Mirza Hüseyin Ali, 1844'te beklenen Kaim - Mehdi olduğunu ilan eden Bab'a (Seyyid Ali Muhammed) ilk inananlardan biri oldu. Bundan dolayı saray çevresinde kendisini bekleyen rahat hayatından vazgeçti. Bab'ın 1850'de Tebriz'de kurşuna dizilmesinden sonra Şah'a düzenlenen bir suikastten tüm Babiler sorumlu tutulunca İran yönetimince bu yeni inanç mensuplarına karşı inanılmaz dehşetli bir işkence ve idam furyası başlatıldı. Bahaullah da 1852'de Tahran'da başka Babilerle birlikte Siyah Çal adlı zindanda bir süre hapsedildi. İran yönetimi, mollaların da bastırmasıyla bu yeni inancın etkilerini söndürmek düşüncesiyle Bahaullah ve beraberindekileri Osmanlı toprağı olan Bağdat'a sürgüne gönderdi. 21 Nisan 1863'te Bağdat'ta sürgünde iken, Bab'ın yakında geleceğini vaad ettiği yeni Mazharın kendisi olduğunu ilan etti. Bahailik böylece kurulmuş oldu. Bab'ın kurşuna dizilmesi ve bir seri Babi katliamından sonra umutsuz durumda kalan Babiler'in büyük bir kısmı onun liderliğini takip ettiler.
Bağdat'tan sonra İstanbul ve sonra Edirne'ye sürgün edildi. Edirne'de yaklaşık 5 yıl yaşadıktan sonra 1868'de, ailesi ve beraberindekilerle birlikte Osmanlı'nın uzak sürgün kalesi olan Akka'ya gönderildi. 1876'da Birinci Meşrutiyet'in ilanıyla birlikte zindandan kurtuldu. Akka'da yaşamaya devam etti. 1892'de Akka'da öldü. Eserlerinden bir kısmını Bağdat'ta, bir kısmını sürgünde geçtiği Türkiye topraklarında, Edirne'de, Akka'da kaleme almıştır.
Asıl adı Mirza Hüseyin Ali olan Bahaullah, 1817'de Tahran'da doğdu. İran'ın Nur eyaletinin asilzadelerindendir. Kraliyet çevresinde Mirza Buzurg-i Nuri diye tanınan babası Mirza Abbas, o dönemde Şah'ın maiyetinde vezirdi. (Bahai bilgini Mirza Abul Fazıl'a göre, Bahaullah, Zerdüşt'ün ve İran'ın Sasani Krallarının ve ayrıca, Hz.İbrahim'in soyundan gelmekte, bu soy bağlılığı Hz.İbrahim'in üçüncü karısı Katura'ya dayanmaktadır). Şirazlı Seyyid Ali Muhammed'in (Bab) beklenen Kaim, Mehdi olduğunu 1844'te ilan etmesiyle Babi Dini doğmuştu. Mirza Hüseyin Ali, bu haberi aldıktan hemen sonra Babi inananlardan biri oldu. Ancak, babasının saray mensubiyetine karşın Babiliği reddetmeyince eziyet ve zorluk dolu bir yaşama adım atmış oldu. Seyyid Ali Muhammed (Bab), ilanının ardından, yeni bir din ve şeriat iddialarından dolayı tutuklanmış, 9 Temmuz 1850'de Tebriz'de kurşuna dizilmişti. Bu olayın sonrasında Mirza Hüseyin Ali (Bahaullah) de, Babi lider olduğu gerekçesiyle 1852 yılında Tahran'da zindana atıldı. Sonrasında bunu,Osmanlı toprağı olan Bağdat'a sürgünü izledi. Bağdat'ta iken İran yönetimi, İran Hariciye Nazırı Mirza Said Han vasıtısıyla, Osmanlı Sadrazamı Âli Paşa ile Hariciye Nazırı Fuat Paşa’nın yakın dostu olan İstanbul’daki İran Sefiri Mirza Hüseyin Han’ı, Sultan Abdülaziz’e ulaşmaya ve Bahaullah’ın İran toprağına bitişik ve Şiiler için önemli bir Hac yeri olan Bağdat’ta kalmasının İran ve İran hükumeti için doğrudan bir tehlike teşkil etmesi nedeniyle Bağdat’tan uzak bir yere nakledilmesine ferman çıkarttırması için emir vermeye ikna etti. Bahaullah ve beraberindekilerin İstanbul'a sürgün edilmesini isteyen mektup, 1863 baharında Bağdat Valisi Namık Paşa'ya ulaştı. İstanbul'da 4 ay kadar kaldıktan sonra Aralık 1863'te Edirne'ye ve 1868 yılında da buradan Akdeniz kıyısındaki Akka'ya sürgün edilişi izledi. Aynı sürgünde, onun liderliğini kabul etmeyen ve kendisini Babiler'in lideri ilan eden üvey kardeşi Mirza Yahya ise, kendisine bağlı Babilerle birlikte ayrı olarak Kıbrıs'a gönderildi. Akka'ya sürgünden önce Edirne'de yaşanan bu olaydan sonra Bahaullah'a inananlar Bahai, geri kalan kısım ise Ezeli (Mirza Yahya'nın lakabı Subh-i Ezel'den gelmektedir) ya da sadece Babiler olarak ayrı isimle anılmaya başlanmıştır.
Yaşadığı dönemdeki Osmanlı Padişahları, Abdülmecid ile Abdülaziz idi. Edirne'de (1863-1868) 4-5 yıl civarında yaşamış olup, büyük çapta bir savaşın önlenmesi ve genel bir barış çağrısını yapmak üzere zamanın Avrupa'daki devlet liderlerine, Papa'ya, İran Şahına, ve Osmanlı devlet adamlarından Âli Paşa ile Fuat Paşa'ya da mektuplar göndermiştir. Akka'da hapis statüsünde yaşarken, 1876'da I.Meşrutiyet'in ilanı ve Abdülaziz'in tahttan indirilmesi olayı gerçekleşti. Meşrutiyet'le siyasi mahkumlar serbest bırakılınca, ailesi ve beraberindekiler de serbest kaldılar. Ancak 1892'deki ölümüne kadar Akka'da yaşadı. Ölümünden sonra Bahailer'in lideri olarak oğlu Abdülbaha'yı(Abbas Efendi) tayin etmiştir.
Bahaullah, Bağdat'ta iken, Nisan 1863'te Allah'ın yeni ve bağımsız bir elçisi olduğunu ilan etmiştir. Bahailer'in inancına göre, Bahaullah İlahi Elçiler zincirinin yeni bir halkası olup yaşamı, yaptığı işler ve yarattığı etkinin, Hz.İbrahim, Krişna, Zerdüşt, Buda, Hz.Musa, Hz.İsa ve Hz.Muhammed ile benzerlik gösterdiğine inanırlar. Bahaullah'ın kitapları ve öğretileri, tüm dinlerin köklerinin bir olduğunu ve dünyadaki tüm ulusların da birliğini, dünyanın yeni bir döneme girdiğini, bunun için de yeni bir din gerekli olduğunu, dinlerin bundan sonra da gelmeye devam edeceğini savunur. Eserlerinin büyük çoğunluğunu Bağdat, Edirne, Akka'da Arapça ve Farsça dillerinde yazmıştır. Kitab-ı Akdes (El Kitabu'l Akdas), Kitab-ı İkan, Saklı Sözler(Kelimat-ı Meknune), Yedi Vadi ve Dört Vadi, bazı kitaplarındandır.
Tarihi bilgiler için kaynak: "Nebil Tarihi", Muhammed (Nebil) Zerendi,1305 Hicri(1887-88), Baha Basım Dağıtım 2.Baskı,2001. Kurtiş Matbaacılık
Dış bağlantılar
"Bahai Dininin 1.Yüzyılı" (kitap) McGill University, Baha'i E-Texts Baha'i Reference Library, The Works of Bahaullah