Abdurrahman Fevzi Efendi (d. 1802, Kütahya; ö. 1864, İstanbul), Türk yazar.
1802 yılında Kütahya’da doğmuştur. Tam adı Seyyid Abdurrahman Halvetî er-Rufai el-Kütahî’dir. Babası, zamanın Kütahya bilginlerinden olan Sadıkzâde Mustafa Efendi’dir. Tahsilini memleketinde babasından ve İstanbul'da İmamzâde Ahmed Esad Efendi'den gördükten sonra 1834 senesindeki Ruûs imtihanında başarılı olarak İstanbul'da Dârü'lhadis Valide Sultan müderrisliğine tayin edildi. Bir yıl sonra 1835'te da Harp Okuluna Arapça öğretmeni olarak tayin edilerek, burada yirmi yıl aralıksız Türkçe, Arapça ve tarih dersleri verdi. 1863'te emekliye ayrıldıktan bir sene sonra vefat etti. İstanbul, Eyüpsultan Defterdar Caddesi civarında Yâvedud Kabristanlığı’na defnedilmiştir.
Türkçe öğrenimine ve öğretimine önem verildiği bir devirde yetişen Abdurrahman Fevzi Efendi, zamanının bu akımına uyarak, Türk dilinin kurallarını anlatan Mikyasü’l-Lisan Kıstasü’l-Beyan adlı eseri yazmakla Türk diline çok önemli bir hizmet vermiştir. Eseri, 1847’de yazmaya başlamış ve 1851’de bitirmiştir. Daha sonra kitabı üzerinde bazı düzeltmeler yaparak genişletmiştir.