II. Mehmed (Osmanlıca: محمد ثانى, Meḥmed-i s̠ānī), Fatih Sultan Mehmed, kısaca Fatih (Osmanlı Türkçesi: فاتح) veya Batı'da kullanılan takma ismiyle Grand Turko (Büyük Türk) (30 Mart 1432 – 3 Mayıs 1481), Osmanlı İmparatorluğu'nun 7. padişahıdır. Tarihî kaynaklarda ismi, Mehmed isimli diğer padişahlarınki gibi, Muhammed şeklinde geçer. İlk olarak 1444-1446 yılları arasında kısa bir dönem, daha sonra 1451'den 1481 yılında ölümüne kadar 30 yıl boyunca hüküm sürdü.
II. Mehmed, 21 yaşında İstanbul'u fethederek 1480 yıllık Roma İmparatorluğu'nun varisi olan Doğu Roma İmparatorluğu'na son verdi ve bu olay birçok tarihçi tarafından Orta Çağ'ın sonu Yeni Çağ'ın başlangıcı olarak kabul edildi. Fetih'ten sonra Fethin Babası anlamına gelen "Ebû'l-Feth" Osmanlı Türkçesi ile ابو الفتح, daha sonraki dönemlerde ise "Çağ Açan Hükümdar" ve "Kayser-i Rûm" (Roma İmparatoru, Osmanlıca: قیصر روم) unvanları ile anıldı.
Fatih, İslam peygamberi Muhammed'in "Konstantiniyye elbet fetholunacaktır. Onu fethedecek komutan ne güzel komutan, onu fetheden ordu ne güzel ordudur." hadisine nâil olduğu için günümüzde Türkiye ve İslam dünyasının geniş bir kesiminde "kahraman" olarak kabul edilmektedir.
Fatih Sultan Mehmed, Sultanü'l-Berreyn ve Hakanü'l-Bahreyn (İki Karanın ve İki Denizin Hükümdarı) olarak tanınırdı.