Türkçe Bilgi logo TürkçeBilgi

Disjunct

Disjunct

1. anlamı (s). ayrı, munfasıl. disjunction (i). ayrılma. disjunctive (s)., (i). ayıran, bölen; (i). ayırıcı nitelikte herhangi bir şey; (gram). iki ayrı fikri birleştiren bağlaç; (man). ayrık önerme.

Disjunct

Disjunct İngilizce anlamı ve tanımı

Disjunct anlamları

  1. (a.) Disjoined; separated.
  2. (a.) Having the head, thorax, and abdomen separated by a deep constriction.

Disjunct tanım:

Kelime: dis·junct
Söyleniş: dis-'j&[ng](k)t
İşlev: adjective
Kökeni: Middle English, from Latin disjunctus, past participle of disjungere to disjoin
: marked by separation of or from usually contiguous parts or individuals: as a : DISCONTINUOUS b : relating to melodic progression by intervals larger than a major second -- compare CONJUNCT

Disjunct ile eşanlamlı (synonym) kelimeler

Isolated,

Disjunct ile zıt (antonym) anlamlı kelimeler

Conjunct,

Disjunct

İngilizce Disjunct kelimesinin İspanyolca karşılığı.
adj. desunido

Disjunct

İngilizce Disjunct kelimesinin İtalyanca karşılığı.
agg. disgiunto, isolato

Disjunct

İngilizce Disjunct kelimesinin Portekizce karşılığı.
adj. disjunto, apartado, separado

Disjunct

ayri

Disjunct

Flemenkçe Disjunct kelimesinin İngilizce karşılığı.
n. disjunctive, (Grammar) conjunction that expresses an oppositional relationship between two items (i.e. "or" in the phrase "one or the other")

Disjunct

İngilizce Disjunct kelimesinin Flemenkçe karşılığı.
bn. aangegeven door verwijdering van of uit opeenvolgende elementen, geïsoleerd

Disjunct

adj. indicated by separation of or from generally contiguous elements, isolated n. disjunctive, (Grammar) conjunction that expresses an oppositional relationship between two items (i.e. "or" in the phrase "one or the other")

Bu konuda henüz görüş yok.
Görüş/mesaj gerekli.
Markdown kullanılabilir.