14. Home kontu olan Douglas-Home, asil bir aileden geliyordu. Başbakan olduktan sonra Lordlar Kamarası'ndan istifa etti ve seçimlere katılarak Avam Kamarası'na girdi. İngiltere'de başbakanlık yapan son asilzade, Kraliçe tarafından atanan son başbakan, 20. yy'da doğan ilk İngiliz başbakanı olmak gibi tarihi özellikleri vardır.
1963'te Harold Macmillan rahatsızlandı ve başbakanlıktan istifa etti. O tarihte böyle bir durumda yeni başbakanın nasıl seçileceğine dair yazılı bir hukuksal düzenleme yoktu. Douglas-Home, rakipleri arasından Muhafazakar Parti'nin kıdemli üyeleri tarafından aday gösterildi ve Kraliçe 2. Elizabeth tarafından başbakanlığa seçildi.
Douglas-Home, eleştiriler ve ve Profumo skandalıyla yıpranmış olan hükümetin başında bir yıl kaldı. Ekim 1964'te yapılan genel seçimleri İşçi Partisi kazandı. Ancak Muhafazakar Parti, bu seçimlerden (beklendiği üzere) tam bir hezimetle çıkmadı, iki parti arasındaki oy farkı fazla değildi. Propaganda döneminde İşçi Partisi başkanı Harold Wilson, Douglas-Home'un soyluluğuna gönderme yaparak onun bir "halk adamı" olmadığını öne sürmüştü, ancak bu taktik beklendiği kadar başarılı olmadı.
Douglas-Home, 1965 Temmuzundaki istifasına kadar partinin başında kaldı. Bu süre içinde, kendi seçilme dönemindeki karışıklığın tekrar etmemesi için parti başkanının istifası halinde yeni başkanın Muhafazakar milletvekillerince seçilmesi kuralını getirdi.
1970'te göreve başlayan Heath kabinesinde dışişleri bakanlığı görevi yaptı. Bu görevde başarılı olduğu genel olarak kabul edilir. 1974 seçimlerinde Heath kabinesinin düşmesinden sonra Douglas-Home etkin siyaseti bıraktı.
Tekrar Lordlar Kamarası'na alınan Douglas-Home, 90'lı yaşlarına kadar bu görevde kaldı. 1995'te öldüğünde 92 yaşındaydı. Home Kontu ünvanı oğlu David Douglas-Home'a geçti.
Otobiyografisi The Way The Wind Blows (Rüzgarın Estiği Yön) 1976'da yayımlandı.
Kaynakça
- }