. 206 ile M.S. 220 arası) yedi yüzyıl süren bir imparatorluk olan Hunlar (Hsiung-nu`lar) , Çin kaynaklarında Çin yazıçevrimiyle geçmiş sözcükler bırakmıştır. Bu sözcüklerin tanınınıp anlaşılması zordur, çünkü Çin yazısında /l/ ve /r/ ünsüzleri ayırsanamaz, /ö/ ve /ü/ ünlüleri de bulunmaz.
{| class="wikitable"
|-
!Ön Türkçe
!Türkçede
!Eski Türkçe
!Çin yazısından çevrim
!Çin yazısında
|-
|tí¤í±riTalat Tekin, ``Hunların Dili``, Doruk Yayınları, 1. Baskı, ISBN 975-553-043-6
|tanrı, gök
|teí±ri
|ç`eí±-li
|
|-
|talıkıí±
|çıkın! (emir tümcesi)
|taşıkıí±
|`t`iei-lied-kaí±
|
|-
|kií±-lak
|``Ye Uyg`` kıí±ırak (kıngrak, geniş bıçak)
|kıí±rak
|kií±-lu
|
|}
Dış bağlantılar
Tuğrul Çavdar Kişisel sayfası - Türkçede nazal n içeren sözcüklerin bir listesiKaynakça
kaynakçadilbilim-taslak