Front
1. anlamı (i)., (s)., (f). ön, baş; ön taraf, ön saf; (bir arsanın) yol kenarı; birleşik hareket grubu, cephe; hareket sahası, mücadele alanı; başkan, sözcü; gizli maksatları örtmek için kullanılan kurum veya şahıs; cüret; takdir; (otelde) sıra kendisinde ol.2. anlamı ön. ön taraf. önemli mevki. en ön yer. yüz. cephe. çehre. yaygın ve etkin politik hareket. paravana. maske. davranış. tavır. hareket. ile karşı karşıya olmak. -e bakmak. -in karşısında olmak. önde yer alan. önde bulunan. öndeki. önle ilgili. önde gelen.
3. anlamı cephe.