Aposematizm (Antik Yunancada ἀπό (apo): uzakta, σῆμα (sema): işaret) bir av hayvanının olası yırtıcılara kendini avlamanın veya yemenin tehlikeli olduğunu duyurmasını sağlayan adaptasyondur. Av hayvanlarının uyarı sinyali, potansiyel avcıların hayvanı kazançsız olduğu için tercih etmemesine yol açar. Kazançsızlık, avı yemeyi zorlaştıran her türlü savunmadan oluşabilir; örnek olarak, hayvanın zehirli olması, kötü bir kokuya veya tada sahip olması, keskin dikenleri veya agresif yapısı verilebilir. Aposematik sinyaller hem yırtıcı hem de av için faydalıdır, çünkü her iki tarafın da zarar görmesini önler.
Aposematizmden, güçlü savunmaya sahip türlerin birbirine benzemeye çalıştığını anlatan Müller taklitçiliğinde bahsedilmiştir. Benzer renkli türler, birbirini taklit ederek avcılara uyarı sinyali gönderir. Bu da her iki türün de daha düşük zararla birbirlerini tanımalarını sağlar.
Bazı türler, kendileri güçlü bir savunmaya sahip olmadıkları halde, böyle bir türü taklit ederek yırtıcıları şaşırtacak şekilde evrimleşmiştir. Bu adaptasyonlar Bates taklitçiliği olarak bilinir. Buna ek olarak, bazı savunmasız türler yırtıcıyı kısa süreliğine afallatarak kaçmak için zaman kazanmak üzere deimatik davranışlar geliştirmiştir.