Gāv (Farsça: گاو, İngilizce: The Cow), 1969 İran yapımı Dariush Mehrjui filmidir. Gholam-Hossein Saedi filmi kendi oyun ve romanına dayanarak yazdı. Bu filmin İran sinemasında İtalyan Yeni Gerçekçilik akımının da etkisiyle yeni bir sinema dili kurulmasına öncülük ettiği; hatta İran Yeni Dalgası akımının bu filmle başladığı kabul edilir. Filmin adının Türkçe karşılığı, İnek 'tir.
Film birçok köylünün seyirciye bakışıyla başlar. Yaşlılar, kadınlar, çocuklar birazdan bir şey olacağını anlatırcasına bakmaktalar. Köylerde hayvanların kaybolmaması için boyunlarına takılan zilin sesini duyuyoruz. Köy meydanının ortasında bir genç, başka birini yüzünü siyaha boyuyor, kafasına bir başlık geçiriyor. Adam korkulu, endişeli, kararsız bir halde bekliyor. Başına ne geleceğini kestiremiyor. Çocuklar bu iki kişinin etrafını sarmış, birazdan kendilerini eğlendirecek deliyi heyecanlı gözlerle izlemekteler. Filmin girizgahı bu şekilde seyirciyi selamlar. Köyde Hasan tek ineğin sahibi olmanın gururunu yaşmaktadır. Ona en iyi şekilde bakmakta, beslemekte ve doğum yapmasını beklemektedir. İneğin aniden ölümünü dostları şehre giden Hasan’dan gizlerler ve onun kaybolduğunu söylerler. Ancak Hasan bu haberle çöker. Aynı zamanda köyün tek ineği olan bu hayvan, evli ve çocuksuz olan Hasan'ın hayattaki en değerli varlığıdır. Hasan asıl dramı ineği öldükten sonra yaşar. Bundan sonra kendisini inek olarak hissedecektir.
Humeyni'nin bu filmi çok beğendiği söylenir. Bunun, İslam Devriminden sonra İran'da sinemanın onurunu kurtaran, yasaklanmayıp sürdürülmesine izin verilmesini sağlayan etken olduğuna inanılır.