İslam peygamberi Muhammed’in ilk eşi Hatice bint Hüveylid’den olan kızıdır. Muhammed’in soyu, Fatıma ve eşi Ali bin Ebu Talib’in çocukları yoluyla devam etmiştir, çünkü, Muhammed’in vefatından sonra hayatta kalan tek çocuğu Fatıma’dır. Sünni inanışına göre 606, Şia'ya göre 614 yılında Mekke'de dünyaya gelmiştir. 632 yılında, Medine'de babasının ölümünden 6 ay sonra ölmüştür.
Doğum tarihiyle ilgili çeşitli rivayetler olsa da bunlardan en güçlüleri 614 (Şia görüşü) ve 606 (Sunni görüşü) yıllarıdır ve iki rivayette doğumun Mekke civarlarında olduğu görüşündedir. Fatıma, Muhammed 45 yaşında iken dünyaya geldi.
Doğumundan önce, Muhammed'n düşmanları, onun son oğlunun da öldüğü görünce, Muhammed'in soyunu sürdürecek kimsenin kalmayacağı, yolunun da bu yüzden mahvolacağı yönünde propaganda başlatmışlardı. Muhammed, kendisine nazil olan Kevser Suresi ile müjdeyi almıştır:
"Şüphesiz biz sana bol hayır (bereketli nesil) vermişiz. Öyleyse Rabbin için namaz kıl ve kurban kes. Doğrusu asıl ebter (soyu kesik) olan sana kin duyandır."
Küçük yaşından itibaren, babasının her işine koştuması, onu bir anne gibi koruyup kollaması sebebiyle, babası Muhammed ona; “Ümmü Ebiha” yani "Babasının Annesi" lakabını vermiştir.
624’de, babası İslam peygamberinin kuzeni Ali ile evlendi.
Babasının vefatının ardından, çeşitli anlaşmazlıklar yüzünden yapılan saldırılar esnasında, isminin Muhsin koyulacağı kararlaştırılan çocuğunu, henüz hamileyken, düşürdü.
Naaşı, kendi isteği doğrultusunda, gecearısı ve gizlice gömüldü, halen mezarı bilinmemektedir.
Çocukları
Fatıma, Ali bin Ebu Talib ile olan evliliğinde, ikisi kız, ikisi oğlan olmak üzere dört çocuk sahibi olmuştur. Beşinci erkek çocuğuna (Muhsin ibn Ali) hamileyken, düşmanları tarafından fiziksel şiddete maruz kalmış ve çocuğunu düşürmüştür. Çocukların ismi;* Hasan ibn Ali
* Hüseyin ibn Ali
* Ümmügülsüm bint Ali
* Zeynep bint Ali
* Muhsin ibn Ali
İslam Dini'ndeki Yeri
Enes bin Malik'den, her iki ekolünde (Şia ve Sünni) güvenilir saydığı raviler yoluyla nakledilen bir hadis şöyledir: "Alemlerdeki kadınların en iyisi dört tanedir: İmran kızı Meryem, Mezahim kızı Asiye, Hüveylid kızı Hatice ve Muhammed kızı Fatıma" "Muhammed bu dört kadını alemlerin en iyi kadınları olarak saydıktan sonra Fatıma’yı hem dünyada, hem de ahirette diğer üçüne üstün kılmıştır."Muhammed bin İsmail Buhari “Sahih”te ve imam Ahmed bin Hanbel “Müsned”de Ebu Bekir kızı Ayşe’den Muhammed’in Fatıma’ya şöyle buyurduğunu naklediyorlar: "Ey Fatıma! Sana müjdeler olsun, Allah seni alemdeki kadınların üzerine genel olarak ve Müslüman kadınlar üzerine de özel olarak seçti ve seni tertemiz kıldı ve İslam en üstün dindir."
Buhari ve Müslim Sahih'lerinde, İmam Salebi tefsirinde, İmam Ahmed bin Hanbel Müsned'de, ( ve diğer bir çok alim) İbn-i Abbas'dan şöyle naklediyor: "Şura suresinin 23. ayeti; “De ki: Ben bu tebliğime karşılık sizden bir ücret istemiyorum; istediğim, ancak yakınlarıma sevgidir. Ve kim güzel ve iyi bir iş yaparsa, onun güzelim mükafatını artırırız.” nazil olduğunda sahabeler şöyle dediler: “Ya Resulellah! Allah’ın, sevgisini üzerimize farz kıldığı yakınların kimlerdir?” Resulullah cevaben: “Ali, Fatıma, Hasan ve Hüseyin’dir.” buyurdular."
Mübahele Ayeti'den (“Sana gelen bunca ilimden sonra, yine de bu hususta seninle çekişip tartışmalara girişirlerse de ki: Gelin, oğullarımızı ve oğullarınızı, kadınlarımızı ve kadınlarınızı, nefsimizi (kendimizi) ve nefsinizi (kendinizi) çağıralım; sonra karşılıklı lanetleşelim de Allah’ın lanetini yalan söylemekte olanların üstüne kılalım.”) sonra, Nasrani'lere karşı girişilen bu olayda, Muhammed'le birlikte gelenlerin kim olduğunu sorduğunda, Nasrani bilgini Oskof'a:"“O genç, O’nun damadı ve amcası oğlu Ali bin Ebi Talip’tir, O kadın O’nun kızı Fatıma’dır, O iki çocuk ise O’nun torunları ve kızının evlatları olan Hasan ve Hüseyin’dir"
Ahzab Suresi'nin 33. ayeti olan “Ancak ve ancak Allah Teala siz Ehli Beyt’ten ricsi (her çeşit pislik ve kötülüğü) gidermek ve sizi tertemiz kılmak ister.” ayetindeki Ehli Beyt'in Ali bin Ebu Talib, Fatıma Zehra, Hasan ibn Ali, ve Hüseyin ibn Ali'nin kastedildiği büyük Sünni alimleri Müslim, Tirmizi, Salebi ve diğer birçoklarınca bildirilmiştir.