Aybegin erkek çocuğu yoktu. Şemsüddin İl-tutmuş, bütün kuzey Hindistanı elinde toplayarak "Şemsiyye"hanedanını kurdu (1211-1266). Devleti, Delhi başkenti olmak üzere, büyük kısmı ile Pencabı, Multanı, Lahoru ve kuzeyde Gazneye kadar uzanan bölgelere ihtiva ediyordu. Celaleddin Harezmşaha karşı ülkesini koruyan ve Moğollardan kaçan kalabalık Türk kitlelerini memleketine kabul etmek suretiyle, kuzey Hindistanda Türk kültür hayatının devamını sağlayan İl-tutmuş, 1235 yılına kadar Bengal, Gwaliordan başka Uccaynı da kendine bağladı ve Halife kendisini "Hindistan Sultanı" olarak tanıdı (1229). Ölümünden (1236) sonra, kaabiliyetsiz oğlunun yerine kızı Raziyye Sultan oldu (1236-1239).
Fakat, babasının yetiştirmiş olduğu "Çihigan" diye anılan kırk kumandan karışıklık çıkardılar. Bunlar otorite tanımaz kimseler olmakla beraber yurtlarına Moğolları sokmayacak kadar vatansever idiler. Nihayet Şemsiyye ailesinden Nasırüddin Mahmud inzibatı sağlamak için 40lardan Uluğ Han diye anılan Balabanı iş başına getirdi. Naib sıfatiyle faydalı işler gören Balaban, Mahmudun 1266da ölümü ile kendisi Delhi sultanı oldu.
Moğol hücumlarını durdurdu, Lahordan Moğol baskısını uzaklaştırdı, memleketi imar etmeğe çalıştı. Yerine torunu geçti (1287-1290). Fakat kısa zamanda iktidar devletin askeri gücünü meydana getiren Kalaç Türkleri başbuğlarından Celalüddin Firuza intikal etti. Firuz, Moğol akınlarını püskürttü (1291). Yeğeni Muhammed Kalaç, Dakkan üzerine bir sefer yaptırdı. Bu ordu Deogir devleti merkezine (bugün Devlet-abad) girmeğe muvaffak oldu (1295). Firuzun yerine geçen Muhammed Kalaç (1296-1316) bütün Malva bölgesini, Raçputanayı, Güceratı zapt etti. "Sultan-ı azam" diye anılıyordu. Ölümü üzerine çıkan karışıklıklar içinde Giyasüddin Tuğluk iktidara geldi.
Asayişi sağlayan, teşkilatı nizama sokan, su kanalları açtıran Tuğluk, Bengale de tamamiyle hakim oldu. Telinganayi Delhiye bağladı. Başkentin adını Sultanpura çevirdi. Oğlu Muhammed Tuğluk (1325-1351) bir aralık devlet merkezini çok güneydeki Deogire nakletti. Çok mağrur bir adamdı. Çini zapt etmeği düşünüyordu. Huzursuzluk baş gösterdi. Bengal devletten ayrıldı (1339). Firuz Tuğluk zamanı (1351-1388) bir nevi toparlanmakla geçti. Kuzeyde Timur hakimiyeti dolayısiyle Hindistana Türk akını kesilmişti.
Yerli kuvvetlere dayanmak gerekiyordu. Bu sebeple koyu bir din politikası takip eden Firuzdan sonraki on yıl içinde (1397ye kadar) Delhi tahtına yedi kişinin çıktığı görüldü. Vilayetler istiklallerini ilan ettiler. Nihayet Delhide idare Afganlı Seyyid ailesinin eline geçti (1414).
Delhi Sultanları
Köle Hanedanı (1206 - 1290)
- Kutbuddin Aybak (1206 - 1210)
- Erem Şah (1210 - 1211)
- Şemseddin İltutmiş (1211 - 1236)
- Rukneddin Firuz (1236)
- Razia Sultan (1236 - 1240)
- Müziddin Bahram (1240 - 1242)
- Alaeddin Mesud (1242 - 1246)
- Nasreddin Mahmud (1246 - 1266)
- Giyaseddin Balban (1266 - 1286)
- Müziddin Keykubat (1286 - 1290)
- Kaymars (1290)
Halaciler (1290 - 1321)
- Celaleddin Firuz Halaci (1290 - 1294)
- Alaeddin Halaci (1294 - 1316)
- Kutbuddin Mübarek Şah (1316 - 1321)
Tuğlak Hanedanı (1321 - 1398)
- I. Giyaseddin Tuğluk Şah (1321 - 1325)
- Muhammed bin Tuğluk (II. Muhammed Şah) (1325 - 1351)
- Mahmud bin Muhammed (March 1351)
- Firuz Şah Tuğluk (1351 - 1388)
- II. Giyaseddin Tuğluk (1388 - 1389)
- Ebubekir (1389 - 1390)
- III. Nasreddin Muhammed Şah (1390 - 1393)
- I. İskender Şah (Mart- Nisan 1393)
- Mahmud Nasreddin (II. Mahmud (Delhi)) (1393 - 1394)
- Nusret Şah Firuzabad`da saltanat sürmüştür (1394 - 1398)
Lodi Hanedanı
- Devlet Han (1413 - 1414)
Seyyid Hanedanı (1414 - 1451)
- Hızır Khan]] (1414 - 1421)
- II. Mübarek Şah (1421 - 1435)
- IV. Muhammed Şah (1435 - 1445)
- Alaeddin Alem Şah (1445 - 1451)
Lodi Hanedanı (1451 - 1526)
- Behlül Han Lodi (1451-1489)
- İskender Lodi (1489-1517)
- İbrahim Lodi (II. İbrahim) (1517-1526)
1526-1540: Babür dönemi
Suri Hanedanı (1540 - 1555)
- Şer Şah (1540 - 1545)
- İslam Şah (1545 - 1553)
- V. Muhammed (Delhi) (1553 - 1554)
- Firuz (Delhi) (29 April - 2 May 1554)
- II. İbrahim (Delhi) (1554 - 1554/5)
- İskender Şah (1554/5 - 1555)
