Türk Takvimi`nde bir gün 12 bölüme ayrılır, her bölüme `Çağ` adı verilirdi.Bir çağ iki saat, dolayısıyla bir gün de 24 saat idi. Herbir çağ ise sekiz `Keh`ten ibaretti. Yılbaşı olarak gece-gündüz eşitliğinin yaşandığı 21 mart, Nevruz günü alınırdı. Bu eski Türk takvimi, her biri bir hayvan adı ile anılan “ 12 yıllık” devre esasına dayanıyordu. Yılların adları şöyle idi:
1. yıl Sıçan Fare 2. yıl Ud Sığır-Öküz 3. yıl Bars Pars 4. yıl Tavışgan Tavşan 5. yıl Nuh-(Lu) Ejderha 6. yıl Ilan Yılan 7. yıl Yunt At 8. yıl Koy Koyun 9. yıl Biçin Maymun 10.yıl Tabuk Tavuk 11.yıl İt Köpek 12.yıl Tonguz Domuz
5. yıl bazı kaynaklarda nek = timsah olarak geçmektedir.
Bir yılda 12 ay vardı. Aylar birinçay (birinci ay) , ikinçay (ikinci ay), üçünçay (üçüncü ay), dördünçay (dördüncü ay), beşinçay (beşinci ay), altınçay (altıncı ay), yedinçay (yedinci ay), sekizinçay (sekizinci ay), dokuzunçay (dokuzuncu ay), onunçay (onuncu ay), onbirinçay (onbirinci ay) ve onikinçay (onikinci ay) diye adlandırılmıştır.
Mevsimler ise;
Oğlak ay: İlkbahar Uluğ Oğlak ay: Yaz Uluğ ay: Sonbahar Ay: Kış Türklerde gün isimlerinin yabancı kökenli olmasının sebebi bazı tarihçilere göre; göçebelik sebebiyle Türklerde gün kavramının gelişmemesidir.
Edouard Chavannes`in "Le Cycle turc des Douze Animaux 12 Hayvanlı Türk Takvimi", adlı araştırmasına göre Asya`da kullanılan 12 Hayvanlı takvim Türklere ait bir takvim sistemiydidi ve Çinliler bu takvimi Türklerden almışlardı. Chavannes bu yüzden de araştırmasının adını 12 Hayvanlı Türk Takvimi koymuştur.
misafir - 9 yıl önce